Morgunn - 01.12.1997, Page 98

Hugheimar
ástandi og allur þorri manna er í hugheimum eftir
dauðann. Hún leið þar um hið dýrðlegasta lita- og
ljósahaf, en var svo sokkin niður i sínar eigin hugsanir, að
hún tók ekki eftir neinu og varð ekki vör við nokkur
utanaðkomandi áhrif. Hrifningin hafði gagntekið hana,
svo að hún hugsaði um ekkert annað en þessa náttúru-
fegurð og það, sem hún fékk blásið henni í brjóst. En
þegar hún virti nú sýnina þannig fyrir sér, fékk hún skilið
hana margfalt betur en hún hefði getað skilið hana í
geðheimum, sökum þess að hinar sterku hugsanir, sem
eru sérkenni vitundarlífsins í hugheimum, veittu henni
margfalt ljósari skilning á hlutunum, sem hún sá,
samtímis því að hún varð gagtekin af hinni óumræðilegu
sælu, sem við höfum reynt að lýsa hér að framan. Konan
var í þessu sæluástandi nokkrar klukkustundir, án þess að
vita, hvað tímanum leið. Og þegar hún loksins vaknaði,
var hún gagntekin af innra friði og fögnuði. Þó gat hún
ekki munað, hvað hana hafði dreymt, né gert sér nokkra
grein fyrir, hvers vegna hún var svo gagntekin af innri
sælu eða fögnuði. En það er engum efa bundið, að slík
reynsla hlýtur að hafa mikil áhrif á hinn andlega þroska
þess manns, sem verður hennar aðnjótandi, hvort sem
hann er fær um að muna hana í hinum jarðneska líkama
sínum eða ekki.
Framhald í nœsta hefti
96 MORGUNN