Nýtt kvennablað - 01.12.1961, Blaðsíða 4

og veðurbitinni ásjónu. En við, sem nú búum við
nægtir og munað á fyrri tíðar mælikvarða, höfum við
þá ennþá þörf fyrir kærleikans heilögu jól? Já, aldrei
meira en nú, þegar mannkynið rambar á glötunar-
barmi tortímingarinnar. Þar sem maðurinn er orðinn
svo sterkur, að hann heldur á fjöreggi alls mannkyns
í sinni annars svo veiku og máttvana bendi, þá höfum
við sannarlega þörf fyrir viðsýni kærleikans og bróður-
andans.
Mennirnir þurfa að skilja það, að þeir eru allir
saman bræður, sem himneski Faðirinn hefur lagt í
sömu jötuna hér á jörðu, til þess að dvelja þar bernsku-
skeið lífs síns, og ef þeim á að vegna vel, þá verða
þeir að láta sér koma saman. Sá stærri og sterkari má
ekki fótum troða þann, sem minni og vanmáttugri er.
Sá ríki má heldur ekki slátra lambi þess fátæka, til
þess að geta aukið sín góðu efni á kostnað smælingj-
ans. Samt, þrátt fyrir það, að mennirnir láta nú ófrið-
legar en nokkru sinni fyrr, þá er þó Guðsríkið til
okkar komið með krafti, eins og Drottinn sagði sjálfur.
Á hverjum jólum hafa frækorn þess skotið rótum
og hlómgazt í kvrrbey meðal þjóðanna, svo að þrátt
fyrir allt fiölgar þeim óðum, sem skilja það, að það
er kærleikurinn, sem aldrei fellur úr gildi og að í
skióli hans eins geta þióðirnar notið friðar og ör-
v<rgis. Biðium hess öll, að enn megi jólin hoða frið á
jörðu og velhóknun Guðs yfir mönnunum.
Gleðileg jól allir íslendingar!
Anna frá Moldnúpi.
Kom of seint í samkeppnina.
Mör£ cru Ijóöin mœt off ffóð,
mór cr kærust stakan.
Hón var hjóð sú hlýja fflóð,
er hjartans bræddi klakann.
G. Kristjánsdóttir.
Ólafur SiqurSsson á Hellulandi.
M I N N I N G
S4 um útpáfu bökarinnar: Skín viS söiu SkaRafjörður.
Oft kvaddir dyra fús og frjáls
að fræða, skcmmta, lyfta huff,
svo vaktir aðra menn til máls
og miðlaðir þeim kjarki o# dug;.
I»ín sól, hún skein á Skapafjörð.
I»ú skreyttir sólu blaðið hvert.
Þín umffengni á okkar jörð
og allt þitt starf var þannig gert.
Svo hvarfst til þinna, þá er nóg,
þar er Guð or- náðin hans,
en cftir standa ýmsir þó,
sem alltaf sakna gáfumanns.
G. St.
Lilja Björnsdóttir og Einar Einarsson.
VirðingarkveSja til Einars Einarssonar.
í tilefni uf djáknavígslu hans frá Lilju Björnsdóttur.
Þér ætti óg kveðju með virðing’ að vanda,
vizkunnar sannan þó skorti mig anda.
I»ú hefur verið mér vinur og prestur,
vinurinn sannur, og kennari beztur.
I»ú klæddir þig forðum úr kápunni þinni,
kvöldið það geymi ég löngum í minni.
í hana ég drenginn minn fáklæddan færði,
frostið ok kuldinn ei lengur hann særði.
Ekknanna hefur þitt veglyndi vitjað,
vel þína biblíu-kunnáttu nytjað.
Salómons speki þú sýnt liefur líka,
sannar þitt líferni fullyrðing slíka.
Ég gleðst þegar örlögin virðing þér veita,
veginn þinn hamingjudísirnar skreyta.
Skaparinn gaf þér nú skikkjuna fína,
skuldina stóru hann greitt hefur mína.
Grímsey til blessunar vígsla þín verki,
veglegu lyftu þar kristninnar merki.
Stefndu svo áfram á vaxtarins vegi,
vizka þín aukist með sérhverjum degi.
Til Helga Ingvarssonar, lœknis.
vegna áfengismálanna.
Kunna á lífsins lögum skil
lieknar reynslufróðir.
Vekja hjartan vonaryl
vitrir menn og góðir.
Lilja Björnsdóttir.
FÖLNAÐ B L Ó M
Nú ert þú fölnaður, fífillinn minn,
sem friðland þér valdir hjá glugganum mínum.
I»ar glampaði sólin á, glókollinn þinn
og golan, hún lék sér að blöðunum þínum.
Já fallvalt er lífið við fölnum og deyjum.
Framundan bjartara takmark þó eygjum.
L. Sigurv.d.
2
NÝTT KVENNABLAÐ