SunnudagsMogginn - 29.11.2009, Blaðsíða 40

40 29. nóvember 2009
Æ
tli þetta sé ekki bara karma.
Ég millilenti hér í eina viku
á síðasta ári á leið frá
Bandaríkjunum til Bret-
lands og heilaðist strax af landi og þjóð.
Fjöllin eru engu lík, Jökulsárlón er
himnaríki á jörð og fólkið elskulegt.“
Það er nepalski matreiðslumeistarinn
Deepak Panday sem hefur orðið en hann
opnaði fyrr á árinu veitingastaðinn Eld-
hús á Laugavegi 60A. Þar er reiddur fram
matur að nepölskum og indverskum
hætti.
Panday hitti marga landa sína meðan á
dvöl hans stóð á síðasta ári en honum telst
til að þeir séu á annað hundrað. Þeir
hvöttu hann til dáða.
Panday starfar hjá bresk-nepalskri
veitingahúsakeðju, B.R.A.S.S., og hafði
rætt um að opna útibú á nýjum og fram-
andi slóðum. „Eftir dvölina hér var ég
ekki í nokkrum vafa. Ég vildi opna veit-
ingastað í Reykjavík. Eigendurnir sam-
þykktu það,“ segir hann.
Eldhús tók til starfa í mars og segir
Panday viðtökur hafa verið vonum fram-
ar. „60% gesta okkar eru Íslendingar og
af viðbrögðum þeirra að dæma var löngu
tímabært að opna stað af þessu tagi í
Reykjavík,“ segir Panday sem hefur verið
duglegur að kanna viðhorf gesta sinna til
krása og þjónustu. Hann sýnir blaða-
manni fáein spjöld og af þeim að dæma er
viðhorfið afar jákvætt. „Það var tími til
kominn að kynna Íslendingum karríið.
Það er allra meina bót.“
Hollustan í fyrirrúmi
Höfuðáhersla er á ævagamla nepalska
matreiðsluhefð, Newari, þar sem holl-
ustan er í fyrirrúmi. Annars segir Panday
að hráefnið sé af afar fjölbreyttum toga.
„Markmiðið er sáraeinfalt: Að færa Ís-
lendingum besta mat í heimi.“
Panday tekur líka mið af nágrönnunum
sínum enda er indversk matargerðarlist
öllum kunn. „Nepal er svo lítið land að
það er ágætt að leita í smiðju til Indverj-
anna líka.“
Lítið og ekki lítið, bendi ég á en íbúar
Nepals eru hundrað sinnum fleiri en við
Íslendingar. Hann hlær þegar málið er
Ætli þetta
sé ekki bara
karma
Eldhús er veitingastaður á Laugavegi sem sér-
hæfir sig í matargerðarlist frá Indlandi og Nepal.
Deepak Panday, sem er potturinn og pannan á
staðnum, féll fyrir landi og þjóð við fyrstu sýn.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Steiktar rækjur með kartöflumús, fersku og grilluðu grænmeti.
Pönnusteiktur lax að nepölskum sið með kartöflum, fersku salati og sósu.
Matur
„Ég ætla að fá eina litla kók og drekka hana hérna.“ Þessi setning
var algeng í íslenskum sjoppum í gamla daga en heyrist varla
lengur því nú eru glerflöskurnar einnota. Það skiptir seljandann
engu máli hvort kaupandinn hefur í hyggju að tæma flöskuna á
staðnum. Verðið er hið sama.
Nú er Akureyri heimabær kóks í gleri. Lengi var Vesturbærinn í
Reykjavík heimavöllurinn, síðan verksmiðja Vífilfells á Stuðla-
hálsi en síðan fljótlega upp úr aldamótunum hefur þessum óop-
inbera þjóðardrykk Íslendinga verið tappað á gler í höfuðstað
Norðurlands og hvergi annars staðar hérlendis.
Akureyringar segja kókið í flöskunum aldrei hafa verið betra en
síðustu ár; síðan farið var að nota vatnið úr Hlíðarfjalli! Þess ber
þó að geta að kolsýran í drykkinn kemur úr iðrum jarðar, til-
tölulega hrein, með heitu vatni við Hæðarenda í Soginu. Kolsýran
er því alíslensk, vatnið líka. Sykurinn kemur auðvitað erlendis frá
og lykillinn að drykknum, leyniformúlan sem John Pemberton
setti saman árið 1886 í borginni Atlanta í Georgíuríki í Bandaríkj-
unum, kemur hingað úr bragðefnaverksmiðju Coca Cola á Írlandi.
Kók var í fyrsta skipti flutt til Íslands árið 1942. Það fylgdi
bandaríska hernum hvert sem hann fór. „Litla“ kókflaskan, sem
sumum finnst enn vera „alvöru“ kókið, var lengi sú eina. Í henni
voru 192 ml en í glerflöskunni nú eru 240 ml.
Kók er lífrænn vökvi; bragðefnin eru unnin úr jurtum sem
blandað er saman skv. kúnstarinnar reglum. Lífrænir vökvar eru
viðkvæmir fyrir ýmsu, kók er til dæmis viðkvæmt fyrir hita og
sérstaklega sólarljósi. Og nýblandað kók er ekki nákvæmlega eins
á bragðið og það sem er orðið gamalt.
Þeir hörðustu fullyrða að kók í gleri sé betra en sami drykkur í
öðrum umbúðum en enginn munur er á að sögn framleiðandans.
Samt! segja sumir. skapti@mbl.is
Drykkur vikunnar
Kók í gleriTími trönuberjanna er runninn upp en það eruhárauðu berin sem koma í búðir fyrir jólin. Þau
eru notuð í sósur, bökur og fleira. Sumir nota
þau í staðinn fyrir rifsber og sólber í uppskriftir.
Trönuber eru amerísk að uppruna og hafa verið
ræktuð vestanhafs frá því snemma á 19. öld.
Færri þekkja þurrkuð trönuber sem líkjast helst
rúsínum en eru dökkrauð að lit.
Tími trönuberja
Morgunblaðið/Kristinn
Njótum aðventunnar saman