Jazzblaðið - 01.12.1950, Blaðsíða 12

ÍSLENZKIR
HLJÓÐFÆRALEIKARAR:
„Ég hef haft áhuga fyrir músík svo
lengi sem ég man eftir mér“, svaraði
Gaukur fyrstu spurningu minni. „Þegar
ég var að alast upp“, hélt hann áfram,
„heyrði ég hljómsveit Bjarna Böðvars-
sonar oft í útvarpinu, og eins hljóm-
sveit Þóris Jónssonar. Þetta voru hljóm-
sveitirnar, sem í fyrstu kynntu mér
jazzinn, og sat ég við útvarpstækið fram
á rauða nótt um allar helgar. Já, og
harmonikumúsík fannst mér sem engla-
söngur — í þá daga“.
„Heyrðu“, sagði ég, „er ekki rétt að
þú látir uppi hvenær þú fæddist og allt
því tilheyrandi?"
„Jú, mikil ósköp. Ég fæddist fyrir
tuttugu árum, hinn ellefta ágúst“.
„Allt í lagi, áfram með jazzinn".
Þegar ég var í fyrsta bekk í gagn-
fræðaskóla var eitt sinn haldin skóla-
dansæfing í Tjarnarcafé. Þar lék hljóm-
sveit Aage Lorange. Ég sat rétt hjá
hljómsveitinni, og þá hefði maður held-
ur stigið í sjóinn en að taka utan um
kvenmann, svo skórnir slitnuðu ekki af
dansi það kvöldið. Aage sagði fimm eða
sex orð við mig og ég var svo feiminn
og jafnframt hrifinn, að ég roðnaði upp
í hársrætur. Ég var ekki í nokkrum
vafa um, að þetta væri bezta hljómsveit
í heimi. Nokkrum dögum siðar heils-
aði Aage mér á götu, og var ég þá
nærri orðinn undir strætisvagni, ég
bókstaflega slagaði af hrifningu. Og
ekki var maður fullur, þá var ekkert
drukkið sterkara en appelsín, en þó af
stút“.
„Hefur álit þitt á hljómsveitinni
breyzt síðan?“
„Ertu ekki að skrifa grein um mig?“
„Jú“.
„Jæja, kunningi, eigum við ekki að
snúa okkur að málefninu?"
„Hvenær byrjaðir þú að leika á
guitar?“
„Sennilega hef ég verið fjórtán ára.
Annars hafði ég lítið leikið á guitar,
áður en ég byrjaði að leika á skóla-
dansæfingum. Það hafði verið guitar
heima, og mór hafði tekizt að læra
nokkur grip á hann, þessi sömu grip og
milljónir manna kunna“.
„Með hverjum byrjaðir þú fyst að
leika?“
„Steingrími Steinþórssyni píanista og
Árna Elfar núverandi píanista, en þá-
verandi klarinetleikara".
„Hvernig var með G. 0. kvintettinn,
byrjaðir þú ekki þar fljótlega?"
„Það var ekki fyrr en næsta vetur á
eftir, við Steini Steingríms fréttum af
einhverjum ofsalega góðum saxófónista
í Hafnarfirði, og eftir nokkrar ferðii'
þangað varð G. 0. kvintettinn til. Það