Fréttablaðið - 28.03.2011, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 28. mars 2011 15
Umbæturnar ganga hægt. Siðbót í öllum greinum sem
hér átti að fara fram lætur á
sér standa. Hvers vegna? Því
ráða „lögmál byrst“ eins og
Hallgrímur kvað: ýmis lögmál,
tregðu og hagsmuna og valda-
misgengis.
Valdamisgengið er fyrst og
fremst þetta: Sjálfstæðis flokkur-
inn er í senn utan stjórnar og
innan garðs. Hann getur stöðvað
mál, flækt mál og eyðilagt mál
– og hann getur hleypt málum
áfram. Þökk sé stjórnarandstöð-
unni í VG á ríkis stjórnin í reynd
allt undir því að Sjálfstæðis-
flokkurinn hleypi málum áfram.
Okkur hefur lengi verið
stjórnað af karlmönnum í Sjálf-
stæðisflokknum sem gengu fyrst
í MR og síðan í lagadeild Háskóla
Íslands áður en þeir hurfu inn
í kerfið til þjónustu fyrir flokk
og meðbræður. Þessir menn
hverfa ekki þó að sjálft kerfið
sem þeir sköpuðu og þjónuðu
hrynji með braki og brestum.
Þeir sitja áfram í sínum háu
embættum og þverskallast við.
Óþekkti embættismaðurinn verð-
ur Óþekki embættismaðurinn.
Þeir segja sem svo: Það var ekk-
ert sem hrundi. Það var ekkert
að kerfinu. Við gerðum ekkert
rangt. Jón Ásgeir og Kaupþings-
plebbarnir eyðilögðu allt, en
sjálft kerfið var fínt.
Þessum mönnum finnst það
ósvinna að hér eigi að fara fram
stjórnlagaþing og að fólk eigi
að fá að koma nálægt því að
búa þjóðinni stjórnarskrá sem
hefur jafn fráleitar forsendur til
þess og að vera heimspekingar,
listamenn, sjómenn, bændur,
hagfræðingar fjölmiðlamenn
og manneskjur. Þarna eiga
bara lögfræðingar úr Lagadeild
Háskóla Íslands að starfa að
málum enda hefur þeim gengið
mjög vel við það starf að endur-
skoða ekki Stjórnarskrána.
Allt að kenna?
Ekki þarf að fara í grafgötur
með að Sjálfstæðisflokkurinn
hefur lagt stein í götu þess að
hin fallega hugmynd um stjórn-
lagaþing fengi að líta almenni-
lega dagsins ljós. Samt var það
ekki Sjálfstæðisflokkurinn sem
fór verst með þetta þing. Það
var annars vegar vanmat þeirra
sem um framkvæmdina véluðu
á hugkvæmni og heift andstæð-
inganna og hins vegar hitt sem
þyngst vóg: áhugaleysi íslensku
þjóðarinnar á því að velja sjálf
sína fulltrúa við að setja sér
stjórnarskrá.
Við megum samt ekki kenna
Sjálfstæðisflokknum um kjarn-
orkugeislunina í Japan, átökin í
Líbíu – eða klúður sem núverandi
ríkisstjórn hefur virst fullfær
sjálf um að skapa. Jóhanna Sig-
urðardóttir var að fá úrskurð frá
Kærunefnd Jafnréttismála um
að hún hefði brotið jafnréttis-
lög þegar hún skipaði karlmann
skrifstofustjóra í Forsætisráðu-
neytinu en gekk framhjá konu
sem hafnað hafði í fimmta sæti
þegar hæfum umsækjendum var
raðað eftir verðleikum til starf-
ans. Bent hefur verið á að for-
maður Kærunefndar Jafnréttis-
mála sé karlmaður úr Lagadeild
Háskólans – gott ef ekki „einn af
strákunum“.
Kannski það. En hvernig
var þá hægt að gefa manneskju
sem er svo gott sem tvítyngd
einkunnina núll í færni í með-
ferð erlendra tungumála? Eru
„mannauðsfræðin“ sem að baki
þessu mati búa svona bágborin
eða voru hér einhver önnur
sjónarmið í gangi?
Fullt starf að vera manneskja
Stundum er eins og það sé
fullt starf að reyna að vera
sæmilega upplýstur almenn-
ingur hér á landi. Maður þarf
helst að sökkva sér niður í
flókna milliríkjasamninga um
skuldir og svo strax í kjölfarið
að kynna sér langar greinar-
gerðir fyrir stöðuveitingum.
Fáir efast um að Jóhanna Sig-
urðardóttir er einlæg í við-
leitni sinni til siðbótar hér á
landi og er að reyna að gera
hlutina „rétt“. Í téðri stöðuveit-
ingu innan síns ráðuneytis er
svo á henni að skilja að hún hafi
eftirlátið „faglegum aðilum“ að
annast allt ráðningar ferlið. Með
þessum árangri: hún fær á sig
dóm fyrir að brjóta jafnréttis-
lög. Jóhanna Sigurðardóttir. Og
þarf að sitja undir ákúrum frá
Bjarna Benediktssyni, formanni
Sjálfstæðisflokksins, fyrir að
brjóta jafnréttislög. Þetta er
býsna ævintýralegt. Og hægt
gengur siðbótin.
Kannski að óþekka embættis-
manninn sé víðar að finna en
innan Sjálfstæðisflokksins?
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
Í DAG
Því er haldið að íslensku þjóð-inni að í lagi sé að semja um
kröfurnar vegna þess að aldrei
þurfi að greiða þær. Þrotabú
Landsbankans muni þegar upp er
staðið eiga fyrir þessu. En hvers
vegna þarf þá að semja?
Ef kröfurnar fást greiddar
úr þrotabúinu er skuldbinding
íslensku þjóðarinnar jafn óþörf
og hún er ranglát, því kröfu-
hafarnir geta einfaldlega beðið
eftir greiðslu úr búinu.
Er samningaleiðin áhættuminni
leið?
Því hefur verið haldið fram að við
eigum að samþykkja Icesavelögin
þar sem betri sé „mögur sátt en
góður dómur“. En er þetta sátt?
Nei, við teljum nær að tala um
uppgjöf. Samningarnir loka ekki
áhættu Íslands af málinu heldur
breyta henni úr dómsmálaáhættu
í krónum yfir í viður kennda
skuld sem er háð gjaldmiðla- og
eignaverðs áhættu. Við breyting-
ar á gengi gjaldmiðla og óvissu
eignamati getur þessi skuld orðið
gríðarlega þungbær.
Við höfum allan rétt með
okkur í dómsmáli sem yrði rekið
um skuldbindingar ríkissjóðs.
Allar líkur eru á því að engin
skuld falli á Íslendinga hvað sem
líður þróun gengis gjaldmiðla og
eignaverðs.
Versta mögulega niðurstaða
yrði síðan sú, að íslenska ríkið
yrði dæmt til greiðslu skaðabóta
og vaxta í íslenskum krónum.
Þeir vextir er hagstæðir og ekki
síðri en þeir sem felast í núver-
andi samningum.
Fellum Icesave-lögin.
Brynjar Níelsson hrl.
Björgvin Þorsteinsson hrl.
Haukur Örn Birgisson hrl.
Jón Jónsson hrl.
Reimar Pétursson hrl.
Sveinn Snorrason hrl
Tómas Jónsson hrl.
Þorsteinn Einarsson hrl.
Þarf aldrei að greiða?
Icesave
Átta hæsta-
réttarlögmenn
skrifa um Icesave-lögin
Hægt gengur siðbótin
FRÉTTIR VIÐSKIPTI ÍÞRÓTTIR LÍFIÐ UMRÆÐAN
FÁÐU BEITTUSTU
BRANDARANA Í SÍMANN
m.visir.is
Fáðu Vísi í símann!
Meiri Vísir.
Meira sjónvarp, meira útvarp, meiri fréttir, meiri upplýsingar,
meiri umræða, meira líf, meiri íþróttir, meiri virkni, meira úrval.
Þú færð meira af öllu á Vísi.
Skopmyndir Halldórs Baldurssonar eru á Vísi