Morgunblaðið - 02.04.2009, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. APRÍL 2009
✝ Séra Bragi Bene-diktsson fæddist á
Hvanná í Jökuldal 11.
ágúst 1936. Hann lést
á Landspítalanum 24.
mars 2009. Foreldrar
hans voru Benedikt
Jónsson bóndi, f. 26.
janúar 1903, d. 18. júní
1951, og Guðmunda
Lilja Magnúsdóttir
húsfreyja, f. 16. mars
1916, d. 7. júní 1995.
Bragi var elstur fimm
systkina. Hin eru Elín
Sigríður, f. 20. októ-
ber 1938, d. 18. febrúar 1972, Arnór,
f. 26. júlí 1944, Ármann, f. 8. janúar
1947, og Gunnþórunn, f. 23. apríl
1950.
Hinn 10. apríl 1960 kvæntist Bragi
Bergljótu Sveinsdóttur, f. 10. apríl
1935. Foreldrar Bergljótar voru
Sveinn M. Sveinsson, f. 17. október
1891, d. 23. nóvember 1951, og Soffía
Emelía Haraldsdóttir, f. 8. maí 1902,
d. 19. maí 1962. Börn Braga og Berg-
ljótar eru: 1) Sveinn Magnús, f. 1.
1965. Bragi lauk kennaraprófi frá
Háskóla Íslands árið 1969. Bragi
lauk framhaldsnámi í æskulýðs- og
félagsvísindum við Cleveland State
University í Ohio árið 1972. Bragi
var stundakennari við Gagnfræða-
skóla Austurbæjar í Reykjavík 1960-
1961. Hann var vígður aðstoð-
arprestur í Eskifjarðarprestakalli
26. september 1965 og gegndi því
prestsstarfi fram í september 1966.
Bragi var ráðinn prestur Fríkirkj-
unnar í Hafnarfirði frá 1. október
1966 til 14. ágúst 1971 en starfaði
jafnframt sem stundakennari við
Flensborgarskóla 1966-1970 og síð-
an við Lækjarskóla í Hafnarfirði
1970-1972. Bragi var félagsmála-
stjóri Hafnarfjarðarbæjar frá 1.
október 1972 til 1. maí 1986. Hann
var skipaður sóknarprestur í Reyk-
hólaprestakalli í A-Barðastrand-
arprófastsdæmi 15. apríl 1986 og
settur prófastur í Barðastrand-
arprófastsdæmi 1. janúar 2000, en
kenndi einnig í hlutastarfi við Reyk-
hólaskóla 1986-1988. Bragi lét af
störfum í ágúst 2005.
Bragi verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 2. apríl,
kl. 15.
Meira: mbl.is/minningar
febrúar 1961, eig-
inkona Björk Gunn-
arsdóttir, f. 10. apríl
1964. Synir þeirra eru
Sveinn Ómar, f. 4. júní
1981, unnusta Ástríð-
ur Þórey Jónsdóttir, f.
19. desember 1985, og
Hrólfur, f. 4. mars
1997. 2) Soffía Emelía,
f. 16. febrúar 1962. 3)
Lilja, f. 23. september
1963, sambýlismaður
hennar er Michael
Sigþórsson, f. 25. maí
1962. Synir þeirra eru
Bragi, f. 21. janúar 1992, og Sigþór
Gellir, f. 12. ágúst 1996. 4) Guðrún
Björg, f. 26. desember 1968. 5) Bene-
dikt, f. 26. ágúst 1970. Sonur hans er
Benóný Orri, f. 3. ágúst 1997. Barns-
móðir Benedikts er Emilía Katrín
Leifsdóttir, f. 14. október 1975. 6)
Trausti, f. 14. janúar 1975.
Bragi útskrifaðist sem stúdent frá
Menntaskólanum á Akureyri 17. júní
1959 og lauk embættisprófi í guð-
fræði frá Háskóla Íslands 30. júní
Elsku pabbi.
Þvílík forréttindi að hafa fengið að
eiga þig sem föður. Við sitjum hér
systkinin og trúum því varla að þú
sért farinn frá okkur. Við vorum eng-
an veginn tilbúin að missa þig svona
fljótt. Við finnum sterkt fyrir nær-
veru þinni þar sem við sitjum saman
og rifjum upp góðar og yndislegar
minningar. Það sem fyrst kemur upp í
hugann er hversu góður og traustur
maður þú varst. Þú varst kletturinn í
lífi okkar og studdir okkur í öllu því
sem við tókum okkur fyrir hendur. Þú
varst aldrei glaðari en þegar börnun-
um þínum vegnaði vel. Varst óþreyt-
andi að sinna okkur og í minningunni
var hver helgi sem ævintýraferð. Það
var farið í sund, á skíði, á skauta, á
hestbak og stundum litið inn á bílasöl-
ur. Sumrin voru undirlögð af
skemmtilegum ferðalögum vítt og
breitt um landið í tjaldi, tjaldvagni og
hjólhýsi. Við minnumst þess öll
hversu natinn þú varst við að aðstoða
okkur við heimanámið og hversu mik-
ið þú hvattir okkur til frekara náms.
Þið mamma bjugguð okkur yndisleg
heimili sem stóðu öllum opin enda var
það yfirleitt svo að vinir okkar systk-
inanna sóttu í að vera þar. Á heimilinu
vorum við systkinin sex, ömmusystir,
hundar, kettir og páfagaukar og
nokkrir vinir með hverju systkini
enda var heimilið oft eins og félags-
heimili. Þú varst okkur ekki aðeins
ástkær faðir heldur jafnframt okkar
besti vinur. Það var ekki mikið um
boð og bönn á heimilinu heldur
gekkst þú á undan með góðu for-
dæmi. Með framkomu þinni lagðir þú
okkur lífsreglurnar. Þar ber hæst
dugnaðinn, ósérhlífnina og nægju-
semina og það að hafa ekki áhyggjur
af áliti annarra. Fólk sótti í nærveru
þína, ekki síst börn og aldraðir. Okkur
er mjög minnisstætt hvernig þú í
starfi þínu sem félagsmálastjóri um-
vafðir með hlýju þinni og studdir þá
einstaklinga sem minna máttu sín í
samfélaginu, og það kom ósjaldan fyr-
ir að skjólstæðingar þínir komu á
heimili okkar. Aldrei var þeim vísað
frá og alltaf fannstu góða lausn á
þeirra vandamálum. Það hafði alltaf
verið draumur þinn að gerast sveita-
prestur. Sá draumur rættist þegar þú
gerðist prestur á Reykhólum, byggð-
ir upp fjárbú og fékkst þér hunda og
hesta. Fyrir okkur systkinin voru
Reykhólar eins og ævintýraheimur
og sóttum við og barnabörnin óspart
þangað. Þar áttir þú þínar bestu
stundir í faðmi náttúrunnar og dýra,
sérstaklega kindanna sem þú hafðir
einstakt lag á. Stundirnar sem við átt-
um með þér í fjárhúsunum stóðu upp
úr en þar naustu þín best. Það voru
ekki bara þín eigin börn og barnabörn
sem fengu að njóta návistar þinnar á
Reykhólum. Oft bönkuðu börnin í
þorpinu á dyrnar og spurðu hvort
Bragi væri ekki að fara í fjárhúsin eða
í sund. Börnin eltu þig á röndum í
fjárhúsinu og héngu utan á þér í sund-
lauginni. Þú varst hrókur alls fagn-
aðar, hafðir gaman af að skemmta þér
og syngja í góðra vina hópi. Ef þér
fannst eitthvað vanta upp á gleðina í
veislum þá tókst þér alltaf að lyfta
stemningunni upp á hærra plan.
Elsku pabbi, við kveðjum þig með
miklum söknuði í hjarta en minning
þín mun verða ljósið í lífi okkar um
ókomna framtíð.
Sveinn Magnús, Soffía Emelía,
Lilja, Guðrún Björg, Benedikt og
Trausti Bragabörn.
Herra séra háttvirtur! Þetta eru
orð sem koma fyrst upp í huga mér
þegar ég hugsa til hans tengdaföður
míns. Við krakkarnir kölluðum hann
þetta alltaf í gríni. Krakkarnir segi
ég, því ég lít á sjálfa mig nánast sem
eitt af hans og Beggu börnum. Ég var
bara 11 ára þegar ég fór að hanga á
heimili þeirra með henni Lilju vin-
konu minni. Þegar ég hugsa um hann
Braga á þeim árum! Þessi týpa, hann
var svo ótrúlegur, ég hafði hreinlega
aldrei kynnst svona manni. Maður
vaknaði við einhvern hávaða á laug-
ardagsmorgnum, kíkti fram, þá var
hann mættur á sundskýlu, kófsveittur
að ryksuga pleisið með látum! Heimili
Braga og Beggu á Klettahrauninu var
nánast eins og félagsheimili. Það var
alltaf allt morandi af vinum þeirra á
öllum aldri og þar voru allir alltaf vel-
komnir. Það var með ólíkindum hvað
þau hjónin þoldu okkur krökkunum,
það var búið til herbergi í kjallaranum
sem við kölluðum músíkherbergið þar
sem við fengum að hanga og halda
partí og spila músíkina í botn. Kletta-
hraunið var ævintýraheimur út af fyr-
ir sig, þar voru heilaga herbergið,
meyjarskemman og vinnukonuher-
bergið þótt engin hafi verið vinnukon-
an og fullt af öðrum herbergjum.
Mér finnst ég vera ótrúlega heppin
kona, besta vinkona mín á æskuárum
mínum varð mágkona mín, ég eign-
aðist vegna hennar hann Svenna
minn, yndislega tengdaforeldra, eign-
aðist tvær aðrar bestu vinkonur mín-
ar, Soffíu og Guðrúnu Björgu, og svo
strákana, hann Benó og eins og ég
kalla hann Trausta stundum fóstur-
son minn, enda var hann bara eins árs
þegar ég var að passa hann í gamla
daga með henni Lilju. Ég hef líka ver-
ið svo heppin að fjölskylda mín og fjöl-
skylda Svenna hafa tengst órjúfan-
legum böndum í gegnum tíðina. Það
er svolítið sérstakt að foreldrar mínir
og Bragi og Begga hafa verið bestu
vinir nánast frá því mamma og pabbi
byrjuðu að hringja á Klettahraunið og
grennslast fyrir um af hverju ég væri
ekki komin heim!
Við krakkarnir höfum undanfarna
daga verið að rifja upp alls kyns minn-
ingar, Bragi og pabbi í Húsafelli að
grilla, það er eldur og kótiletturnar
brenndar og búnar að detta í gras-
ið … einhver tautar um að það sé gras
á þeim, en þetta eru bestu kótilettur í
heimi! Allir saman heima á Brúó í
grillpartíi eða um áramót og á Eikju-
voginum, Bragi, Begga, allir krakk-
arnir og fylgifiskar, mamma og pabbi,
amma Kiddý og Jalli, Mássi, Erna og
co. Bara svona ca. 25 manns og nokkr-
ir hundar, ekki málið, allir glaðir,
sungið og haft gaman.
Ég er afskaplega þakklát fyrir að
synir mínir báðir hafi fengið að kynn-
ast og njóta mikillar návistar við afa
sinn, að fá að kynnast manni sem var
eins og maður segir „orginal“. Hann
Bragi minn var aldrei að skafa utan af
hlutunum og sagði sína skoðun á
mönnum og málefnum. Ég er þakklát
fyrir að hafa kynnst honum Braga og
kveð hann með söknuði en veit þó að
hann er í góðum höndum og mun
ábyggilega láta okkur vita af sér á
einn eða annan hátt.
Elsku Bragi minn, ég sagði við þig
þegar ég kvaddi þig á spítalanum og
segi það aftur: Góða ferð og takk fyrir
samveruna herra séra háttvirtur!
Þín tengdadóttir,
Björk (Systa).
Elsku afi. Ég kom fyrst til þín í
sveitina þegar ég var fimm ára gam-
all. Í mínum huga var eins og ég væri
að koma í ævintýraland þegar ég
gekk inn um dyrnar hjá þér og ömmu.
Ég var ekki fyrr kominn inn þegar þú
tókst mig í fangið og sagðir: „Á ég
ekki að baka pönnukökur handa þér
Ramses minn?“ eins og þú kallaðir
mig stundum.
Ég var meira og minna öll sumur
hjá þér og ömmu í sveitinni þegar ég
var krakki, tók aldrei nein vorpróf þar
sem mér lá alltaf svo á að komast í
sauðburðinn því það var mikilvægara
en námið fyrir mig. Á þessum tímum
var ekkert internet og bara ein sjón-
varpsstöð. Ég minnist margra stunda
þar sem ég spilaði manna við þig og
ömmu, þú kenndir mér líka að spila
lomber, kasínu og mög fleiri spil. Þeg-
ar ég sjálfur var kominn með bílpróf
þá skrapp ég stundum einn til ykkar
ömmu í sveitina þegar mig langaði,
stoppaði kannski stutt en fannst alltaf
jafn gaman að koma til ykkar. Elsku
afi, ég kveð þig með miklum söknuði
Sveinn Ómar Sveinsson.
Að kveðja. – Okkur finnst það svo
sjálfsagt daglega, og segjum bless,
bless, við sjáumst, en um leið gerum
við okkur ekki grein fyrir því að
kveðjan gæti verið sú síðasta. Þegar
við kvöddum Braga blessaðan síðast
var það í 12 ára afmæli Hrólfs son-
arsonar hans og Beggu og dótturson-
ar okkar, hinn 4. mars, þar sem bara
var gleði og kærleikur og okkur grun-
aði ekki þá að 20 dögum síðar væri
Bragi allur.
Síðustu dagana höfum við verið að
meðtaka þá staðreynd og ósjálfrátt
bregður fyrir minningum úr 30 ára
löngum vinskap, sem hófst milli fjöl-
skyldnanna þegar „börnin“ okkar
Sveinn og Systa eignuðust sitt fyrsta
barn, sem var fyrsta barnabarn okkar
beggja, Sveinn Ómar. Minningar
góðra samverustunda streyma fram –
úr skírnarveislum, afmælum, stúd-
entsboðum, giftingum, barnaafmæl-
um, jólum og gamlárskvöldum með
svo stórum langborðum að stundum
urðu þau að ná fyrir horn í stofunum.
Og ekki síst úr öllum ferðalögunum,
hvort sem var á fimm stjörnu hótelum
í fjarlægum löndum eða tjaldstæðum
og allt þar á milli og alltaf var Bragi
hrókur alls fagnaðar og vildi allt fyrir
alla gera.
Samt ber hæst allar minningarnar
úr ferðum okkar í bústaðinn í Húsa-
felli, sem við dvöldum langdvölum
saman í um 10 ára skeið með Braga
og Beggu, – oftast með yngri kynslóð-
ina með okkur. Eins voru ógleyman-
legar ferðir í Húsafell með allri „stór-
fjölskyldunni“ þar sem lífið var bara
leikur og hátt bar Eiríksjökul, sem
skartaði sínu fegursta, hlýr vindurinn
strauk runna og kinnar og öll hljóð
náttúrunnar runnu saman við hlátur
ungu barnanna og „stóru“ börnin
dæstu í sólbaði á veröndinni, og fjöl-
skylduhundarnir Prelli og Major, sem
alltaf voru með í ferð, voru ekki
ósnortnir heldur af dýrð dagsins, og
lágu fram á lappir sér og það var bara
svo gott að vera til. Þá var sko Bragi í
essinu sínu, því fyrir honum var það
að vera með alla fjölskylduna í kring-
um sig, blása í strá og borða grillaða
kótelettu uppundir Eiríksjökli toppur
tilverunnar.
Fyrir allar þessar góðu minningar
erum við svo þakklát.
Við fundum það alltaf betur og bet-
ur þegar árin liðu hvað stutt var í
náttúrubarnið í Braga, enda þegar
tíminn leið í amstri félagsmálana í
Hafnarfirði, sem oft hafa tekið í, tók
minn maður hatt sinn og staf og gerði
ugglaust það sem hugur hans hafði
lengi staðið til – að fara á vit náttúru
Íslands og út í sveit. Hélt hann til
Reykhóla með sína frú og fjölskyldu,
sem alltaf stóð fast saman, og dvaldi
þar sem prestur og prófastur til sinna
starfsloka í fögrum fjallasal með góðu
fólki, eins og hann orðaði það alltaf
sjálfur.
Hlý minningin um Braga mun lifa í
hjörtum okkar hjónanna um ókomna
tíð og sendum við Beggu, börnunum,
tengdabörnunum og barnabörnunum
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
stundum, þau sjá á eftir góðum dreng,
elskuríkum eiginmanni, föður,
tengdaföður og afa, sem hélt fast um
sína fjölskyldu alla tíð – missir þeirra
er mikill. En þau eiga dýrmætan
„sjóð minninganna“ sem er bestur
allra sjóða.
Ásdís Vignisdóttir og
Ómar Haffjörð.
Kæri Bragi bróðir minn. Við brott-
för þína úr jarðnesku lífi lifa eftir
minningar í minningasjóði. Mér er
minnisstæð tilhlökkunin að vita þig og
aðra á bænum á leið heim í jólafrí.
Þegar þú milli bekkja menntaskóla-
áranna komst heim úr síld frá Siglu-
firði með angan fiskilyktar og poka-
skjattann, syngjandi út úr bílnum
stúdentalögin International og Jerum
jerum. Það var einhverskonar sam-
bland menningarbrags og frjálsræðis
villtrar mennsku sem fylgdi þér. Þú
sinnandi skepnuhaldi, mokandi skít,
vannst við heyskap, raðaðir upp í föng
og sátur rennsveittur, bítandi á jaxl-
inn og grettandi þig af áreynslu.
Sagðir sögur af spaugilegum körlum
og samferðafólki, ávallt græskulaust
gaman, fórst með ljóð, söngst, hreifst
hina með. Þú komandi heim að sum-
arlagi með kærustuna hana Beggu
þína, svo stóra, sterka og hreinskilna
borgarstúlku. Hún skipti svo fallega
litum, brún á húð með dökkt hár nán-
ast svart. Mér fannst þið falleg sam-
an. Þú varst samt eins og sprottinn
upp úr öðrum jarðvegi svo sannur
sveitadrengur og náttúrubarn. Það
leið ekki langur tími þar til fyrsta
Bragi Benediktsson
Á kveðjustund þakka ég vini
mínum, sr. Braga Benedikts-
syni, fyrir alla þá góðu
hvatningu sem hann veitti
mér í málefnum þjóðkirkj-
unnar sem ég vann fyrir
langan dag. Friður Guðs
hann blessi.
Jón Kr. Ólafsson
Við sendum Bergljótu og
fjölskyldu innilegar sam-
úðarkveðjur vegna fráfalls
séra Braga. Þökkum góð
kynni þar sem Bragi var
ætíð hrókur alls fagnaðar.
Blessuð sé minning hans.
Til sólarlanda fyrst við fórum
fjórtán saman.
Minning býr í myndum stórum
mjög var gaman.
Karen og Þorvaldur
Óskarsson.
HINSTA KVEÐJA
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐRÚN BJÖRNSDÓTTIR,
Lágholti 19a,
Stykkishólmi,
lést á St. Franciskusspítalanum í Stykkishólmi
fimmtudaginn 26. mars.
Útför hennar fer fram frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 4. apríl kl. 14.00.
Hugheilar þakkir til lækna og starfsfólks St. Franciskusspítala fyrir
einstaka umönnun og hlýju.
Þeim sem vilja minnast Guðrúnar er bent á orgelsjóð Stykkishólmskirkju.
Sveinn A. Davíðsson,
Birna Sveinsdóttir, Árni Árnason,
Sesselja Sveinsdóttir, Sigurður Kristinsson,
Hilmar Sveinsson, Pála Annalísa Vilhjálmsdóttir,
Davíð Sveinsson, Anna María Rafnsdóttir,
Vignir Sveinsson,
Hera Sveinsdóttir, Haukur Lárus Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
GÍSLA ÓSKARSSONAR
vélstjóra,
Sóleyjargötu 3,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar Vestmannaeyja fyrir einstakan kærleika og hlýju
í veikindum hans.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Haraldsdóttir,
Guðný Svava Gísladóttir, Sigurður Einarsson,
Sigrún Olga Gísladóttir,
Styrmir Gíslason, Hólmfríður Ása Sigurpálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.