Morgunblaðið - 08.07.2009, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. JÚLÍ 2009
✝ Kjartan Jónssonfæddist á Ísafirði
12. júní 1928. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans á
Landakoti þriðjudag-
inn 30. júní sl. For-
eldrar hans voru Jón
Ólafur Jónsson mál-
arameistari, f. 24. maí
1884, d. 14. janúar
1945 og Arnfríður
Ingvarsdóttir hús-
móðir, f. 6. október
1885, d. 18. janúar
1950.
Kjartan var yngstur en systkini
hans eru: Ingvar, f. 14. september
1910, d. 3.júní 1974.
Jón Hermann, f. 13. ágúst 1913,
d. 27. júní 1993, Sigríður Ragnhild-
ur, f. 21. október 1917, d. 3. júlí
2007, Sigurður, f. 28. desember
1919, og Herdís Elísabet, f. 5. júní
1924.
Kjartan kvæntist árið 1951 Hlíf
Einarsdóttur frá Holtakotum í
Biskupstungum, f. 19. nóvember
1930. Börn þeirra eru: 1) Einar
jarðeðlisfræðingur, f. 15. janúar
1952, kvæntur Marciu Maren Vil-
hjálmsdóttur, þau eiga 4 börn og
börn og Hanna átti son áður. Kjart-
an og Hlíf skildu árið 1976.
Kjartan ólst upp á Ísafirði þar til
hann lauk gagnfræðaskóla en flutt-
ist þá til Reykjavíkur og innritaðist í
Verzlunarskóla Íslands og lauk
verslunarprófi 1946. Eftir það starf-
aði hann hjá Landsbankanum í
Austurstræti í 4 ár þangað til hann
hóf nám við Garðyrkjuskólann að
Reykjum í Ölfusi. Hann útskrifaðist
sem garðyrkjumaður þaðan 1952.
Hann starfaði við ylrækt á nokkrum
stöðum, síðast að Brúnalaug í Eyja-
firði. Hann flutti þaðan til Akureyr-
ar 1957, þar sem hann starfaði við
skrifstofustörf, lengst hjá Kaup-
félagi Eyfirðinga, Sýslumanninum á
Akureyri og Verðlagseftirliti. Hann
flutti til Ísafjarðar 1976, næsta ára-
tug starfaði hann hjá Sýslumann-
inum á Ísafirði, Skattstofu á Akra-
nesi og Sýslumanninum í Vík í
Mýrdal. Síðan fluttist hann til
Reykjavíkur þar sem hann var við
skrifstofustörf í nokkur ár. Á Ak-
ureyrarárunum tók hann töluverð-
an þátt í starfi IOGT og einnig á
Akranesi. Hann söng mikið og lék
oft undir á gítar og í Vík hóf hann að
syngja í kirkjukór og var eftir það
virkur í kórstarfi til æviloka.
Útför Kjartans fer fram frá
Garðakirkju á Álftanesi í dag, 8. júlí,
og hefst athöfnin klukkan 13.
Meira: mbl.is/minningar
eitt barnabarn. 2)
Árni vélfræðingur, f.
13. júní 1953, sam-
býliskona Margrét
Örnólfsdóttir, þau
eiga eina dóttur og
Margrét átti 5 börn
áður. 3) Ólafur vél-
virkjameistari, f. 22.
febrúar 1955, kvænt-
ur Kristínu Dúadótt-
ur, þau eiga þrjú börn
og tvö barnabörn. 4)
Elín handverks-
maður, f. 17. ágúst
1956, gift Agnari
Kristjánssyni, hún á þrjá syni og
þrjú barnabörn með Róbert Ró-
bertssyni. Agnar á tvo syni. 5) Arn-
fríður sálfræðingur, f. 17. október
1960, hún á þrjú börn með Kim
Kappel Christensen, þau skildu. 6)
Yngvi fjölmiðlafræðingur, f. 7. apríl
1962, d. 2000, var kvæntur Bryndísi
Arngrímsdóttur og þau eignuðust
tvo syni. Bryndís á eina dóttur. 7)
Jóhann Ragnar stálskipasmiður, f.
13. apríl 1964, kvæntur Jónínu Guð-
jónsdóttur, þau eiga eina dóttur. 8)
Óttar orkuverkfræðingur, f. 16.
janúar 1973, kvæntur Hönnu Krist-
ínu Sigurðardóttur. Þau eiga tvö
Heilsa pabba var frá fæðingu
frekar slök en hann hafði alla tíð
astma og ofnæmi og dvaldi meðal
annars heilt ár á sjúkrahúsi í
bernsku. Það urðu mikil umskipti
þegar loks fengust lyf við þessum
kvillum þegar hann var 18 ára. Það
hvað hann naut mikillar umönnunar
móður sinnar tengdi þau afar nán-
um böndum og hann virti hana alla
tíð mjög og sagðist vera mikill
mömmustrákur enda ber öllum
saman um að hún hafi verið einstök
manneskja. Hún féll frá þegar hann
var 21 árs en þetta mótaði áreið-
anlega afstöðu hans til kvenþjóðar-
innar allrar og hann hélt mikið upp
á systur sínar, dætur, tengdadætur,
afastelpur og yfirleitt allar þær kon-
ur sem í kring um hann voru. Mörg
ár eru síðan hann lagði svo fyrir að
dætur og tengdadætur ættu að bera
hann síðasta spölinn og ef einhver
þeirra treysti sér ekki af heilsufars-
ástæðum ættu þær dætur til að
hlaupa í skarðið.
Pabbi var góður námsmaður og
hafði sérstakt gaman af stærðfræð-
inni. Hann stytti sér stundir fram á
síðustu daga með því að fara með
tölur, til dæmis í Sudoku og fyrir
daga vasatölvunnar átti reikni-
stokkurinn sér fastan samastað í
brjóstvasanum.
Pabbi hafði alla tíð yndi af útivist
og ferðalögum innanlands og er-
lendis, hann hafði gaman af að fara á
fjöll þegar tekist hafði að hemja ast-
mann og tók fram að hann þyrfti
aldrei að stoppa til að hvíla sig, hins
vegar staldraði hann oft við til að
njóta útsýnisins! Hann átti ungur
mótorhjól og fór víða á því og hann
undraðist stundum á seinni árum að
afabörnin virtust ekki alltaf hafa
nærri eins gaman af bíltúrum eins
og hann sjálfur en hann skilgreindi
sig til æviloka sem ungan mann með
bíladellu og þegar hann átti bíl var
hann alltaf reiðubúinn til að bregð-
ast við og skreppa með mann bæj-
arleið, hvort sem um var að ræða
verslunarleiðangur í höfuðstaðnum
eða skottúr norður Sprengisand.
Hann var líka manna fyrstur að til-
kynna komu sína í allar fjölskyldu-
samkomur, hvort sem um var að
ræða lengri eða skemmri veg og
naut þess mjög að umgangast sína
stóru fjölskyldu.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa átt
pabba minn svona lengi fyrir mig,
börnin mín og barnabörnin. Þau
kunna ákaflega vel að meta það líka.
Við lok sjötta áratugarins var
brauðúrvalið í verslunum ekki fjöl-
breytt. Við gátum valið um fransk-
brauð, heilhveitibrauð eða rúg-
brauð. Á mínu heimili hét
heilhveitibrauðið pabbabrauð. Ég
var fjögurra ára gömul send eftir
pabbabrauði og fólkið í búðinni vissi
ekki hvað ég átti við og kímdi. Mér
fannst þau kjánar.
Fáeinum árum seinna fór ég á
skrifstofuna þar sem pabbi vann og
spurði eftir pabba. Fólkinu þótti
þetta ónákvæm spurning og kímdi.
Mér fannst ég kjáni.
Nú er ég orðin stór og hef vitað
það lengi með vissu að pabbinn
minn er Pabbi – með stórum staf og
greini – og að það er bara alls ekk-
ert kjánalegt við það.
Elín Kjartansdóttir.
Ég var svo heppin að alast upp
umkringd af góðum fyrirmyndum
og voru foreldrar mínir að sjálf-
sögðu þar fremst í flokki. Nú er ann-
að þeirra fallið frá, hann pabbi minn
sem hafði það fyrir okkur systkin-
unum að maður ætti ekki að vera
með hroka og að maður ætti ekki að
afþakka nokkurt tækifæri til að
læra. Þegar ég ákvað að fara í há-
skólanám bað hann mig um að taka
ekki upp óskiljanlegt mál því það
væru til góð og gild íslensk orð yfir
alla þá hluti sem sumir háskóla-
menntaðir vildu nota erlend orð yfir.
Pabbi hafði þá afstöðu að þótt mað-
ur væri kannski á einni skoðun sjálf-
ur, þá gæfi það manni ekki rétt til að
dæma aðra fyrir þeirra skoðanir,
sem þýddi meðal annars að maður
ætti að bera virðingu fyrir trú ann-
arra. Það er líka þessvegna sem
hann vill hafa prest við útförina þótt
hann hafi verið vita trúlaus sjálfur
og ekki einu sinni í þjóðkirkjunni.
En hann hefur aldrei viljað styggja
neinn og þar sem hann veit að meðal
tengdabarna og vina er trúað fólk,
þá vill hann taka tillit til þess. Pabbi
hafði megnustu óbeit á misnotkun
hverskonar, hvort sem það var fólk
eða efni sem um var að ræða. Þann-
ig notaði hann hvorki tóbak né
áfengi um ævina og það gildir reyn-
ar um báða foreldra mína. Það er
eiginlega ekki fyrr en núna seinni
árin sem ég er farin að gera mér
grein fyrir því hversu gott veganesti
fyrir okkur systkinin sá lífsmáti for-
eldra okkar var fyrir okkur afkom-
endurna. Svo var faðir minn líka
einn sá skemmtilegasti maður sem
ég hef um ævina kynnst og hann
hélt kímnigáfunni alveg fram á síð-
asta dag. Ég mun alltaf minnast
hans með stolti.
Arnfríður Kjartansdóttir
Elskulegur tengdafaðir minn,
Kjartan, er látinn. Ég kallaði hann
oftast afa, enda hann var einstak-
lega góður afi. Hann var raunar afar
góður maður og réttsýnn. Hann var
mannasættir og kom alls staðar
góðu að. Skaplyndi hans var ein-
stakt. Ég sá hann aldrei skipta
skapi. Hann var alltaf glaður, ræð-
inn og skemmtilegur. Mér fannst
mjög gott að hafa hann nálægt.
Ekki síst á hátíðarstundum á heimili
mínu, t.d. þegar gengið var í kring-
um jólatréð og á páskum þar sem
eftirlætislögin voru sungin, gjarnan
í röddum, því að afi var ákaflega
söngvinn.
Hann var óvenju greindur maður
og átti ég oft í erfileikum með að
fylgja honum eftir á hugarflugi
hans. Afi var líka afar bóngóður og
er ég mjög þakklát fyrir alla hans
hjálp við mig og mína. Ég sakna
Kjartans Jónssonar af öllu hjarta.
Veit ég að það sama á við um alla
fjölskyldu mína. Fari hann í friði og
allar góðar vættir vaki yfir vegferð
hans héðan.
Margrét Örnólfsdóttir.
Þegar ég var um fjögurra ára
gömul hófu móðir mín og stjúpfaðir
sambúð. Þar með eignaðist ég nýjan
afa, hann afa Kjartan. Reyndist
hann mikill happafengur fyrir mig
og fjölskylduna alla. Mig minnir að
ég hafi fyrst hitt hann á Akranesi,
þar sem hann bjó um tíma. Í minn-
ingunni kallaði ég hann afa Kjartan
frá fyrstu kynnum, þó ekki værum
við blóðskyld, enda leist mér strax
vel á hann eins og öllum öðrum
börnum sem honum kynntust. Hann
prýddu enda kostir sem börnum
falla sérlega vel, þ.e. einstakt jafn-
aðargeð og glaðlyndi. Auðsætt var
líka að honum þótti afar vænt um
börn og bar mikla virðingu fyrir því
fólki. Frá því að afi Kjartan flutti til
Reykjavíkur var hann ómissandi
partur af uppákomum í fjölskyld-
unni, hversdagslegum sem til spari.
Hann deildi aðfangadagskvöldinu
iðulega jafnt með fjölskyldum
tveggja sona sinna, Einars og Árna
stjúpföður míns. Hann opnaði líka
jólagjafirnar til jafns hjá þeim, reif
þær upp til hálfs hjá Einari og lauk
svo verkinu með okkur. Þannig náði
hann að taka þátt í gjafaopnuninni á
báðum stöðum. Þykir mér þetta lýs-
andi fyrir hann, sem aldrei olli nein-
um ónæði, heldur lagði sig fram um
að gera samverustundina sem besta.
Mér þótti hann undantekningar-
laust hafa jákvæð áhrif í kringum
sig.
Afi Kjartan var mjög söngvinn og
sagði skemmtilega frá. Ósjaldan
snerust sögurnar um heimspekileg
og kostuleg gullkorn sem hrundu af
vörum barna við ýmsar kringum-
stæður. Þeim hélt hann vel til haga
og deildi gjarnan með öðrum, áheyr-
endum til mikillar skemmtunar. Hló
svo þeim til samlætis sínum indæla,
hása hlátri. Ég mun sakna hláturs-
ins hans, söngsins og góðrar nær-
verunnar. Hann var einhvern veg-
inn alltaf í sama, létta skapinu og
hélt sínum góðu persónueinkennum
allt til hins síðasta. Veikindunum
undanfarið og vissunni um það sem
koma skyldi tók hann, eins og viðbú-
ið var, af fullkomnu æðruleysi. Það
hjálpar að vissu leyti að vita að hann
var reiðubúinn að fara. Mér þótti
undurvænt um afa Kjartan og hans
Kjartan Jónsson ✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁRNI BJARNASON,
Miðvangi 22,
Egilsstöðum,
verður jarðsunginn frá Egilsstaðakirkju fimmtu-
daginn 9. júlí kl. 14.00.
Ragnheiður Einarsdóttir,
Sigurður Árnason, Sigvarðína Guðmundsdóttir,
Bjarni Árnason, Jóna Gullveig Guðmundsdóttir,
Einar Birkir Árnason, Sigríður Pálsdóttir,
Sigurbjörn Árnason, Ásta Sigurðardóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, fósturfaðir, afi,
langafi og langalangafi,
KRISTJÁN HANSEN
bifreiðarstjóri,
áður Skagfirðingabraut 31,
lést á Dvalarheimili Sauðárkróks mánudaginn
6. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Kristján Þór Hansen, Sigurbjörg Egilsdóttir,
Áslaug Kristjánsdóttir, Gunnlaugur Sævarsson,
Ragnar Kristjánsson, Júlía Dröfn Árnadóttir,
Sævar Einarsson, Guðlaug Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri faðir, sonur, bróðir, mágur og frændi,
DR. GUÐMUNDUR ÖRN GUNNARSSON
hagfræðingur,
lést á háskólasjúkrahúsinu í Uppsölum, Svíþjóð
mánudaginn 22. júní.
Blessuð sé minning hans.
Magnus Örn Guðmundsson,
Anna Malin Guðmundsdóttir,
Borghildur Guðmundsdóttir,
Arndís Jóna Gunnarsdóttir, Erlingur Viðar Leifsson,
Hildigunnur Gunnarsdóttir, Ásbjörn Jónsson
og systrabörn.
✝
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN HÓLMFRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
fóstra,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
9. júlí kl. 13.00.
Sigurður Jónsson,
Kristinn Ómar Sigurðsson, Gunnhildur Magnúsdóttir,
Guðmundur Oddbergsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Pétur Sigurðsson, Linda Kristjánsson,
Jón Björgvin Sigurðsson, Eydís Lúðvíksdóttir,
Einar Gunnar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður, faðir, tengdafaðir, sonur og afi,
HJALTI E. HAFSTEINSSON
bifreiðarstjóri,
lést á Landspítala Hringbraut mánudaginn 6. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 14. júlí kl. 13.00.
Þórdís E. Sigurðardóttir,
Rannveig Einarsdóttir, Jón S. Þorbergsson,
Sigurður Hrannar Hjaltason, Herdís Anna Ingimarsdóttir,
Pálmi Gunnlaugur Hjaltason,
Hafsteinn Eyjólfsson
og barnabörn.