Morgunblaðið - 17.04.2009, Blaðsíða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. APRÍL 2009
✝ Björg Jónsdóttirfæddist á Rauða-
bergi á Mýrum þann
14. september 1922.
Hún lést á hjúkr-
unardeild Heilbrigð-
isstofnunar Suðaust-
urlands, Hornafirði,
þann 8. apríl sl.
Foreldrar hennar
voru hjónin Halldóra
Guðmundsdóttir hús-
móðir, f. í Hoffelli 1.6.
1901, d. 4.8. 1985 og
Jón Jónsson Malm-
quist bóndi, síðast í
Akurnesi, f. á Kleifarstekk í Breið-
dal 12.10. 1888, d. 26.3. 1956. Systk-
ini Bjargar eru: Hallgerður, f. 27.5.
1920, d. 17.6. 2001, Guðmundur, f.
26.1. 1924, Skúli, f. 11.1. 1926, Anna,
f. 10.8. 1927, Unnur, f. 25.1. 1929,
Egill,f. 14.12.1930, d. 12.7. 2008,
Þóra Ingibjörg, f. 28.5. 1933, Hanna,
f. 5.10. 1937, Pétur Haukur, f. 2.11.
1939, Droplaug, f. 27.11. 1943 og
Ragnar, f. 5.7. 1946.
Björg giftist þann 23.12. 1948 Þór-
ólfi Einarssyni, bónda á Meðalfelli, f.
son, f. 30.9. 1950, þau skildu. Börn
þeirra eru: a) Bergþóra Fjóla, f. 8.9.
1970, maki Kristmann Einarsson, f.
28.4. 1975, eiga þau þrjú börn. b)
Valgerður Hanna, f. 7.11. 1971, maki
Andrés Einarsson, f. 26.2. 1969, eiga
þau þrjá syni. c) María Ingibjörg, f.
15.1. 1978, maki Vilhjálmur Vagn
Steinarsson, f. 9.10. 1974, eiga þau
tvær dætur. d) Anna Jóna, f. 5.8.
1981, á hún eina dóttur.
Björg og Þórólfur hófu búskap að
Meðalfelli árið 1948 og bjuggu þar
með hefðbundinn búskap. Björg
vann jöfnum höndum við búskapinn
og barnauppeldi. Á sumrin var
margt um manninn, því þá komu
börn ættingja úr höfuðborginni í
sumarvist til þeirra. Björg var virk í
kvenfélaginu Vöku í Nesjum og var
hún heiðursfélagi í dansklúbbnum
Takti á Hornafirði. Eftir að Þórólfur
lést hélt hún búskap áfram ásamt
syni sínum og fjölskyldu hans, einn-
ig starfaði hún við hin ýmsu störf.
Árið 1997 fluttist Björg út á Höfn og
dvaldist síðustu ár ævi sinnar á
hjúkrunardeild H.S.S.A á Horna-
firði.
Útför Bjargar fer fram í Bjarna-
neskirkju í dag og hefst athöfnin kl.
14.
Meira: mbl.is/minningar
3.10. 1901, d. 12.8.
1968. Foreldrar hans
voru hjónin Einar
Þorleifsson, f. 22.9.
1867, d. 31.12. 1918 og
Jóhanna Sigríður
Snjólfsdóttir, f. 21.6.
1868, d. 16.10. 1958.
Börn Bjargar og
Þórólfs eru: 1) Einar
Jóhann, 16.4. 1949.
Maki 1, Sigrún Ellen
Einarsdóttir, f. 28.2.
1951, þau skildu. Börn
þeirra eru: a) Rakel
Þóra, f. 27.8. 1970,
maki Sævar Guðmundsson, f. 5.7.
1971, eiga þau tvo syni. b) Eydís
Dóra, f. 29.6. 1972, maki Halldór
Bragi Gíslason, f. 17.2. 1971, eiga
þau fjögur börn. c) Þórólfur Örn, f.
7.3. 1975. d) Aðalheiður Dagmar, f.
23.10. 1979, maki Ágúst Ragnar
Reynisson, f. 16.6. 1983, eiga þau tvö
börn. Maki 2, Emily Mary Rossiter, f.
10.9. 1968. Börn þeirra eru: e) Þór-
dís María, f. 14.6. 2000, f) Kjartan Jó-
hann, f. 1.12. 2003. 2) Vilborg, f.
28.5. 1953. Maki Úlfar Konráð Jóns-
Elsku amma Björg. Okkur langar
að minnast þín með því að rifja upp
fáeinar góðar stundir sem við feng-
um að njóta með þér. Þú varst okkur
ómetanleg. Alltaf gátum við leitað til
þín í blíðu og stríðu. Þegar við vorum
lítil og bjuggum á Stokkseyri var allt-
af mikil tilhlökkun þegar átti að fara
austur að Meðalfelli og hitta þig í
gamla húsinu þar sem þú varst með
búskap sem var mjög fjölbreyttur.
Má þar nefna geiturnar þínar sem
okkur þótti gaman að.
En svo kom að því að við fluttum til
þín að Meðalfelli með foreldrum okk-
ar og vorum við í miklu samneyti við
þig eftir það. Það var aldrei dauður
tími hjá þér, alltaf fjör og alls konar
uppákomur því þú hafðir gaman af
því að fara í heimsóknir og vera innan
um fólk. Við fórum oft með þér og
það stoppaði þig ekkert. Ef þig vant-
aði far þá fórstu bara labbandi af stað
og við á eftir.
Á Meðalfelli var alltaf mikill gesta-
gangur og alltaf tókst þú vel á móti
þeim með nýlöguðu kaffi og bakkelsi.
Var mikið hlegið og sagðar sögur úr
sveitinni. Besta skemmtun þín var að
fara á tónleika og hlusta á karlakór-
inn Jökul syngja. Eins eftir að
Kvennakór Hornafjarðar var stofn-
aður þá sóttir þú alla tónleika hans.
Það voru ekki margir tónleikar sem
þú misstir af með þeim. Alltaf varst
þú dansandi á böllum þegar þau
voru haldin.
Sérstaklega er okkur minnisstætt
þegar þú hélst upp á 70 ára afmælið
þitt. Þá vorum við systkinin öll hjá
þér og var mikil gleði og veitingar
eins og venjulega hjá þér. Það kom
sölumaður í dyrnar og þú vildir
endilega drífa hann í veislu þrátt
fyrir að hann væri alveg ókunnugur
og auk þess erlendur. „Maðurinn
þyrfti að nærast.“ Þarna var þér
rétt lýst. Allir með og allir eiga að
borða nóg.
Elsku amma, alltaf varst þú lífs-
glöð og mikill dugnaðarforkur. Ef
einhvers staðar þurfti að taka til
hendinni í sveitinni þá varst þú
tilbúin að rétta hjálparhönd og að-
stoða. Elsku amma, þú gafst okkur
góðar og skemmtilegar minningar
og börnum okkar líka, þú varst ein-
stök persóna sem aldrei mun gleym-
ast og munu minningarnar um þig
lifa í hjörtum okkar.
Farin ertu jörðu frá. Ég bið Guð
þig að geyma. Söknuðurinn er svo
sár, því er ei hægt að leyna. En þetta
er nú bara svona, elsku besta amma
okkar.
Ég bið til Guðs og vona að þú
verðir engillinn okkar.
Rakel, Eydís, Þórólfur,
Aðalheiður.
Þegar ég sit hér og skrifa þessi fá-
tæklegu orð um hana ömmu Björgu
fyllist hugur minn einlægu þakklæti
fyrir að hafa fengið að vera þátttak-
andi í hennar lífi. Enginn var eins og
hún amma. Hún var hrókur alls
fagnaðar þar sem hún var. Það var
alltaf tekið vel á móti okkur þegar
við komum í heimsókn. Hún var nú
ekki lengi að slá í heilt fjall af pönns-
um og alltaf voru til kleinur í koti
hennar.
Ekkert slæmt sá hún í nokkrum
manni og vildi allt fyrir alla gera.
Hún lifði fyrir börn sín og barna-
börn og þegar barnabarnabörnin
komu í heiminn þá fengu þau alla þá
ást og þann tíma sem þau þurftu.
Amma var húsbóndi á sínu heimili,
hún átti ekki bara kindur, kött og
hund heldur var hún líka með
nokkrar geitur og angórukanínur.
Ég minnist þess hvað mér þótti
gaman að skoða kanínurnar og hvað
geiturnar voru fallegar.
Að koma til ömmu að Meðalfelli
var eins og í ævintýri því ég vissi að
fáir bændur vorum með þessi dýr,
en amma hefur alltaf verið einstök
og gert það sem henni fannst best
hverju sinni og naut þess að hugsa
um dýrin sín. Mig langar að rifja
upp atvik þegar ég var 10 ára þegar
ég og elsta systir mín ásamt þremur
frænkum okkur gistum hjá ömmu
eitt sinn. Það var í gamla húsinu, við
sváfum uppi á lofti og ömmu langaði
að gera þetta skemmtilegt fyrir okk-
ur og setti græna peru í loftljósið.
Þarna í dimmgrænu birtunni fórum
við að segja draugasögur og höfðum
gaman af. Þegar leið á kvöldið þurfti
amma að skreppa frá í smástund og
við það urðum við eitthvað smeykar.
Þarna uppi á þriðju hæð þóttumst við
sjá andlit á glugga þegar við kíktum
út og linntum ekki látum fyrr en
mamma sótti okkur. Í 28 ár höfum við
amma rifjað þessa sögu reglulega
upp og hlæjum alltaf jafnmikið að
henni ef ekki meira nú í seinni tíð.
Amma hafði gaman af dansi og
danstónlist, í mestu uppáhaldi var
harmonikkutónlist hjá henni. Hún
fór vítt og breitt um landið til að fara
á sérstök harmonikkuböll og dansaði
þar mest allra. Ekki eru allir svo
heppnir að hafa farið á nokkur böll
með ömmu sinni, en það er ég og lifir
minningin um hvað var gaman að
dansa við þig alltaf í hjarta mínu. Ég
kveð þig, elsku amma, með trega í
hjarta og þökk fyrir samfylgdina.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð geymi þig, elsku amma Björg
Þín
Valgerður Hanna.
Minningarnar fljúga í gegnum
huga okkar þegar við minnumst þín,
elsku amma Björg. Alltaf var svo
gaman að koma til þín hvort sem það
var upp á Meðalfell eða á hjúkrunar-
heimilið. Dætrum okkar fannst jafn
gaman og okkur að fá að rótast í
skartgripaskríninu þínu og leika sér
með alla fallegu steinana þína sem þú
varst búin að tína og slípa í gegnum
árin. Það er yndislegt að vita til þess
að safn þeirra er frá þér komið.
Okkur þykir svo vænt um þegar þú
baðst okkur um að snyrta á þér hárið,
alltaf varstu ánægð með útkomuna.
Líkt og þegar við fengum að baka
vöfflur hjá þér þegar við vorum ný-
fluttar til Hafnar en þá notuðum við
salt í staðinn fyrir sykur og þú borð-
aðir þær með bestu lyst svo þú mynd-
ir ekki særa okkur. Svona amma
varstu, gerðir gott úr öllu.
Elsku amma, við kveðjum þig með
söknuð í hjarta og þökkum þér fyrir
samfylgdina í gegnum lífið. Alltaf var
gaman að ferðast með þér og þú
reyndist okkur og mömmu svo vel.
Guð geymi þig.
Þín
Anna Jóna, Konný Ósk,
María, Vilhjálmur, Vilborg
Rós og Birna Sif.
Björg Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Björgu
Jónsdóttur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Inga TorfhildurMagnúsdóttir
fæddist í Reykjavík
28.6. 1918. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Eir laugardag-
inn 11. apríl sl. For-
eldrar hennar voru
Magnús Einarsson
verkamaður í
Reykjavík f. 30.9.
1874 á Arnarstöðum
í Hraungerðishreppi,
d. 25.3. 1941, og
Margrét Geirsdóttir,
f. 16.9. 1873 á
Bjarnastöðum í Grímsneshreppi,
d. 21.9. 1951. Hún átti 7 systkin
sem öll eru látin, Eyjólfur f. 3.7.
1897, Guðrún f. 6.7 1904, Einar
Sigurjón f. 14.10. 1906, Árný
Kristín f. 12.4. 1909, Geir f. 23.11.
1910, Ellert Ágúst f. 4.8. 1913 og
Óla Guðrún f. 23.3. 1916. Inga
giftist Eyjólfi Sigurðssyni 18. maí
1966, hann lést 1.3. 1998. Sonur
Ingu er Magnús Ingi-
mundarson f. 19.3.
1945. Faðir hans var
Ingimundur Þor-
steinsson, hann lést
árið 1997. Magnús
var giftur Benediktu
Jónsdóttur, þau
skildu.
Börn þeirra eru
Arnar f. 27. 9. 1965,
dóttir hans er Dóra
Alexía Ösp, Birgitta
f. 29.8. 1966, maki
Dagur Benónýsson,
dóttir þeirra er
Benedikta, Erik f. 22. mars 1973,
dætur hans eru Sandra og Bríet
og Lennart f. 11.1. 1975, synir
hans eru Alfreð Ívar og Leo
Magnús.
Inga vann ýmis störf, aðallega
við saumaskap.
Útför hennar fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin kl. 11.
Inga Magnúsdóttir eða Inga
frænka eins og hún var oftast köll-
uð lést á hjúkrunarheimilinu Eir á
91. aldursári 11. apríl sl. Þegar ná-
inn ættingi hverfur á braut hrann-
ast upp minningar og er þá sann-
arlega margs að minnast.
Inga var yngst í 8 systkina hópi
og var móðir mín ein þeirra, þær
voru alla tíð mjög samrýmdar og
bjuggu saman á Kárastíg 6 í mörg
ár, móðir mín með sína fjölskyldu
og Inga með einkasoninn Magnús.
Þar var oft þröng á þingi en ekki
spillti það gleðinni og minnist ég
þeirra tíma með ánægju. Oft var
spilað og hlegið dátt.
Inga var mikil hannyrðamann-
eskja og saumaði mikið bæði í
höndum og á vél og vann einnig
við það um tíma. Ég laumaði mér
oft inn til hennar og fylgdist með
henni af mikilli aðdáun bæði þegar
hún var að sauma og pressa fötin.
Magnús og við Jóhanna systir
mín ólumst upp eins og systkini og
vorum við stoltar af að eiga hann
sem frænda, enda sögðum við oft
að hann væri sem bróðir okkar.
Það var mikið lán þegar Inga
kynntist Eyfa sínum og þau giftu
sig 18. maí 1966 og bjuggu í
Skipasundi 75, meðan Eyfi lifði,
en hann lést árið 1998.
Þau ferðuðust mikið saman,
fóru í margar veiðiferðirnar og oft
var Inga „fisknari“ og þá var gam-
an að heyra hana segja frá með
glettni og smá stríðni.
Þau fóru nokkrar ferðir til Sví-
þjóðar þar sem Magnús býr með
fjölskyldu sinni og eftir að Inga
varð ein þá fór hún þangað meðan
heilsan leyfði. Undi hún þar hag
sínum vel, enda leið henni hvergi
betur en hjá einkasyni sínum sem
alla tíð var hennar sólargeisli.
Inga var góð og traust kona
þótt sundum gæti hún verið
hvassyrt, hún taldi ekki eftir sér
sporin við að heimsækja þá sem
voru einir eða lasnir og naut móðir
mín þeirra heimsókna í mörg ár.
Það voru ófáar heimsóknirnar á
Kárastíginn og tók hún þá gjarn-
an með sér hannyrðir og saumaði
eða prjónaði meðan á spjallinu
stóð.
Hafðu þökk fyrir allt, Inga mín.
Magnúsi og fjölskyldu votta ég
samúð mína.
Margrét Ólafsdóttir.
Inga Torfhildur
Magnúsdóttir
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu okkur
hlýhug og vináttu við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUNNLAUGS GARÐARS BRAGASONAR,
Stillholti 19,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks A-deildar Sjúkrahúss
Akraness fyrir einstaka umönnun og hlýhug í
veikindum hans.
Ásdís Magnúsdóttir,
Helga Ragnheiður Gunnlaugsdóttir, Gunnar Larsen,
Magnús Bragi Gunnlaugsson, Margrét Ýr Valgarðsdóttir,
Gautur Garðar Gunnlaugsson, Sigríður Ása Sigurðardóttir,
Jóhann Bjarki Gunnlaugsson
og afabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við fráfall og
útför okkar elskulega föður, tengdaföður, afa og
langafa,
EGGERTS ÍSAKSSONAR
Arnarhrauni 39,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki heima-
hjúkrunar og heimahlynningar í Hafnarfirði, svo og fólkinu í Drafnarhúsi
fyrir einstaka aðhlynningu og vináttu undanfarin ár.
Ellert Eggertsson, Júlíana Guðmundsdóttir,
Erla María Eggertsdóttir, Steindór Guðjónsson,
Guðbjörg Edda Eggertsdóttir, Eyjólfur Þ. Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
við biðum í strætónum á meðan. Svo
fórum við heim aftur án þess nokkurn
tímann að fara úr vagninum.
Ævi þín hefur verið löng og við-
burðarík, jafnvel þótt hún hafi ekki
alltaf verið auðveld. Þú hefur upplifað
ýmislegt, ekki síst gífurlegar breyt-
ingar á lífi fólks, úr sveit í borg. Ekk-
ert mannsbarn kemst í gegnum lífið
án þess að upplifa sorgina og þú varst
svo sannarlega engin undantekning
frá þeirri reglu.
Ég trúi því að nú sért þú á góðum
stað þar sem þér líður vel, þar sem þú
getur hitt alla sem þú hafðir misst,
ekki síst litla drenginn þinn og Jónínu
þína. Nú getur þú haldið áfram að
sauma, prjóna og baka handa öllu
þínu fólki þar sem þú ert nú.
Elsku amma, takk fyrir allar sög-
urnar, allar pönnukökurnar, allar
strætóferðirnar, alla göngutúrana,
allt handverkið; fljótlegast er líklega
að segja takk fyrir allt saman.
Eins og þú sagðir sjálf þá verð ég
alltaf Kalli þinn.
Ég enda þetta á lítilli bæn sem þú
kenndir mér:
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(H. Pétursson.)
Við sjáumst seinna.
Karl Óttar.
 Fleiri minningargreinar um Ingi-
björgu Jónsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.