Almanak alþýðu - 01.01.1930, Qupperneq 56

um því hver uppkominn maður og kona í
kristnu þjóðfélagi er meira eða minna tauga-
veiklaður sakir hindurvitna í kynferðisefnum
úr bernsku. Og sektarmeðvitundin, sem þannig
hefir verið gróðursett í honum með vélabrögð-
um, er ein af þeim orsökum til harðýðgi, feimni
og heiinsku, sem gerir sín vart hjá honum
fullorðnum. Pað er ekki til skynsamlegur grund-
völlur af nokkru tagi fyrir því að aftra barni
frá að afla sér vitneskju um neitt, sem það
langar til að vita, hvort heldur um er að ræða
kynferðisefni eða önnur. Og þjóðin mun aldrej
verða andlega heilbrigð, fyrr en þessi staðreynd
er viðurkend i uppeldi æskunnar, en slíkt er
ógerlegt, meðan kirkjurnar hafa tögl og lmgldir
á uppeldisstarfsemi.
Enda þótt vér látum þessar sundurgreindu
mótbárur liggja í láginni, þá er auðsætt, að
grundvallarkenningar kristindómsins krefjast
eigi all-litillar siðfræðiiegrar öfughneigðar til
þess, að hægt sé að veita þeim viðtöku. Okkur
er sagt, að heimurinn hafl verið skapaður af
guði, sem bæði sé góður og almáttugur. Áður
en hann skapaði heiminn, sá hann fyrir allar
þær þjáningar og alla þá eymd, sem þar myndj
eiga sér stað; hann ber þess vegna ábyrgð á
því öllu. Það er þýðingarlaust að halda þvj
fram, að þjáningar heimsins stafi af syndum.
í fyrsta lagi er það ekki satt; það er ekki synd,
sem veldur því, að ár flæði yfir bakka sína eða
eldfjöll gjósi. En enda þótt það væri satt,
myndi það ekki gera neinn tnismun. Ef ég ætti
að eignast barn og vissi fyrir frant, að það
myndi verða blóðþyrstur morðingi, þá bæri ég
52