Morgunn - 01.06.1953, Qupperneq 8

2
MORGUNN
Biskupinum brezka er ljóst, að í sívaxandi mæli spyrja
nútímamennirnir: Hver rök eru fyrir því, að látinn lifi?
Hverjar eru sannanirnar? Honum er ljóst,
ver en r gUgfrægjn getur ekki gefið þær sann-
biskupmn? . ... , . .
* amr, sem fjoldi nutimamanna krefst, en
hann veit, hvar þær sannanir er að finna, og hann telur
ekki ráðlegt gagnvart samvizku sinni að þegja um það:
„Þér verðið að leita vandlega, en þér getið fundið þær í
sumum greinum sálarrannsóknanna.“ Sennilegt er, að
biskupinn yfir Islandi mundi geta gefið svipaða yfirlýs-
ingu. Hann gerði það í Hirðisbréfi sínu, er hann tók
biskupsdóm yfir kirkju vorri. Það vakti undrun og ásak-
anir heimatrúboðsins danska og margra þröngsýnna
kirkjumanna á Norðurlöndum. f hinni virðulegu, brezku
biskupakirkju, ríkiskirkju Bretlands, heyrast þessar radd-
ir hneykslunarlaust frá hinum æðstu stöðum.
Allra síðustu árin hefur mikið dregið úr hinum öra
straumi þjóðsagna, er flæddu yfir bókamarkaðinn á stríðs-
árunum og fyrstu árunum eftir styrjöldina,
meðan allt var keypt, sem prentað var. Var
margt þeirra bóka harðla verðlítið og af svo miklu handa-
hófi gefið út, að þeir, sem þjóðsagnakverin keyptu, keyptu
margsinnis sömu sögurnar og urðu leiðir á öllu saman.
Flest þessi kver bera með sér, hve mikið er til af dulræn-
um sögum með þjóðinni. Sálrænar gáfur hafa verið býsna
algengar með fslendingum og eru vafalaust enn. En
svo kynlega bregður við, að þótt fólk sé harla ófeimið við
að segja og skrá misjafnlega merkilegan þjóðsagnafróð-
leik, reynist erfitt að fá fólk til að skrá áreiðanlegar fyrir-
brigðasögur úr samtíðinni. MORGUNN hefur áður óskað
eftir slíkum sögum og óskar enn. Um þær sögur væri sízt
minna vert en meira og minna afbakaðar sagnir, sem lengi
hafa flækzt manna á meðal og geymast í mörgum og tíð-
um ólíkum myndum. Svo fannst séra Árna Helgasyni í
Görðum á Álptanesi. Þegar Jón Ámason var að viða að
sér efninu í hið stórmerka þjóðsagnasafn sitt, skrifaði pró-
Þjóðsögur.