Ísfirðingur - 17.11.1994, Blaðsíða 3

ISFIRÐINGUR
3
Gunnlaugur M. Sigmundsson, Reykjavík
Gunnlaugur er 46 ára gamall, ættaður frá Ytra-Ósi í Steingrímsfirði og Kambi
i Reykhólasveit. Hann er kvæntur Sigríði G. Sigurbjörnsdóttur meinatækni og
eiga þau 3 börn. Sigríður er ættuð úr Dýrafirði og frá ísafirði. Gunnlaugur er
viðskiptafræðingur að mennt og er framkvæmdastjóri hugbúnaðarfyrirtækisins
Kögunar hf., sem auk þess að vera með höfuðstöðvarnar f Reykjavík er með
starfsemi á nokkrun stöðum f Ameriku. Hann var áður framkvæmdarstjóri Þró-
unarfélags Islands í rúm tvö ár, forstjóri Framkvæmdarstofnunnar rikisins árið
1985, starfsmaður bankastjórnar Alþjóðabankans í Washington í tæp þrjú ár.
Starfsmaður í fjármálaráðuneytinu fráárinu 1971 til 1982.
Virkur félagi í Framsóknarfélagi Reykjavikur frá árinu 1960.
Endurheimtum reisn og
stolt Vestfirðinga
Kjósendur góðir!
Framsóknarflokkurinn heldur prófkjör sitt
heigina 3.og 4. desember nk. Ovægnar aðstæður
haga því þannig til að fyrsta sæti listans er autt.
Ég óska eftir stuðningi ykkar í það sæti.
Það fer ekki fram hjá neinum að fólk er orðið
þreytt á ríkjandi ástandi og krefst breytinga. Við
slíkar aðstæður spretta oft upp nýir listar sem ná
athygli kjósenda um tíma. Ég er þeirrar skoðunar
að koma eigi til móts við óskir kjósenda um nýtt
fólk og nýjar hugmyndir með breytingum innan
flokka frekar en nýjum flokkum. Ég býð mig fram
til að túlka viðhorf nýrra tíma.
Ég vil jöfnun lífskjara milli dreifbýlis og þétt-
býlis. Snúa verður tali um jöfnun atkvæðisréttar
yfir í að vekja athygli á þeim gífurlega að-
stöðumun sem er á milli dreifbýlis og þéttbýlis á
öllu sem heitir opinber þjónusta og möguleika
fólks til að fá að bjarga sér sjálft. I þéttbýli ríkir
frelsi í atvinnumálum en í dreifbýli hefur ríkis-
valdið njörvað atvinnulíf til sjávar og sveita niður
í kvóta, boð og bönn. Mönnum er bönnuð sjálfs-
björg. Ég vil lækka raforkuverð með því að lengja
afskriftatíma orkuveitna. Ég vil koma til móts við
fjölskyldur sem eiga unglinga í framhaldsskóla
með því að leyfa foreldrunum að nýta persónuaf-
slátt barna sinna, ég vil skoða þann möguleika að
ná lækkun á vöruverði lífsnauðsynja með
byggðastyrk til að greiða niður stofnkostnað fast-
eigna dreifbýlisverslana. En jöfnun aðstöðu er til
lítils ef íbúum dreifbýlis er ekki gert unnt að afla
sér lífsviðurværis.
Að áfram verði haldið samgönguframkvæmd-
um í kjördæminu, og hef ég sett fram hugmyndir
um það á fundum mínum um kjördæmið t.d. að
Vesturbyggð verði tengd með heilsársvegi við
Þingeyrarsvæðið og þannig skapað val á tveimur
megin leiðum inn í fjórðunginn sem séu opnar allt
árið.
Aherslu verður því að leggja á atvinnumál í
kjördæminu með það að leiðarljósi að fólk þurfi
ekki að búa við það óvissuástand að vita ekki frá
degi til dags hvort það hefur vinnu að morgni.
A Isafirði eru til staðar öflug útgerðarfyrirtæki
sem stjómað er af framsæknu og dugmiklu fólki.
Þar er vagga rafeindaiðnaðar á Islandi sem vaxið
hefur upp úr sambýli útgerðar og hátækni. Margar
tækninýjungar sem orðið hafa útflutningsvara má
rekja til slíks sambýlis auk þess sem ýmsar nýj-
ungar í netagerð eiga rót sína að rekja til samstarfs
öflugs netagerðarfyrirtækis og útgerðar á Isafirði.
Markvisst þarf að halda áfram á þessari braut
þannig að Isafjörður og Bolungarvík verði í vax-
andi mæli vettvangur tæknisamstarfs útgerðar og
iðnaðar. Byggðimar frá Suðureyri að Patreksfirði
hafa orðið hart úti á undanförnum árum vegna
kvótaskerðingar, tilflutnings kvóta og sölu kvóta
úr byggðarlaginu. Ég vil endurskoða kvótakerfið
svo unnt sé að taka tillit til og stýra því hvernig
fiskur er veiddur. Ég vil algera uppstokkun á nú-
verandi banndagakerfi, sem ekki tekur tiilit til
staðbundinna eða persónulegra aðstæðna. Með
nútíma tækni er lítið mál að hver trillukarl fái að
velja sjálfur sína eigin banndaga. Við hljótum
jafnframt að gaumgæfa hvað gera megi til að að-
stoða sjómenn sem gera út smábáta með kvóta.
Síendurtekinn flatur niðurskurður aflaheimilda
gerir stöðu þeirra ekki lífvænlega. Þó smábátar
hafi bjargað miklu hvað varðar atvinnu á fram-
angreindum stöðum er engu að síður staðreynd að
sá afli sem smábátar færa á land yfir veturinn
verður ætíð stopull. Fimm þúsund tonna
byggða- og vinnslustöðvatengdur kvóti sem rík-
issjóður seldi vinnslustöðvum á fjörðunum frá
Suðureyri að Patreksfirði ásamt Hólmavík á tím-
anum frá nóvember til mars mundi gera mögulegt
að fá vertíðarbáta til að Ianda afla á viðkomandi
stöðum og halda uppi jafnri atvinnu. Rækju- og
þorskkvóti sem úthlutað var á sínum tíma til
loðnuskipa hlýtur einnig að koma til endurskoð-
unar þannig að þær byggðir sem raunverulega lifa
á að veiða og vinna rækju þurfi ekki að kaupa aftur
dýru verði þann fiskveiðirétt sem af þeim var
tekinn.
Með þessum hætti væru Vestfirðingar í reynd
ekki að fá neitt annað en leyfi til að bjarga sér
sjálfir.
Hvað landbúnað varðar verðum við að berjast
fyrir að viðurkennt sé að Vestfirðir hafi þá sér-
stöðu og landsvæða best til sauðfjárræktar. Koma
verður á nánara samstarfi afurðastöðva þannig að
þær keppi ekki grimmt innbyrðis og stofna þró-
unarsjóð sauðfjárframleiðslu sem vinni markvisst
að öflun markaðar erlendis fyrir kindakjöt.
Agætu Vestfirðingar! I stuttu máli verður ekki
gerð til neinnar fullnustu grein fyrir þeim bar-
áttumálum sem ég set á oddinn. Ég ítreka að við
verðum að vera óhrædd við að stokka upp spilin
og skoða málin frá nýju sjónarhorni. Það verður
að gefa upp á nýtt í íslensku þjóðlífi. Við verðum
að gera umhverfinu Ijóst að vandi Vestfjarða
stafar fyrst og síðast af stjórnvaldsákvörðunum.
Við verðum sjálf að setja fram lausnir sem duga
vestfirsku atvinnu- og mannlífi og vera óhrædd
við að berjast fyrir þeim lausnum.
Við verðum að endurheimta þá reisn og stolt
sem verið hefur því samfara að vera Vestfirðing-
ur. Við verðum að búa svo um hnútana að það
unga fólk sem nú er að alast upp þurfi ekki að leita
annað til að fá útrás fyrir atorku sína og þrótt
Gunnlaugur M. Sigmundsson.
Ragnar Guðmundur Guðmundsson, Brjánslæk
Guðmundur Björn
Hagalínsson, Hrauni
Guðmundur Björn Hagalínsson á
Hrauni er fæddur 2. 5. 1934, kvæntur
Guðrúnu Bjarnadóttur og eiga þau 6
börn. Aðalstarf bóndi frá 1957. Varístjórn
Kjördæmissambands framsóknarmanna
á Vestfjörðum i 9 ár og formaður þess i
5 ár. Sat eitt kjörtímabil á Stéttarsam-
bandsfundum. Svæðisstjóri Þórssvæðis
starfsárið 1993-94 á vegum Kiwanis-
hreyfingarinnar og það ár í umdæmis-
stjórn. Hefur unnið ýmis störf til sjós og
iands.
Tvo menn á þing
Nú fer í hönd undirbúningur fyrir
kosningarnar í vor, flokkarnir raða fólki
á lista eða efna til prófkjörs um efstu sæti
lista sinna. Framsóknarmenn á Vest-
fjörðum efna til prófkjörs dagana 3.-4.
desember næstkomandi. Ástæðan fyrir
því að ég tek þátt í prófkjörsstag í þetta
sinn er tvíþætt.
I fyrsta lagi, áhugi minn á þjóðmálum
almennt, og í öðru lagi var það svo að
framsóknarmenn á Vestfjörðum töldu
það skyldu sína um árabil, að hafa bónda
í einum af fyrstu sætum listans.
Haft það verið nauðsynlegt hér á árum
áður þá er það sannfæring mín að ekkert
hafi breyst í þeim efnum. Við Vestfirð-
ingar stöndum á tímamótum, á undan-
förnum árum má segja að við höfum háð
varnarbaráttu fyrir tilveru okkar.
Þrátt fyrir gjöful fiskimið fyrir lands-
svæði okkar hefur hlutdeild okkar þar
minnkað meir en í öðrunt landshlutum.
Sjávarútvegsfyrirtæki hafa orðið gjald-
þrota, önnur berjast í bökkum og ekki sér
fyrir endann á því. Nú er svo komið að
útgerðir á Vestfjörðum eru að verða
nokkurskonar hentifánaútgerðir innan
ríkisins til að fá að veiða í íslenskri
landhelgi. Samdrátturinn í landbúnaði er
nú þegar orðinn meiri en hinar dreifðu
byggðir okkar þola. Eg bendi á þá stað-
reynd, að gróðurfar á Vestfjörðum er
betra en annars staðar á landinu, og í
drögum að búvörusamningi var gert ráð
fyrir sérstökum sauðtjársvæðum sem
fengu minni skerðingu en önnur. Á
Vestfjörðum voru þau tvö, við þetta var
ekki staðið. Á liðnu kjörtímabili hefur
heilbrigðiskerfið verið stokkað upp að
sögn núverandi valdhafa, deildum
sjúkrahúsa lokað, fólki sagt upp og
kostnaðarhlutdeild færð yfir á þolendur.
Allar þessar aðgerðir hafa miðast við það
að hirða eyrinn og kasta krónunni.
Reglugerðir heilbrigðisráðherranna á
kjörtímabilinu hafa einkennst af
flumbruhætti og sambandsleysi við
raunveruleikann. Ungliðar stjórnmála-
flokkanna boða hugmyndir sínar um
jöfnun atkvæðisréttar. Það er að vísu
kapituli út af fyrir sig, sem hægt væri að
ræða frá fleiri en einni hlið, og væri
málefni sem seint yrði útrætt.
Ágætu kjósendur! I þessu prófkjöri
stefni ég á 2.-4. sæti listans, og er það
von rnín að þið veitið mér brautargengi
til þess.
I komandi kosningum hér á Vestfjörð-
um tel ég að skipting atkvæða á milli
framboða gæti leitt til þess að Frarn-
sóknarflokkurinn sé með tvo menn
kosna og að því eigum við ótrauðir að
stefna.
Guðmundur B. Hagalínsson,
Hrauni.
Svelnn Bernódusson,
/ Bolungarvík
Fæddur i Flatey á Breiðarfirði 16. desember 1935. Eiginkona: Rósa M.S.
ívarsdóttir frá Melanesi á Rauðasandi og eiga þau 5 börn.
Ragnar byrjaði búskap á Brjánslæk 1958 með föður sinum, Guðmundi Ein-
arssyni. Að loknum búskap Guðmundar tók ívar sonur hans við með föður sínum
og síðar Halldóra dóttir hans sem nú er bóndi á Brjánslæk.
Ragna'r hefur tekið virkan þátt í félagsmálum allt frá því um tvítugt ásamt
margþættum rekstri á Brjánslæk. Nægir þar að nefna uppbyggingu þeirrar at-
vinnustarfsemi sem vegið hefur þyngst á Brjánslæk, þ.e. uppbyggingu á Flóka
hf. si/o og ferðaþjónustu o.fl.
Horfum fram
Sveinn er fæddur í Bolungarvík 18.06.
1953.
Hann er járnsmiður að mennt og rekur
vélsmiðju ásamt öðrum.
Hefur verið virkur félagi í Framsóknar-
flokknum síðan 1971, varabæjarfulltrúi sl.
8 ár, í stjórn Kjördæmissambandsins í 9
ár, þar af formaður í 7 ár, og í miðstjórn
flokksins síðan 1978.
Hann er kvæntur Sigríði K. Káradóttur
og eiga þau tvö börn.
Ágætu Vestfirðingar!
Á hinum eilífu tímamótum sem tilbúin eru af
okkur mönnunum, svo sem við lok kjörtíma-
bils, er þarft að líta kringum sig eftir sprekum
til byggingar næsta vígis í lífsbaráttu okkar
Vestfirðinga eða öllu heldur baráttu okkar fyrir
tilverurétti og sjálfsákvörðunum I þeim málum
sem mest brenna á okkur. Um allmörg árabil
virðist hafa verið heilög skylda stjórnvalda að
leggja sig fram um að gera Vestfirði óbyggi-
lega. Réttur okkar til lífsbjargar stórskertur æ
ofaní æ. Sá réttur sem er undirstaða þess að
hver og einn megi framfleyta sér og sínum á
eigin framtaki og dugnaði. Nú skal þurrka út
allt hið mannlega sem eftir er af tengingu ein-
staklinga við hafið. Trillukarlar í dag álitnir
bölvaldar þjóðfélagsins. Sú stétt sem bar uppi
lengst af sóknina eftir björginni. Hvar á vegi
erum við staddir? Er ekki óhætt að doka aðeins
við í þessu „tölvuþjóðfélagi" nútímans. Er sú
stefna rétt sem nú er fylgt í blindni að álíta best
að draga manninn sjálfan sem lengst frá sinni
meðvitund, og þurrka út úr samskiptum fólks
eins og raun ber vitni um í dag? Getur það verið
að nú sé ailt í einu runnir upp þeir tímar að
reynslan sé einskis virðif hvaða mynd sem hún
er? Hvaðan kemur þessi viska? Þetta skyldi þó
ekki vera einmitt aðferðin sem duga skal til að
færa völdin öll í hendur fárra manna, sem þá
eiga auðvelt með að höndla áfram tjöreggið í
vissu þess að „þrælamir" sem undiir árum sitja
eru þess ekki lengur umkomnir að bera hönd
fyrir höfuð sér.
Eigum við Vestfirðingar að láta teyma okkur
alla leið á aftökustaðinn?
Ég segi nei. Snúum bökum saman og byrjum
á að finna hvem annan. Ekki fleiri fjöldaaf-
tökur á Vesttjörðum. Hver blóðvöllurinn af
öðrum blasir við augum. Og hverjir hafa þar
best að unnið?
„Bjargvættirnir" í líki þeirra sem koma með
blíðmælgi og fleðulátum til örvæntingarfullra
framkvæmdamanna, sem neita að trúa því að
framtak og dugnaður séu úrelt hugtök.
Eftirleikurinn er auðveldur, skammtíma-
björgun, svo „nei, því miður" vegna óvissu í
sjávarútvegi er ekki fyrirgreiðsla fyrir hendi.
Nákvæmlega sama hefur gerst í landbúnaði
nema þar viðgekkst til skamms tíma sú stað-
reynd að bændur áttu ekkert að hugsa til fram-
tíðar, og alltof margir trúðu því, já því miður.
Nú súpum við seyðið af öllu saman og hver er
þá lausnin hjá stjórnvöldum? Flöt skerðing,
afar þægileg en virkar eins og hægdrepandi
eitur. Snúum af þessum dauða götustíg. Vest-
firðingar, tökum frumkvæði, skipuleggjum
leiðina til lífsins aftur. Skipuleggjum nýtingu
um stafn
auðlinda okkar á sjó og landi. Komum fram með
skoðanir okkar allra, ekki bara velta sér eilíflega
upp úr vandræðum einstakra útgerðaþátta í dag.
Landbúnaðarþáttinn þarf ekki síður að
skipuleggja. Þareru mörg sóknarfæri til, íþeirri
fjölbreyttu mynd sem innan ramma dreifbýlis
er. En umfram allt tökum höndum saman og
horfum fram um stafn. Notum okkur reynsluna.
Virkjum aðrar leiðir. Burt með volæði og tal-
hlýðni við sjálfskipaða forkólfa einræðis í hvaða
mynd sem er. Látum aldrei bugast. Lífið er dá-
samlegt og þá ekki síst fyrir Vestan. Að lokum
vil ég benda á þann þáttinn sem hvað mest vegur
í öllu, og má segja að ráði því hvort uppbygging
gagnast eða ekki. En það eru samgöngurnar.
Þær eru og verða alltaf burðarásinn sem
sterkastur er til framtíðar. Á Vesttjörðum býr
fólk dreift í þess orðs merkingu. Stórt skref er
verið að stíga nú með jarðgangagerð. Látum
ekki staðar numið fyrr en Vestfirðir eru orðnir
í raun ein heild. Því sameinaðir stöndum vér en
sundraða er auðvelt að fella okkur. Við Fram-
sóknarmenn höfum álitið okkur litla eftirbáta
annarra, sýnum það í verki. Sterkan lista fram
við næstu kosningar. Vinnum aftur þingsætið
sem tapaðist — ekkert annað er sigur.
Ég vil í stuttu máli gera grein fyrir þeim
málefnum sem ég tel að séu brýnust fyrir okk-
ur.
Fiskveiðistefna: Ljóst er nú að núverandi
fiskveiðistefna hefur ekki skilað þeim árangri
sem stefnt var að. Of mikið hefur verið einblínt
á þorskinn og hafa Vestfirðingar misst mikið
af aflaheimildum á síðustu árum. Stjórnvöld
hafa sett kvóta á fiskitegundir svo sem grálúðu
sem fyrst og fremst var veidd af Vestfjarða-
skipum, og deilt því út á öll fiskiskip án tillits
til veiðireynslu. Ný fiskveiðistefna þarf að taka
mið af þeirri staðreynd að aðstæður á Vest-
fjörðum eru þannig að í náinni framtíð verður
að byggja mun meira á sjávarfangi en annars
staðar á landinu. Nú verður sem fyrstu skref í
uppbyggingu að tryggja að skilað verði aftur
þeim rækjukvóta sem settur var á loðnuflotann
þegar hann átti í erfiðleikum. Þessi kvóti
mundi mjög styrkja byggðarlögin Hólmavík,
Isafjörð, Bolungarvík. Bíldudal og Súðavík.
Jöfnun búsetu: Tímabært er að skoða alvar-
lega hvort ekki sé rétt að jafna búsetuskilyrðin
í landinu með skattamillifærslum, þannig að
grunnframfærsla svo sem raforka, flutnings-
kostnaður af nauðsynjavöru verði jafnaður. I
nokkra áratugi hefur verið rætt mikið um þessa
jöfnun án þess að nokkur árangur hafi náðst.
Með þessari millifærslu væri auðvelt að
koma þessum jöfnuði á.
Jöfnun aðstöðu: I tíð núverandi ríkisstjórnar
hefur misrétti og hverskonar mismunur í
þjóðfélaginu stórlega aukist. Segja má að í
fyrsta skipti sé hægt að tala um verulega stétt-
arskiptingu í þjóðfélaginu. Samfara því að vofa
atvinnuleysis herjar á landsmenn, hefur sam-
dráttur í launatekjum orðið verulegur hjá stór-
um hluta þjóðarinnar. Nú er svo komið að hinn
almenni launþegi þarf í auknum mæli að sækja
framfærslustyrk til hins opinbera. Þessari ó-
heillaþróun þarf að snúa við nú þegar.
Þetta eru þau mál sem ég vil beita mér fyrir
fái ég til þess stuðning ykkar. Jafnt'ramt vil ég
hvetja Vestfirðinga til að taka þátt í prótkjöri
okkar Framsóknarmanna sem feer t'ram dag-
ana 3. og 4. desember nk.
SB.