17. júní - 01.11.1922, Blaðsíða 9
17. JUNI
9
fetta var alt sem þeir gerðu. Svo
Islendingar liafa ekkert að bregða þeim
um. Uað var bara að okkur skyldist
það ekki í fyrstu. En nú skiljum vjer
það.
— Og þó megum við ekki gleyma
að þakka líka þeim, sem sátu kyrrir
heima og juku bókmentir vorar.
Bannlögin.
Vjer skulum ekki aÖ þessu sinni fara
að skrifa langt mál um bannlögin, til
þess höfum vjer líka of fá gögn í
höndum sem stendur. Uó þorum vjer
aö segja, að hvorki skiljum vjer fram-
komu landsstjórnar, löggjararþings eða
bannmanna. Vjer skiljum ekki, hvern-
ig forsætisráðherran, sem líka hefur
verið bannmaður, ætlar að vei’ja þess-
ar gerðir stjórnarinnar, að hann ekki
þá heldur tók þann kostinn, að biðja
lausnar fyrir ráðaneytið, heldur en að
fara svona í sjálfan sig.
Og svo löggjarþingið. Uað hefur
hjer ekki gefið fagurt eftirdæmi. Því
hefði þó verið betra að leggja málið
fram til almennrar atkvæðagreiðslu, svo
að þjóðin gætj skyrt og ákveðið skor-
ið úr um það, liver liennar vilji væri
málinu. I stað þess samþykkir þing-
ið rólegt, með köldu blóði, breytingar
á bannlögunum, sem svo að segja al-
gerlega nema lögin úr gildi.
Þvi þá ekki heldur að afnema lögin
með öllu. Pinginu hefur iíklega þótt
það vera ganga of hreinlega til verks.
Pað á að smádrepa þau svona, svo að
almenningur taki minna eftir því, og
svo einn góðan veðurdag, eru , lögin
iir sögunni, og þá nennir almenningur
ekki að fást um það meira.
Og þá bannmenn. Oss finnst það
hefði verið eðlilegt, að heyra meira úr
þeirri átt. Og það er ekki laust við,
að þeim sem staðið liafa álengdar, og
fylgst með á orustuvellinum, hafi fund-
ist vera hik nokkurt í vörninni og
fráhvarf af hálfu liðsmanna.
En á þann hátt næst aldrei að neinu
marki.
Yjer vildum mega trúa því, að þetta
spor til baka, væri að eins að kenna
smávægilegum misfellum innan bann-
manna, og að sóknin verði tekin upp
afur með líf og sál.
En sje trúin á málstaðinn hoi'fin og
forusta í brjóstfylking hikandi, þá er
liætt við að fylkingar riðlist, og að
fjandmennirnir þeysi fram — og leggja
þeir þá alt í auðn.
Utanferdir ráðherranna.
Ekki minna en allir ráðherrarnir 3
liafa verið utan á þessu ári. iForsætis-
ráðherrann eins og venja er til að fá
staðfestingu konungs á öllum þeim
lagabálki, er þingið ljet. eftirsig — livort
sem nú syrpan sú hefir verið þess verð
eða ekki. Þá var fjármálaráðherrann
hjer lika, hjerumbif um sama leyti og
vissi enginn i livaða erindum hann
var; gárungarnir stungu saman nefjum
um það, að hann mundi hafa tekið feil
á skipum frá Austurlandi, eða að Eaup-
mannahöfn hefði verið honum svo rík
í liuga að hann hefði gleymt að fara
af í Reykjavík. En þeir sem best