Morgunblaðið - 04.01.2009, Page 37

Morgunblaðið - 04.01.2009, Page 37
Minningar 37 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. JANÚAR 2009 Þá er elskuleg amma okkar fall- in frá, 95 ára að aldri. Þrátt fyrir háan aldur var hún eldhress, minnug og mannglögg. Við systkinin eigum margar góð- ar minningar um ömmu Lóu sem ylja okkur um hjartarætur þegar við hugsum til baka. Þetta eru skemmtilegar minningar um ynd- islega konu sem lét ekkert stoppa sig. Amma Lóa var alveg einstök, hún var ákveðin, hörð af sér og blátt áfram í öllu sem hún tók sér fyrir hendur og lá sjaldan á skoð- unum sínum. Hörku dugleg og kvenskörungur mikill. Hún var hrókur alls fagnaðar hvar sem hún kom, sífellt hlæjandi og kveðandi vísur. Þegar við lítum til baka rifjast upp ánægjulegar stundir sem við áttum saman. Nú á aðventunni í mánuði ljóss og friðar komumst við ekki hjá því að minnast jóla- boðanna hjá ömmu og afa á Gull- teignum. Þar kom fjölskyldan saman og borðaði dýrindis máltíð, hangikjöt og jafning að ógleymdu heimalöguðu laufabrauði sem amma var snillingur í. Eftir mat- Ólöf (Lóa) Guðmundsdóttir ✝ Ólöf Guðmunds-dóttir, ævinlega nefnd Lóa, fæddist í Geirshlíð í Miðdölum í Dalasýslu 17. mars 1913. Hún lést í Reykjavík 9. desem- ber síðastliðinn. For- eldrar hennar voru Guðrún Sigurð- ardóttir og Guð- mundur Jónasson barnakennari. Lóa var næst yngst fimm systkina, sem öll eru dáin. Lóa giftist Sæmundi Friðjónssyni frá Hólum í Hvammsveit og eign- uðust þau 3 börn: Heiður, gift Six- ten Holmber, Fríður, gift Hávarði Emilssyni og Friðjón, kvæntur Kristínu Benediktsdóttir. Barna- börnin eru 7 og barnabarnbörnin 14. Útför Lóu fór fram frá Laug- arneskirkju 16. desember. inn voru spilastokkar dregnir fram og spil- uð vist með miklum hlátrasköllum og gleði langt fram eftir kvöldi. Á slíkum kvöldum naut amma sín sérstaklega vel og ljómaði af ánægju. Gullteigurinn var fagurlega skreyttur og jólatréð sem prýddi stofuna var afar sérstakt og jóla- skrautið ógleyman- legt. Amma Lóa undi sér vel í sól og eyddi ófáum klukkustundunum á veröndinni með sólhattinn, rjóð í kinnum að fylgjast með umferðinni. Einnig fannst henni notalegt að komast í sundlaugarnar og var hún fasta- gestur þar. Þangað fór hún fót- gangandi hvern einasta dag og þegar hún hætti að treysta sér til að ganga þangað lét hún sækja sig heim að dyrum til að komast í sund í stað þess að hætta og hélt ótrauð áfram. Þetta var dæmigerð amma, lét ekkert stöðva sig. Bíl- prófið tók hún 67 ára til að komast á milli staða eftir að afi hætti að keyra. Ömmu Lóu var margt til lista lagt. Hún var sannkölluð listakona og eftir hana liggja ótal verk, handmálaðir plattar, lampar, slæð- ur, svuntur og útskorið leður sem prýddu heimili hennar og fjöl- skyldunnar. Amma átti auðvelt með að semja vísur og orti af minnsta tilefni. Allir fjölskyldu- meðlimir, börn, makar, barnabörn og barnabarnabörn fengu sína eig- in vísu sem okkur þykir ótrúlega vænt um. Þessar vísur ásamt fjöl- mörgum öðrum voru bundnar í bók á 90 ára afmæli hennar, henni til heiðurs, og á því sama ári hefði afi Sæmi orðið 100 ára. Við erum þakklát fyrir að hafa átt margar góðar stundir með ömmu Lóu, við minnumst þín sem elskulegrar ömmu og kveðjum þig með þakklæti og virðingu. Farðu í friði og Guð varðveiti þig elsku amma Lóa. Hvíldu í friði, við munum geyma minningar um þig að eilífu. Að lokum eru hér vísurnar sem amma Lóa samdi um okkur systk- inin. Um Hönnu Lóu: Augun blá eru að sjá, eins og stjörnur blíðar, hári þínu höfði á, hanga fléttur síðar. Um Fanneyju: Fanney dóttir Friðjóns er, flestum kostum búin, ljósið ávallt lýsi þér, lánið, vonin, trúin. Um Sæmund: Sæmundur yngri kom sólskinið með syngjandi glaður og kátur, ekkert fær truflað hans indæla geð enginn fær staðist hans hlátur. Þín barnabörn Hanna Lóa, Fanney og Sæ- mundur. Elsku langamma Lóa, okkur langar til að kveðja þig með þess- um sálmi. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. Grátnir til grafar göngum vér nú héðan, fylgjum þér, vinur. Far vel á braut. Guð oss það gefi, glaðir vér megum þér síðar fylgja’ í friðarskaut. (Vald. Briem.) Hvíl í friði. Þín langömmubörn, Vignir Fannar, Hekla Mist, Arnar Ingi, Kristín Helga, Dag- björt, Bryndís, Steinunn og Tinna Rut Hann afi minn á Felli var afar minnug- ur og vel gefinn mað- ur. Það var sama um hvað var rætt alltaf hafði hann eitthvað til málanna að leggja. Hann var vel að sér í ættfræði og öllu því sem sneri að Vestmannaeyjum enda mikill Eyja- maður í sér. Og ekki þótti honum leiðinlegt að tala um fiskimið og fisk- irí enda var hann farsæll skipstjóri. Hann afi minn á Felli var mikill íþróttaunnandi og voru frjálsar íþróttir mest í uppáhaldi þótt hann hafi nú fylgst með nær öllum íþrótt- um. Enski boltinn var nú líka hátt skrifaður hjá honum og hans lið var Arsenal. Hann fylgdist með öllum beinu útsendingum sem hann gat og ef ekkert var að gerast á skjánum þá bara fór hann inn í skápinn sinn og náði sér í gamlar upptökur og skellti í tækið. Það skipti hann engu þótt sumir leikirnir væru orðnir frekar gamlir, hann upplifði þá bara aftur eins og hann væri að horfa á þá í fyrsta sinn og ósjaldan sá maður hann „skalla“ boltann eða hreinlega „sparka“ í húsbóndastólnum því svo Magnús Grímsson ✝ Magnús Gríms-son fæddist í Vestmannaeyjum 10. september 1921. Hann lést á Sjúkra- húsi Vestmannaeyja aðfaranótt 16. des- ember síðastliðins og fór útför hans frá Landakirkju 22. des- ember. mikið lifði hann sig inn í leikina. Og ef ég man rétt sparkaði hann einu sinni svo duglega að hann rúllaði um koll í húsbóndastólnum. Það sá það nú enginn en honum fannst það sjálf- um svo broslegt að hann sagði frá því. Og aumingjans dómararn- ir þeir fengu það stund- um alveg óþvegið hjá honum. Ég man þegar við Magnús bróðir vorum yngri og fórum stundum til ömmu og afa á Felli til að fá okkur aðeins í gogginn þá sauð afi stundum egg handa okkur. Og það var engin venjuleg suða sem fram fór á Felli, því afi sauð eggin undir höndunum. Hann skellti egginu undir hendurnar og viti menn, eggið varð harðsoðið. Okkur fannst afi ótrúlega klár og trúðum þessu athæfi hans í mörg ár. Og okkur fannst afi líka ótrúlega klár þegar hann tók út úr sér tennurnar í bæði efri og neðri góm. Það var sama hvað við reyndum að toga tennurnar úr okkur, þær voru blýfastar og ekk- ert hreyfðist. Afi sagði okkur að við myndum kannski geta þetta þegar við yrðum gömul eins og hann. Já, það eru margar skemmtilegar minningar sem ég á um hann afa minn á Felli og ég ætla að geyma þær og sjá til þess að hún Ragnheið- ur Sara mín fái að vita allt um hann. Afi minn, með þessum fátæklegu orðum kveð ég þig, það er ótrúlega sárt að sjá á eftir þér og þú skilur eft- ir þig tómarúm. En ég veit að þér líð- ur vel þar sem þú ert núna. Amma mín, Guð styrki þig því missir þinn er mikill. Farðu í friði, afi minn, og Guð geymi þig. Þín Bryndís. Jæja, afi minn, nú ertu farinn frá mér. Ég mun sakna þín meira en orð fá lýst. Takk fyrir alla bíltúrana. Takk fyrir að horfa á boltann með mér. Takk fyrir allar sögurnar. Takk fyrir alla golfhringina. Takk fyrir öll ráðin þín sem ég mun hafa að leiðarljósi í gegnum líf- ið. Takk fyrir allt sem þú hefur gert fyrir mig. Takk fyrir að vera afi minn. Ég mun fylgjast með henni ömmu fyrir þig, sem saknar þín svo sárt. Ég mun segja börnum mínum og barnabörnum sögur af þér. Elsku afi, ég kveð þig nú, ég mun alltaf elska þig. Þinn nafni Magnús á Felli. Og allt var skini skartað og skjól við móðurhjartað, hér leið mín bernskan bjarta við bjargfuglaklið. Er vorið lagði að landi, var líf í fjörusandi, þá ríkti unaðsandi í ætt við bárunið. Þegar í fjarskann mig báturinn ber og boðinn úr djúpi rís. Eyjan mín kæra, ég óska hjá þér að eigi ég faðmlögin vís. Þótt löngum beri af leiðum á lífsins vegi breiðum, Þá finnst á fornum eiðum margt falið hjartamein. En okkar æskufuna við ættum þó að muna á meðan öldur una í ást við fjörustein. (Ási í Bæ.) Elsku langafi, við munum sakna þín. Óliver, Andri og Ragnheiður Sara. Kveðja frá Íþróttabandalagi Vestmannaeyja Magnús Grímsson eða Maggi á Felli eins og hann var ávallt nefndur hér í Eyjum setti um langt skeið svip sinn á íþróttalífið hér í Vestmanna- eyjum. Hann gekk ungur að árum til liðs við Íþróttafélagið Þór, lék knatt- spyrnu og starfaði mikið og vel fyrir félagið. Hann sá t.d. um það í áratugi ásamt mági sinum Húnboga Þorkels- syni frá Sandprýði að merkja fyrir götunum sem hústjöldin stóðu við á Þórs-þjóðhátíðum og lét enginn sér detta það í hug að fara inn á verksvið þeirra félaga. Þá var Maggi liðtækur golfleikari og lék golf um áratuga- skeið og var félagi í Golfklúbbi Vest- mannaeyja. Þá lét hann til sín taka í starfi hjá Íþróttabandalagi Vest- mannaeyja, kom að stofnun þess og sat í fyrstu stjórn. Hann fylgdist mjög vel með kappleikjum, sérstak- lega knattspyrnunni og var fasta- maður á vellinum alveg fram undir það síðasta. Mér er það mjög minnisstætt þeg- ar stofnfundur ÍBV íþróttafélags var haldinn í desember 1996 í félags- heimilinu í Vestmannaeyjum. Þá voru þeir saman mættir þar með fyrstu mönnum á fundinn Magnús og annar kunnur áhrifamaður í íþrótta- hreyfingunni í Vestmannaeyjum, mágur hans Guðjón Magnússon sem látinn er fyrir nokkrum árum, en þeir höfðu um langt skeið talað fyrir sameiningu Þórs og Týs. Maggi á Felli bjó yfir einstökum eiginleika en það var undravert minni og var mikið til hans leitað þegar menn vantaði upplýsinga um gamla viðburði en þá gat hann auð- veldlega tímasett og sagt frá þeim með skýrum hætti, átti þetta sér- staklega við þegar verið var að gefa út afmælisrit um sögu félaga hér í Eyjum. Magga var margvíslegur sómi sýndur fyrir störf sín fyrir íþrótta- hreyfinguna, hann var heiðursfélagi í Íþróttafélaginu Þór og á 75 ára af- mæli sínu 1996 var hann sæmdur heiðurskrossi Íþróttabandalags Vestmannaeyja. Íþróttahreyfingin í Vestmanna- eyjum kveður góðan félaga og þakk- ar mikil og góð störf og sendir eft- irlifandi eiginkonu Magnúsar og ættingjum samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Magnúsar Grímssonar. Þór Í. Vilhjálmsson, formaður. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang- amma, SIGRÚN SIGURÐARDÓTTIR frá Gvendareyjum, síðast til heimilis á Hrafnistu, Reykjavík, lést á lungnadeild Landspítalans í Reykjavík föstudaginn 26. desember Útförin fer fram frá Áskirkju fimmtudaginn 8. janúar kl. 11:00 Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Parkinsonssamtökin á Íslandi. Brynja Bergsveinsdóttir, Theodór Aðalsteinn Guðmundsson, Sigurður Bergsveinsson, Helga Bárðardóttir, Lára Bergsveinsdóttir, Guðmundur Guðjónsson, Alma Bergsveinsdóttir, Guðni Magnússon, Freyja Bergsveinsdóttir, Guðlaugur Þór Pálsson, barnabörn og barnabarnabörn. Ég kynntist Jóni fyrst þegar hann hóf störf í Vatnsvirkjan- um. Áður hafði ég kynnst dóttur hans Kristínu og Sveinbirni hennar manni. Jón hafði lengi unnið við pípu- lagnir áður en hann hóf störf í Vatnsvirkjanum. Hann vann lengst af hjá Helga og Magnúsi sf. Þegar það fyrirtæki hætti starfsemi sinni að mestu var það sjálfgefið að Jón kæmi til okkar í Vatnsvirkjann. Jón fann strax hvar hans kraftar nýttust best. Hann vildi ekki standa bak við búðarborðið og selja fittings og slá inn vörunúmer í tölvurnar. Það væri gáfulegra að sjá um vörusendingar út á land og annast snittingar á rörum og þess háttar. Ef strákarnir við afgreiðsl- Jón Guðmundsson ✝ Jón Guðmundssonfæddist í Reykja- vík 8. mars 1926. Hann lést á líkn- ardeild Landspítalans í Kópavogi 2. desem- ber síðastliðinn og fór útför hans fram frá Fossvogskirkju 12. desember. una lentu í vandræð- um þá væri alltaf hægt að gefa þeim góð ráð. Þegar sum- arbústaðareigendur lentu í vandræðum og vantaði ráðlegg- ingar þá var oft kall- að á kallinn og hann reddaði málunum. Jón var þannig maður að það líkaði öllum vel við hann. Hann var ætíð kátur og hress. Þegar Jón brosti þá gátum við hinir ekki annað en brosað líka. Fyrrum samstarfsmenn Jóns í Vatnsvirkjanum kveðja nú góðan dreng. Ég fór nokkrum sinnum heim til Jóns og Vigdísar í Hraunbæinn. Þar var auðséð hvað þau voru stolt af hvort öðru og hversu vænt þeim þótti um hvort annað . Á þessari kveðjustund viljum við Kristín kona mín þakka fyrir að fá að kynnast góðum manni. Við sendum Vigdísi og fjölskyldu inni- legar samúðarkveðjur. Magnús Björn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.