Ísfirðingur - 17.11.1994, Blaðsíða 2

2
ISFIRÐINGUR
Útgefandi:
Kjördæmisráð Framsóknarmanna á Vestfjörðum.
Blaðstjórn:
Kristjana Sigurðardóttir, ritstjóri (ábyrgðarmaður)
Aðrir í blaðstjórn:
Magni Guðmundsson, Inga Ósk Jónsdóttir,
Bergþóra Annasdóttir, Gréta Gunnarsdóttir.
Pósthólf 253, ísafirði.
Prentvinnsla: ísprent hf. ísafirði.
LEIÐARI
Maður í manns stað
A fjölmennu kjördæmisþingi Framsóknarmanna á Vestfjörðum
sem haldið var á Patreksfirði í sl. mánuði var samþykkt að ganga til
prófkjörs vegna Alþingiskosninga á vori komandi. Fljótt skipast
veður í lofti, því stuttu áður veiktist leiðtogi llokksins í kjördæminu
og gaf hann því ekki kost á sér til áframhaldandi leiðtogastarfs á
listanum.
Ólafur Þ. Þórðarson hefur verið í fyrsta sæti á listanum síðastliðin
kjörtímabil, hann var umdeildur en samt ákveðinn baráttumaður og
segja má að hann hafi verið vinur litla mannsins hér í kjördæminu.
Honum voru færðar heilla- og framtíðaróskir og ósk um góðan bata
og vonandi sjáum við hann hressan og kátan bráðlega hér í kjör-
dæminu.
En maður kemur í manns stað, níu manns hafa gefið kost á sér til
prófkjörs og þar af nokkrir í leiðtogastólinn. Allt er þetta dugmikið
atorkufólk sem vill stuðla að bættum hag sinnar heimabyggðar og
kjördæmisins í heild. Það er von okkar framsóknarmanna, að
ílokkurinn sé í sókn hér vestra. Hér í blaðinu eru kynntar ályktanir
þingsins. Þess er því að vænta að æ fleiri kjósendur hér vestra komi
auga á, að treysta ekki lengur sundurþykku og margklofnu liði
sjálfstæðis og alþýðu til áframhaldandi forustu í landsmálunum.
Vestfirðingar! Tökum höndum saman og kjósum sterkt og dug-
rnikið atorkufólk á lista framsóknar til að vinna kjördæminu far-
sældar og heilla í framtíðinni. Tökum þátt í prófkjörinu 3. og 4.
desember nk.
- k.
Anna Jensdóttir, Patreksfirði
Anna er fædd í Reykjavík 18.12. 1953. Lauk kennaraprófi frá Kennaraskóla
íslands vorið 1973.
Fluttist til Patreksfjarðar íjúni 1973. Starfaði sem kennariþar til ársins 1988 er
hún varð umboðsmaður Samvinnutrygginga og siðan VIS, síðan hefur hún
gripið inn í sem forfallakennari hin síðari ár.
Verið virk í kvenfélaginu og leikfélaginu á Patreksfirði. í stjórn Kaupfélags
Vestur-Barðstrendinga í nokkur ár, einn af stofnendum Málfreyjudeildar ITC á
Patreksfirði. Sl. vor var hún annar maður á lista Framsóknar til bæjarstjórnar
Vesturbyggðar og oddviti Héraðsnefndar Barðstrendinga.
Eiginmaður Önnu er Sigurður Viggósson framkvæmdastjóri og eiga þau 4
börn á aldrinum 8-20 ára.
Hvers vegna? Vegna þess!
Þegar stórt er spurt verður oft lítið
um svör, en þegar ég er spurð að því
af hverju í ósköpunum ég búi úti á
landi og það á Vestfjörðum af öllum
stöðum er ég ekki í vandræðum með
að svara. Hingað flutti ég fyrir rúmu
2I ári, þá 19 ára Reykvíkingur sem
aldrei hafði kynnst landsbyggðarlífi.
Hér hef ég búið síðan, haslað mér
völl, fundið sjálfa mig og eignast
mína fjölskyldu og get hvergi annars
staðar hugsað mér að ala upp börn.
Auðvitað hefur það sína vankanta
að búa á landsbyggðinni, en kostirnir
við að búa þar eru meiri en gallarnir.
En af hverju er ég að velta þessu upp
núna? Jú því er auðsvarað, það er
verið að reyna leynt og Ijóst að konia
í veg fyrir af stjórnvöldum að við sem
óskum eftir því að búa úti á landi
getum lifað mannsæmandi líft.
Stefnan er sett á Reykjavík, þar er
„nafli“ alheimsins og þar eiga helst
allir að búa hvort sem þeim líkar
betur eða verr.
Ibúar á Vestfjörðum virðast vera í
„forgangshópi" hjá stjórnvöldum
hvað varðar það að brjóta niður lífs-
starf og sjálfbjargarviðleitni fólks í
heilum landshluta og ef við ekki ger-
um eitthvað fyrr en seinna vitum við
ekki fyrr til en við verðum flutt
nauðungarflutningum til suðvestur-
hornsins.
Nú segja eflaust einhverjir: „En
hvað um Vestfjarðaaðsloöina?"
Já, hvað um hana? Þegar hún loks-
ins kemur til framkvæmda er hún allt
of seint á ferðinni þannig að hún
kemur ekki að hálfum notum, fyrir
utan það að upphæðin er hlægilega
lág og dugir ekki upp í nös á ketti, en
um þessa aðstoð hefur verið talað
eins og við Vestfirðingar séum al-
gerir vesalingar sem ekkert getum
sjálfir og það þurfi allt fyrir okkur að
gera.
Hvernig var það, voru það ekki 500
milljónir sem Málmblendiverksmiðj-
an á Grundartanga fékk á sínurn tíma
án þess að nokkuð veður væri gert út
af þvf? Ekki þurfti að skipa stóra
nefnd sem tók heilt ár í það að útdeila
því fé og ekki hef ég heyrt talað um
neina „aðstoð" þar, þetta þótti sjálf-
sagður hlutur eins og það þykir sjálf-
sagður hlutur að þessi sama verk-
smiðja borgi aðeins einn áttunda
hluta af því raforkuverði sem fisk-
vinnslan þarf að greiða. Svo er talað
um hvað þetta sé vel rekið fyrirtæki
og forstjórinn kemur með sína
þverslaufu fram fyrir alþjóð og lýsir
því yfir hvað hann sé góður og hans
fyrirtæki vel rekið.
Nei takk! Nú verðum við sem búum
hér á Vestfjörðum að fara að reka af
okkur slyðruorðið og sýna það að hér
búi fólk sem vill búa hér áfram og
gera afkomendum sínum og öðrum
kleift að búa hér lfka og kynnast því
af eigin raun hversu gott það er.
Afkoma okkar Vestfirðinga byggist
fyrst og fremst á sjávarútvegi og
landbúnaði, því skiptir miklu hvernig
við göngum um auðlindir okkar til
lands og sjávar. Ahersla verði lögð á
vistvænar veiðar úti fyrir Vesttjörð-
um til að friða landgrunnið og byggja
þar upp aftur sterka fiskistofna. I
landbúnaði verði tryggt að landshlut-
inn sé sjálfum sér nógur með fram-
leiðslu og áhersla verði lögð á þann
búskap sem hentar svæðinu best. Eg
sé fyrir mér aukningu í ferðaþjónustu
sem byggir á sérstöðu svæðisins,
hreinleika þess og óspilltri náttúru
sem við verðum með öllum ráðum að
varðveita með því að skipuleggja vel
þann ferðamannastraum sem inn á
Vestfírði kemur.Við verðum að gæta
okkar á því að rasa ekki um ráð fram
með því að flytja hráefni óunnið úr
landi heldur setja okkur það mark að
vinna allt okkar hráefni, bæði af landi
og úr sjó að fullu hér heima og gera
eins mikil verðmæti úr því og okkur
er unnt. Við getum ekki sett markið
á einhverja stóriðju heldur verðum
við að fikra okkur áfram og byrja
smátt og byggja síðan upp í kringum
það, það er affarasælla þegar til lengri
tíma er litið og gefur okkur meiri
möguleika á því að geta búið hér á-
fram án þess að vera álitin einhverjir
þurfalingar eða bónbjargamenn.
Við þurfum að styrkja skólana okk-
ar og tryggja að jafnrétti til náms sé
ekki bara í orði heldur á borði. Með
því höldum við unga fólkinu í tjórð-
ungnum og aukum líkurnar á því að
það komi aftur til baka þegar það
hefur lokið við að mennta sig, en þá
þarf auðvitað að vera eitthvað fyrir
það að sækja í.
Góðir Vestfirðingar! Eg vil fá að
búa hér áfram ásamt mínum og vil því
gera það sem ég get til að tryggja að
við fáum að búa hér áfrarn við mann-
sæmandi lífskjör. Því leitaég til ykkar
um stuðning í annað sæti á lista
framsóknarmanna í prófkjörinu 3. og
4. des. nk. og ef þið veitið mér hann
lofa ég ykkur því að ég mun vinna
mínum landshluta eins vel og ég get,
ég er ólöt til vinnu og nú hef ég tíma
og fæ vonandi tækifæri til að leggja
mitt af mörkum til að tryggja áfram-
haldandi búsetu á Vestfjörðum.
- AJ.
Anna Margrét Valgeirsdóttir, Hólmavík
Anna er fædd í Vestmannaeyjum 16. apríl 1964. Hún ólst þar upp en 16 ára
gömul fór hún upp á fastalandið til að afla sér menntunar. Anna Margrét lagði
stund á nám í félagsfræði við Háskóla fslands. Á vordögum 1992 fluttist hún til
Hólmavíkur og hefur búið þar síðan. Síðustu árin hefur Anna Margrét verið
húsmóðir en jafnframt verið umsjónarmaður félagsstarfs eldri borgara. Nú er
hún tengiliður Vestfjarða fyrir Handverk reynsluverkefni. Síðustu 8 ár hefur Anna
Margrét verið virk í starfi Framsóknarflokksins. Meðal annars var hún formaður
Félags ungra framsóknarmanna í Fleykjavfk til tveggja ára, hún sat í stjórn
Sambands ungra framsóknarmanna í 4 ár, þar af 2 í framkvæmdastjórn. Hún
situr ímiðstjórn flokksins, stjórn kjördæmissambandsins og er formaður Félags
ungra framsóknarmanna á Ströndum.
Eiginmaður Önnu Margrétar er Höskuldur B. Erlingsson lögregluvarðstjóri og
eiga þau 3 börn.
Atvinnumálm, kosningamálin í vor
Það er þjóðarnauðsyn að allir vinnu-
færir menn hafi vinnu. Því verður það
verkefni næstu ríkisstjómar að útrýma
því atvinnuleysi sem núverandi ríkis-
stjórn hefur kallað yfir okkur. Island
býður upp á marga möguleika sem lítið
eða ekki hafa verið nýttir fram að þessu.
Sjávarútvegsmálin skipta Vestfirði
afar miklu niáli. Kjördæmisþing Fram-
sóknarflokksins hér á Vestfjörðum hefur
ályktað að togveiðar skuli ekki vera
stundaðar á landgrunninu innan við 25
mflur. Það er mikilvæg aðgerð til að
fiskistofnarnir nái sér á strik. A síðustu
árum hefur fiskvinnslan verið að færast
í auknum mæli út á sjó. A móti því verður
að skapa ný atvinnutækifæri í landi. Með
meiri vinnslu á sjávarafurðum má skapa
mun meiri verðmæti úr þeim afla sem
kemur á land í dag. Það er fyrirsjáanlegt
að aflaheimildir verða ekki auknar á
næstu árum og því er eina leiðin til að
auka atvinnu að skapa verðmætari vöru
úr því hráefni sem við höfum úr að
spila.
1 landbúnaði verðurekki hægt að skera
meira niður án þess að heilu landsvæðin
fari í eyði.
Nokkur landsvæði í Strandasýslu eiga
nú þegar á brattann að sækja. Landbún-
aðurinn býr hins vegar yfir miklum ó-
nýttum tækifærum. Framleiðsla á líf-
rænu lambakjöti er raunhæfur kostur
fyrir sveitir landsins á næstu árum.
Stjórnvöld og samtök landbúnaðarins
þurfa hins vegar að vinna að þessu máli
saman og undirbúajarðveginn.
Bændur sem hafa verið látnir skera það
mikið niður að þeir eru komnir að hung-
urmörkum, geta ekki lagt neitt af mörkum
til að skipta yfir í lífræna framleiðslu og
því þarf stuðning stjórnvalda til að koma
slíkum framleiðslubreytingum á. Með
vaxandi áhuga almennings á hollustu er
farið að spyrja æ meira um uppruna
neysluvara. Almenningur úti í hinum
stóra heimi vill fá hreinar neysluvörur og
ef rétt er á haldið geta þessar hreinu vörur
komið frá Islandi.
Stóriðja er ekki rétta svarið til að auka
hagvöxt á Islandi ef við ætlum að selja
landbúnaðarvörur út á hreina ímynd
landsins. Smáfyrirtæki geta hins vegar
skipt sköpum fyrir litla staði út á landi.
Á síðustu árum hafa augu manna verið
að opnast fyrir því að lítil fyrirtæki skila
hlutfallslega meiru en stór fyrirtæki.
Oftast er mun minna kostað til þegar
smáfyrirtæki eru annars vegar og lítil
hætta á að þjóðfélagið þurfi að taka á sig
kostnað af stórgjaldþrotum. Því er það
nauðsynlegt að smáfyrirtæki fái aukna
fyrirgreiðslu á meðan þau eru að ná fót-
festu. I litlum sjávarplássum þar sem at-
vinnulíf er einhæft skiptir hvert starf við
aðrar atvinnugreinar miklu máli.
Á síðustu 2-3 árum hefur handverk og
heimilisiðnaður dafnað á Vestfjörðum.
Oft eru það konur sem standa að hand-
verksiðnaði því konur eru duglegar við
að bjarga sér þegar harðnar á dalnum.
Ráðning atvinnufulltrúa kvenna hér á
Vestfjörðum hefur skipt sköpum fyrir
þessa starfsemi og hjálpað mörgum
konum að koma sínum hugmyndum í
framkvæntd og þegar hafa skapast
nokkur störf sem eru bein afleiðing af
starfi atvinnufulltrúans. Margir telja að
störf atvinnufulltrúa sé fjáraustur út í
bláinn. Eg tel að Elsa B. Guðmunds-
dóttir atvinnufulltrúi hafi sannað hið
gagnstæða. Starf hennar er sönnun þess
hve lítið þarf að koma til frá stjórnvöld-
um til að lyfta grettistaki.
Lífskjör almennings
Á síðustu árum hefur gjaldþrotum
heimila stórfjölgað og ekki er séð fyrir
endann á þeim hörmungum. Tap bank-
anna vegna gjaldþrota er að verða gríð-
arlegt. Bankarnir eiga orðið einhver ó-
sköp af húsnæði sem ekki er hægt að
selja. Til að mæta þessu hafa bankarnir
ekki hækkað vexti heldur lagt illa dul-
búna vexti á almenning í formi þjón-
ustugjalda. Eg hef mikið velt því fyrir
mér hvort aukning álaga á almenning í
formi þjónustugjalds komi til með að
minnka vanskil einstaklinga eða gera
almenningi auðveldara að borga af lán-
unum sínum. Ekki get ég fundið rök fyrir
því, heldur er ég þeirrar skoðunar að
einmitt vegna þessara stórauknu
greiðslubyrði sem hefur verið lögð á
skuldara eigi þeir enn erfiðara með að
borga af lánum sínum. Því held ég að nú
séu bankarnir farnir að elta skottið á
sér.
Álögur á almenning í formi skatta,
bæði beinna og óbeinna hafa hækkað
gríðarlega á síðustu árum. Menn undra
sig á stórauknum vanskilum í húsnæð-
islánakerfinu en átta sig ekki á því að
með aukningu skatta á einstaklinga
minnkar greiðslugeta og menn einfald-
lega geta ekki staðið við fyrri skuld-
bindingar. Eitt fyrsta verk nýrrar ríkis-
stjórnar verður að vera að lækka skatta
á þeim lægstlaunuðu með hækkun per-
sónuafsláttar. Einnig verður að koma til
móts við barnafólk, t.d. með hækkun
bamabóta.
Eg er þeirrar skoðunar að til að halda
friðinn á Islandi verði að minnka ójöfn-
uð meðal annars með því að leggja á
fjármagnstekjuskatt. Þetta gera allar
siðmenntaðar þjóðir, því hljótum við að
geta gert það líka. Það er ofar mínunt
skilningi að tekjur sem aflað er með
tjárfestingu í verðbréfum séu rétthærri
en tekjur sem aflað er með því að skera
úr fiski.
Forgangsverkefni næstu ára verður að
minnka ójöfnuð á Islandi.
Ef það verður ekki unnið að því með
markvissum hætti þá verður ekki gott að
búa á Islandi í framtíðinni. Það eru til
margar leiðir til að minnka ójöfnuð og
allt sem til þarf er vilji.