Straumar - 01.09.1927, Blaðsíða 8

1.H4
STRAUMAR
ingunni verið dembt athugasemdalaust, svo sem fullgildri
allsherjar skýrgreiningu á kristinni trú.
Þessu vil eg leyfa mjer að mótmæla mjög eindregið,
af þeim ástæðum, sem nú skal greina:
1. Eg held að naumast 5% af prestum landsins muni
„trúa“ postullegu trúarjátningunni í öllum atriðum. Bisk-
upinn trúir henni ekki. Enginn guðfræðiprófessorinn við
Háskólann trúir henni — og naumast nokkur af þeim,
sem nú les guðfræði við Háskólann, sumir í þeim tilgangi,
að verða síðar prestar í íslenzku þjóðkirkjunni. Ýmsir
prestar hafá tjáð mér, að þeir fái jafnan aðkenningu af
vondri samvizku, er þeir láti bömin vera að játa það, að
þau trúi „upprisu holdsins“, himnaför Krists í jarðnesk-
um líkama, komu hans á efsta degi til dóms, meyjarfæð-
ingunni og fleiri eldgömlum hugm.yndum, sem flestir eru
nú horfnir frá.
2. Að flytja þannig börnum þær kenningar, sem oss
virðast hindurvitni, er að sá illgresi í sálir þeirra, og það
er vont verk.
3. Að nota við staðfestingu ungmenna, þá skýr-
greiningu á kristinni trú, sem margir guðfræðingar vorra
tíma eru nú frá horfnir, og- þar að auki ósammála um,
hvemig skilja beri og gefur jafn slitrótta og ófullkomna
hugmynd um samband mannsins við tilveruna — er mjög
óviðurkvæmilegt, villandi og óholt fyrir trúarlífið.
En hví er þá verið að halda dauðahaldi í þessa af-
gömlu trúfræðiritsmíð og troða henni á þann hátt inn í
helgisiðaform þjóðkirkjunnar, að það hljóti í mörgum til-
fellum að misþyrma samvizkum bæði presta og safnaða?
Því er auðsvarað. Það er af lotningu fyrir aldagöml-
um vana. — En það er skynsemin og samvizkan, sem á
að temja vanann, en vaninn á ekki að ráða fyrir sam-
vizku og skynsemi. í trúai’efnum er vaninn einmitt það
svefnþom, sem hættulegast er samvizkum manna, hann
er gróðrarstía allrar spillingar og trúhræsni og horrim
kreddu og hindurvitna. Af vana datt engum manni í hug
jafn sjálfsagður hlutur og það að nema postullegu trúar-
játninguna burt úr Helgisiðabókinni 1910, a. m. k. í þeirri