Ísfirðingur - 03.06.1967, Blaðsíða 2

2
ISFIRÐINGUR
Vlgefcuidi:
Samband Framsóknarfélaganna í Vestfjarðakjördæmi.
Iiilstjórar:
Halldór Kristjánsson og Jón Á. Jóhannsson, áb.
AfgreiSslumaOur:
Guðmundur Sveinsson, Engjavegi 24, sími 332.
________________________________________________________
Lejrnivopn Bjarnasona
Stjórnarandstæðingum hefur smám saman tekizt að leiða
það í Ijós á framboðsfundum livað muni vera í gulu bókinni,
þeir Sigurður Bjarnason og Matthías Bjarnason hafa hampað
á fundum og sögðu í fyrstu að væri Vestfjarðaáætlun í heilu
lagi.
Þetta er skýrsla Norðmanna, sem var f jölrituð ’65 og er kölluð
tillögur um 5 ára framkvæmdaáætlun fyrir Vestfirði. Eng-
um manni hafa þeir Bjarnasynir leyft að líta í þessa bók og
hefur það oft vakið almennan lilátur á framboðsfundum hve
vandlega þeir hafa varið þetta leynivopn sitt fyrir annara aug-
um jafnframt því, sem þeir segja, að allir Vestfirðingar skuli
fagna áætluninni og vinna með sér að framkvæmd hennar.
í erindi því um byggðaáætlanir, sem Jónas Haralz flutti
á fulltrúaráðsfundi sambands íslenzkra sveitarfélaga 10. marz
1966 segir hann frá þeim undirbúningi að Vestfjarðaáætlun,
sem gerðar hafa verið. Þar segir í fyrsta lagi, að norskur
maður hafi tekið „að sér að undirbúa samgönguáætlun fyrir
Vestfirði, er yrði sérstakur hluti hinnar almennu áætlunar.
Þessari samgönguáætlun var lokið fyrir um það bil ári síðan,
eða snemma á árinu 1965 og fjár var aflað til að framkvæma
hana með láni frá Viðreisnarsjóði Evrópu í Strassborg.“
Um þennan þátt hafa menn vitað, þar er engin leynd eða
ágreiningur.
Hins vegar segir Jónas Haralz síðan: „Aðalskýrsla Norð-
mannanna var tilbúin fyrir nokkru, en frá áætluninni í heild
hefur þó ekki endanlega verið gengið af íslenzkum yfirvöld-
um. Það mun þó væntanlega verða gert fljótlega.“
Það er þessi „aðalskýrsla Norðmannanna" sem mun vera
leyniplagg Bjarnasona en enn mun það eiga við, sem Jónas
Haralz sagði fyrir ári síðan: „Frá áætluninni í heild hefur
þó ekki endanlega verið gengið af íslenzkum yfirvöldum“ en
það er einmitt það, sem þeir Bjarnasynir ætluðu að blekkja
menn til að trúa með leynivopninu.
Jónas Haralz segir,a ð þessi „aðalskýrsla norðmannanna“ sé
Oyggð á því, að það sé „ekki hægt að skýra fólksfækkunina á
Vestfjörðum með því, að fólk hafi verið að flytja þaðan til
þess að fá atvinnu, sem það ekki gat fengið heima“.
Hér vita heimamenn betur. Árlega flytja ýmsir frá Vest-
fjörðum vegna þess live atvinnuhættir eru hér einhæfir. Þeir
flytja beinlínis og eingöngu til þess að fá atvinnu sem þeir
geta ekki fengið heima. Þetta er ægilegur grundvallarmisskiln-
ingur við svona áætlunargerð.
Þá kynni að vera, að einhverjum Vestfirðingum þyki þessar
upplýsingar Jónasar Haralz fréttnæmar.
„Aftur á móti voru hinir norsku sérfræðingar eindregið á
þeirri skoðun, að í fyrirsjáanlegri framtíð væri ekki hægt að
tryggja öruggt vegasamband á milli Vestfjarða og annara
landshluta. Töldu þeir, að það væru mikil mistök að leggja í
ærinn kostnað til þess að, skapa slíkt samband.“
Þannig er sú „Vestfjarðaáætlun“ sem þeir Bjamasynir
hampa sér til ágætis en halda leyndri fyrir kjósendum.
Hinsvegar er það krafa Vestfirðinga almennt, að leyndinni
Guðmundur Óskarsson:
þrír PramsBknarþinðmunn af Mjörðnm
Menn þurfa að hafa gert
upp við sig, áður en þeir
ganga inn í kjörklefann 11.
júní n.k. hvort þeir eru á-
nægðir með stefnu þeirrar
ríkisstjórnar, er setið hefur
að völdum síðastliðin tvö
kjörtímabil, eða hvort þeir
vilja taka upp aðra stefnu i
stjórn þjóðarbúsins. Stefna
ríkisstjórnarinnar hefur verið
skipulagslaus fjárfesting eftir
getu og geðþótta hvers og
eins. Þetta hefur leitt af sér
að fjármagnið hefur leitað í
alls konar brask og spákaup-
mennsku. Innflytjendur gling-
urs og kökubotna hafa
blómstrað. Húsabraskarar
hafa komizt í álnir og verzl-
unarhallir rísa og verðbólgan
magnast. Flelztu afskipti
stjórnarinnar af peningamál-
um þjóðarinnar er að binda
hluta af sparifé landsmanna
i Seðlabankanum ef það
mætti verða til þess að stöðva
nokkra báta í að afla þjóð-
inni gjaldeyris. Einnig má
ekki gleyma því er þeir
hlaupa til og lækka gengi
krónunnar er launþegum tekst
að bæta kjör sín eitthvað.
Við Framsóknarmenn höfum
ieyft okkur að kalla stefnu
stjórnarinnar stjórnleysi og
kjörorð okkar í þessum kosn-
ingum er stjórn í stað stjórn-
leysis. Tilviljunarlögmálið í
fjárfestingar og peningamál-
um segir til sín á öllum svið-
um þjóðlífsins. Frystihús eru
að stöðvast vegna reksturs-
fjárskorts á sama tíma og ný
eru í byggingu. Framkvæmda-
menn eyða dýrmætum tíma
sínum í peningastofnunum í
von um úrlausn. Milljóna fjár
festingar eru gagnslausar
vegna þess að það fást ekki
nauðsynleg lán til þess að
ljúka þeim. Þannig er stjórn-
leysið á öllum sviðum. Við
Framsóknarmenn viljum
breytta stefnu í efnahagsmál-
um þjóðarinnar. Við viljum
koma á heildarskipulagi á
þjóðarbúskapinn skv. fyrir-
fram gerðum áætlunum, þar
sem þau verkefni, er mest
eru aðkallandi, sitja í fyrir-
rúmi. Undirstöðuatvinnuvegir
þjóðarinnar verði efldir og
vísindaleg þekking notuð í
þágu atvinnuveganna í stór-
auknum mæli. Við viljum
Iryggja launþegum réttláta
hlutdeild í þjóðartekjunum. 1
þessum kosningum er ekki
aðeins kosið á milli flokka,
heldur um grundvallar stefnu
í þjóðarbúskapnum, það er
kosið milli tilviljanafálms í
fjárfestingu annarsvegar og
skipulagsbundinnar áætlunar í
fjárfestingum hinsvegar.
Heildarskipulag á vinnu og
fjármagni, samfara vísinda-
legri þekkingu, er eina leiðin
til þess að skapa hagsæld al-
þjóðar.
Sjálfstæðisflokkurinn, sem
er umboðsaðili fjármagns og
sérréttinda, hefur verið trúr
þeirri köllun sinni að gera
þá ríku ríkari, en hann hefur
brugðist vonum þeirra er
héldu að hann væri baráttu-
flokkur fyrir efnalegu sjálf-
stæði einstaklingsins. Mögu-
leikar manna til þess að eign-
ast húsnæði hafa aldrei verið
minni en nú. Verðbólgan hef-
ur sprengt upp annan bygg-
ingarkostnað og vextir aldrei
verið hærri en nú. Dugnaðar-
og atorkumenn standa nær
ráðþrota með atvinnutæki sín
vegna lánsfjárkreppunnar.
Þessvegna munu margir af
fyrri kjósendum Sjálfstæðis-
flokksins nú kjósa framfara-
stefnu Framsóknarflokksins.
Alþýðuflokkurinn, þessi fyrr-
um baráttuflokkur launþega
hefur algjörlega brugðist
hlutverki sínu. Baráttumál
flokksins hafa orðið að víkja
fyrir valdagræðgi og bitlinga-
fýsn forustumanna flokksins.
Stefna stóra og litla íhalds-
ins hefur verið svo nátengd,
að þar hefur engan greinar-
mun verið hægt að gera.
Framsóknarflokkurinn er orð
inn annar stærsti flokkurinn
í kaupstöðum landsins, ekki
síst fyrir það að hann hefur
á raunhæfan hátt barist fyi'ir
hagsmunum verkalýðs- og
launastéttanna og borið þau
fram til sigurs. Alþýðuflokks
menn ættu að hugleiða það
að eini möguleikinn til að
velta forustumönnum Alþýðu
flokksins úr íhaldsflatsæng-
inni er að stórefla Fram-
sóknarflokkinn í kosning-
unum 11. júní. Með því einu
er hægt að knýja fram j
breytta stjórnarstefnu.
Stjórnarandstæðingar hafa
átt þrjá menn á þingi fyrir
þetta kjördæmi. Nú hefur
það skeð, að formaður Alþýðu
bandalagsins, Hannibal Valdi-
marsson, hefur dregið fram-
boð sitt til baka hér í kjör- |
dæminu, vegna innri átaka í
hans flokki og eru möguleikar
Alþýðubandalagsins fyrir kjör
dæmiskosnum manni þar með
horfnir. Við sem teljum okk-
ur vinstrimenn í þjóðmálum
og höfum starfað innan Sósía
listaflokksins og Alþýðubanda
lagsins og kynnast vinnubrögð
um kommúnista, vitum af
sárri reynslu að það er úti-
lokað að byggja upp lýðræðis-
sinnaðan verkalýðsflokk í sam
vinnu við kommúnista. Margir
góðir baráttumenn hafa áttað
sig um seinan á þessum stað-
reyndum og hætt afskiptum
af þjóðmálum, vegna þess að
þeir hafa séð að öll orka
þeirra og starf hafa farið í
innbyrðis baráttu við kommún
ista. Þau átök, sem nú eiga
sér stað í Alþýðubandalaginu
eru ekki ný, sá skoðanamunur
sem er milli kommúnista og
vinstrimanna hefur sagt til
sín frá upphafi og hlýtur að
leiða til uppgjörs fyrr eða
síðar. Framboð Hannibals í
Reykjavík er ekkert uppgjör
og ekki nein lausn á skipu-
lagsmálum Alþýðubandalags-
ins, heldur skapar þá upp-
lausn að enginn veit hvað
hann er að kjósa saman ber
að fylgjendur Hannibals hér
á Vestfjörðum sem kjósa Al-
þýðubandalagið eru kannske
að kjósa Eðvarð Sigurðsson
á þing, þann mann sem helst
vildi Hannibal feigan. Við
vinstrimenn eigum ekki að
eyða orku okkar í innbyrðis
baráttu meðan verkefni kalla
allstaðar á okkur. Vinnandi
stéttir þjóðfélagsins verða að
sameinast í einum stórum öfl-
ugum íhaldssandstöðuflokki,
það þjónar engu nema íhald-
inu að vera tvístraðir. Okkur
fer sífjölgandi fyrverandi Al-
þýðuflokks- og Alþýðubanda-
lagsmönnum, sem höfum gert
okkur þetta ljóst og tekið
stöðu innan raða Framsóknar
flokksins, flokks sem byggð-
ur er upp úr islenzkum jarð-
vegi og er stærsti íhaldsand-
stöðuflokkurinn. Ef Alþýðu-
bandalagsmenn meina eitt-
sé svipt af þessum málum og þeir séu hafðir með í ráðum
um framtíð sína. Þá væri þetta allt reist á traustari grunni.
Tvö ár eru liðin síðan gerðar voru tillögur að 5 ára fram-
kvæmdaáætlun. Þar við situr. Hvenær skyldi verða búið að
vinna úr þeim tilögum og taka ákvarðanir, svo að fram-
kvæmdaárin megi renna upp?