Jazzblaðið - 01.07.1948, Blaðsíða 21

°S var nú á takmörkum að hann vissi
hvernig hann ætti að bera sig að. En Smók
sP.Íaraði sig, myndaðist til að taka vind-
■'inn milli tannanna, sagði: „Allt er ein-
hvern tíma fyrst“. Þeir beygðu inn í hlið-
argötu án þess að mæla orð, námu staðar
við næstu gatnamót, bitu endana af vindl-
unum, kveiktu hvor í sínum vindli. Smók
bar vindilinn betur í munninum en Rikki.
Andlitið á Rikka var of lítið fyrir vindil,
blutföllin voru röng. En Smók var hreint
til þess skapaður. Svo rétti hann úr sér
°S var hinn glæsilegasti. „Ég held þetta
se fyrsti heili vindillinn sem ég hefi reykt“,
sagði hann og tók hann út úr sér til að
horfa á hann. „Það er hvítum manni líkt
að gera annað eins og þetta“. Rikki reyndi
að láta sem hann hefði ekki tekið eftir
orðinu. Honum leið of vel til að láta nokk-
urn hlut ónáða sig. Allt var komið í ljúfa
löð 0g gekk eðlilega fyrir sig. Smók hafði
ckki verið tilneyddur að viðurkenna neitt,
cnginn spurði hann hyort þetta væri fyrsti
V|ndillinn hans. Hann gaf upplýsingarnar.
Slíkur var hann. „Sama um mig“, sagði
liikki. „Ég hefi ekki reykt nema einu sinni
aður, fann sígarettu þegar ég var lítill“.
»Varstu veikur af því?“ spurði Smók af
hreinasta áhuga. „Nei“, sagði Rikki. „Jæja,
I3að held- ég hafi nú verið heppni", sagði
Smók. Og svo sagði hann frá því, þegar
Nathan tók upp vindilstubb, þegar hann
var sex ára, og reykti svo sem hálftommu
af honum og gat ekki komizt heim. Hann
hrógst inn í garðinn, en þar hneig hann nið-
Ur- Hann mætti ekki í matinn svo að fólk-
'nu fór ekki að verða um sel, svo hélt það
að það hefði heyrt í ketti úti í garðinum,
Gn það var nú annað, það var Nathan.
®amma hans bar hann inn, og hann var
Sv° óskaplega veikur, að hún hafði enga
hst á að kjassa við hann, þegar hann var
kominn yfir lasleikann. Rikki sagðist halda
það ástæðuna fyrir því að hann veiktist
ekki við fyrstu sígarettuna, sem hann
reykti, að sígaretta er ekki eins sterk og
vmdill. Ekki nándarnærri eins sterk. Ef
Nathan hefði tekið upp sígarettu í stað-
'nn fyrir vindil, þá hefði hann líklega ekki
sakað. Það gegnir öðru máli um vindil.
Hann reyndi að tala heilmikið, en innan
stundar þagnaði hann og bara hélt áfram
göngunni. Hann hélt nú vindlinum ekki
lengi uppi í sér núna, bara í hendinni og
spýtti í hverju fjórða og fimmta spori,
og síðan í hverju þriðja og fjórða. Hann
mæltist ekki til þess hverju sem tautaði,
að hann mætti víkja inn í einhvern garð-
inn, eins og hann væri sex ára. Jæja, þá
var um að gcra að reyna að hanga uppi,
anda djúpt og um fram allt ekki gleypa,
bara spýta og halda reykjarstróknum ein-
hvernveginn aftur fyrir sig, og anda djúpt
og ekki fyrir nokkurn mun gleypa, annars
var maður búinn að vera. Beina augunum
ákveðið að einhverju. Það er lóðið. Hann
hélt þetta út liver gatnamótin eftir önnur
og loks vissi hann að hann hafði sigrað.
Tæpt var það samt. Einu sinni eða tvisvar
var það svo tvísýnt, að hann þorði ekki
að gizka á um úrslitin. Og nú þegar hann
var úr allri hættu, gat hann ekki munað
neitt af því, scm Smók hafði verið að segja
við hann. Það krefst einbeittni að halda
sér svona í skefjum. Hann viðurkenndi með
sjálfum sér hversu litlu hefði munað, þeg-
ar hann sá, að þeir voru búnir að labba
heila mílu, alla lcið til Vernon, og vindill
Smóks var bara tveggja tommu langur.
Hann lét sinn falla á gangstéttina. Engar
kveðjur.
Eftir það var hann í þolanlegu ástandi,
treysti sér til að horfa á Smók til saman-
burðar. Smók var eins sæll og lævirki, al-
heill á líkama og sál, var meira að segja
styrkari en fyrr. Það var ekki auðvelt að
segja hvort hann vissi, hvað Rikki hafði
orðið að þola, það var ekki hægt að sjá
það á honum. Þó að hann vissi það mundi
hann ekki hafa orð á því. Sennilega væri
hann að naga sig í handabökin fyrir að
hafa sagt söguna um Nathan. Slík saga
getur haft alveg öfug áhrif.
Rikka leið strax betur, þegar Smók
fleygði frá sér vindilstubbnum og sá aug-
sýnilega eftir honum. Það var komið rökk-
ur og loftið var ómengað. „Hvar er þessi
Kattaklúbbur, þar sem þessi Vilhjálms leik-
ur?“ spurði Rikki. „Við skulum fara þang-
að“. Smók nam staðar. Þeir léku ekki á
21