Organistablaðið - 01.11.1980, Blaðsíða 15

landi. - En þetta safn gátum við ekki fengið að sjá, okkur var aðeins sagt frá
þessu.
í þessari ferð komum við í kirkjuna í Meissen. Ung kona sýnir okkur kirkjuna,
hún tekur tóna, sem óma fallega þar, en hún hefir fallega rödd, sem hún kann vel
að beita. Þarna söng hópurinn okkar ein 2 eða 3 lög, og söng sú þýska meðokkur
meira að 'segja á íslensku eftir nótunum, en hljómburðurinn er mjög góður
þarna. Lögin er sungin voru: „Vertu Guð faðir - " ( söngstj. Björg Björnsdóttir),
,,Ég fel í forsjá þína" (söngstjóri Geir Þórarinsson).
Kirkja þessi er í gotneskum stíl. Við komum þarna inn í grafhvelfingu, er eitt
leiðið þar upphækkað, en hin eru hellur í gólfi. Maður verður að ganga varlega
þarna, að raska eigi ró þeirra er þarna hvíla. - Þarna er mikið af styttum og ýmsu
skrauti, en í kór kirkjunnar eru styttur 2 á hliðarvegg, á stöllum, er við veitum
athygli. Eru þær af Otto I. keisara og Adelheid (Aðalheiði)drottningu hans. Vekur
það eftirtekt, hvað drottningin brosir fallega. Þarna hefir góður listamaður verið
að verki, svo lifandi eru myndirnar.
í sömu ferð komum við í aðra kirkju, í Freiberg, en þar eru Silbermann-orgel, er
við fengum að sjá og heyra í, en þau þykja henta bezt til flutnings á tónlist eftir
Bach. Þessi kirkja er mjög skrautleg, allt fullt af myndum úr Biblíunni, á
handriðinu, á predikunarstólnum eru myndir af krossferli Krists, en undir
stólnum er t.d. „Daníel í Ijónagryfjunni" ofl. er oflangt yrði að telja. Kór
kirkjunnar er í tvennu lagi. Fyrst er komið að altari, sem ætlað er kirkjugestum,
en þar innan við er önnur hvelfing með altari. Sú er prestum einum ætluð. Kirkja
þessi er í gotneskum stíl.
Miðvikudagur 13. júní. - Rötha. 15 km. frá Leipzig.
Fórum þangað í nokkrum hópum á litlum bílum. Fengum að spila þar á
kirkjuorgel (Silbermann). Þetta er um 7 þúsund manna bær, en um 2 þús. manns
eru í söfnuði þessarar kirkju, er hún allforn, mig minnir að hún væri byggð um
1400, en þori þó ei að fullyrða það. - Það er erfitt að lýsa þeim áhrifum, er maður
verður fyrir, í þessum öldnu byggingum, hvort sem það eru kirkjur eða söfn.
Manni finnst helzt að nútíminn hverfi, og maður komi langt aftur í aldir, svo
sterkt talar þetta allt.
Seinni hluta dagsins fórum við í búðir. - Einnig fórum við nokkrar stúlkur
saman, að kveðja Tómasarkirkjuna. En nú hljómaði ekki söngur eða organleikur
þar, heldur dundu þar hamarshögg. Þarna voru smiðir að vinna. Við sátum þarna
um stund, en eigi leyfði tíminn langan stanz, því að nú leið að kvöldi. Um kvöldið
fórum við á ballettsýningu, í boði menntamálaráðs okkar. Var það mjög góð
skemmtun, og sendum við menntamálaráði kærar þakkir í huganum. Allir voru
glaðir, var helst í ráði að eiga stund saman á veitingastað á eftir, en var horfiðfrá
því. Þetta er síðasta kvöldið í Leipzig.
ORGANISTABLAÐIÐ 15