Morgunblaðið - 14.06.2011, Qupperneq 18
18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚNÍ 2011
✝ SigurfljóðJónsdóttir
fæddist 17. júní
1918 á Bjarma-
landi í Hörðudal í
Dalasýslu. Hún
lést á bráða-
móttöku Landspít-
ala – háskóla-
sjúkrahúss 5. júní
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Kristín
Sigríður Guðmundsdóttir, f.
16. apríl 1887, d. 20. ágúst
1951, og Jón Bergmann Jóns-
son, f. 2. febrúar 1893, d. 5.
apríl 1981. Systkini Sig-
urfljóðar: Margrét Kristín, f. 2.
september 1919, Þorleifur, f.
25. nóvember 1921, d. 12. apríl
2010, Jakob, f. 25. september
1923, d. 15. desember 1998,
Jón Arinbjörn, lést á fyrsta
ári, Jón, f. 18. mars 1928, d.
26. nóvember 2008, og Ingunn,
f. 5. ágúst 1931. Fósturbræður
Sigurfljóðar eru Sólmundur og
Sigurjón Jóhannessynir, fædd-
ir 31. mars 1930. Sólmundur
lést 1989.
arsson, f. 3. apríl 1950. Þeirra
börn eru Hjördís Björk, f.
1972, Þórarinn Böðvar, f. 1975,
Hildur Björg, f. 1981, og Þór-
unn, f. 1984. Barnabörnin voru
fimm en eitt af þeim er látið.
2. Ragnar, f. 3. desember 1956,
d. 30. september 1973.
Sigurfljóð ólst upp frá tíu
ára aldri í Reykjavík hjá föð-
ursystur sinni, Kristínu. Að
loknum barnaskóla stundaði
hún nám í héraðsskólanum á
Laugarvatni og síðan í Sam-
vinnuskólanum. Á sextugsaldri
stundaði hún nám við Mennta-
skólann við Hamrahlíð.
Fram að því að Sigurfljóð
og Ögmundur stofnuðu heimili
stundaði hún verslunarstörf
hjá Verslun Guðbjargar Berg-
þórs á Öldugötu í Reykjavík,
vann þó um tíma eftir það hjá
Sólheimabúðinni. Húsmóð-
urstarfið var hennar aðalstarf
og hún var listakona í prjóna-
og saumaskap.
Sigurfljóð verður jarðsungin
í dag, 14. júní 2011, frá Ás-
kirkju kl. 15. Jarðsett verður í
Fossvogskirkjugarði.
Sigurfljóð flutt-
ist með foreldrum
sínum og systk-
inum að Litla-
Langadal en fór
síðan til Reykja-
víkur í fóstur til
föðursystur sinn-
ar, Kristínar Jóns-
dóttur, og manns
hennar, Jóhann-
esar Jónssonar,
árið 1928.
Dóttir Sigurfljóðar og Guð-
mundar Jóhannessonar, f. 9.
september 1914, d. 14. mars
1973, er Halldóra Guðmunds-
dóttir, f. 17.9. 1943. Hennar
maður var Konráð R. Bjarna-
son, d. 1998. Þau skildu 1994.
Þeirra börn: Ragnhildur Björg,
f. 1962, Kristín Sigurfljóð, f.
1968, og Konráð Ragnar, f.
1980. Barnabörnin eru fimm.
Sigurfljóð giftist 17. júní
1951 Ögmundi Sigurðssyni, f.
26.11. 1913, frá Hálsi á Skóg-
arströnd, en hann lést 29. mars
1994. Þeirra börn: 1. Sigrún, f.
12. apríl 1952, eiginmaður
hennar er Þórarinn Böðv-
Í dag kveð ég tengdamóður
mína og frábæran vin.
Það eru hartnær 40 ár frá því
ég kom inn í fjölskylduna og var
tekið vel á móti mér af þeim hjón-
um, Ögmundi og Sigurfljóðu, og
þau ávallt tilbúin til að létta undir
með okkur.
Þegar við Sigrún vorum að
leggja út í lífið og kaupa okkar
fyrstu íbúð þá var ekkert sjálf-
sagðara en að búa hjá þeim. Var
sá tími mjög ljúfur og sambandið
mjög traust.
Sigurfljóð hafði stundum orð á
því að ég væri eins og sonur
hennar og þótti mér alltaf vænt
um að heyra það enda ekki ónýtt
að hafa tengdamömmu með sér í
liði.
Sigurfljóð var mjög metnaðar-
full og vandvirk kona og kom það
fram í öllu sem hún framkvæmdi,
hvort sem það var prjónaskapur,
eldamennska eða bakstur, þá var
handbragðið og gæðin til fyrir-
myndar.
Þegar Sigurfljóð flutti á Lind-
argötuna fór hún að bjóða mér í
hádegismat á föstudögum og
voru það ánægjulegar stundir,
mikið var spjallað og svo hafði
hún ávallt einhver verkefni fyrir
strákinn.
Sigurfljóð hefur unnið marga
sigra í gegnum tíðina eins og nafn
hennar ber með sér. Það eru for-
réttindi að hafa fengið að kynnast
eins vandaðri manneskju og kveð
ég Sigurfljóðu með þakklæti í
huga. Þakklæti fyrir ómetanleg-
an stuðning, umhyggju fyrir
börnum og barnabörnum og
trausta samfylgd í 40 ár.
Þórarinn Böðvarsson.
Okkar ástkæra Fljóða amma
er látin á 93. aldursári. Það gerð-
ist skyndilega og kom okkur að
óvörum enda amma nokkuð
hress þrátt fyrir háan aldur.
Elsku amma, þú varst svo hlý,
góð, jákvæð, jarðbundin, skyn-
söm, vel gerð og falleg. Það var
stutt í afmælið þitt á þjóðhátíð-
ardaginn 17. júní og fjölskyldan
var að undirbúa að halda upp á
það.
Við erum þrjú systkinin, börn-
in hennar Dóru. Það er langt á
milli okkar systkinanna í aldri
þannig að við kynntumst ömmu
hvert á sinn hátt. Fyrsta barna-
barnið varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að njóta umönnunar hennar
fyrstu æviárin og býr enn að því.
Þegar við hugsum til Fljóðu
ömmu hlýnar okkur um hjarta-
ræturnar og minnumst allra góðu
stundanna sem við áttum með
henni. Það var gott að vera ná-
lægt henni, svo mikill friður og
ró. Amma gat allt. Ef hún tók sér
eitthvað fyrir hendur gerði hún
það óaðfinnanlega, hvort heldur
sem það var prjóna- eða sauma-
skapur, eldamennska eða eitt-
hvað annað.
Hún naut þeirrar gæfu að
mennta sig, en þegar hún ólst
upp þótti það ekki sjálfsagt.
Amma stundaði nám í héraðs-
skólanum á Laugarvatni og í
Samvinnuskólanum. Á sextugs-
aldri fór hún í öldungadeildina í
MH og þá kom í ljós að teikning
var eitt af því sem lék í hönd-
unum á henni. Íslenskan var
henni hjartfólgin og vildi hún að
við legðum rækt við hana.
Amma var alltaf til staðar og
fylgdist með okkur og barna-
barnabörnunum alla tíð.
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu minningarnar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valdimar Briem)
Ragnhildur Björg, Kristín
Sigurfljóð, Konráð Ragnar
og fjölskyldur.
Elsku besta amma okkar, Sig-
urfljóð Jónsdóttir, er látin.
Það er ljúfsárt að setjast niður
og rifja upp allar góðu minning-
arnar um hana ömmu sem eru
ófáar.
Það var alltaf svo yndislegt að
koma í heimsókn til ömmu og afa
í Álfheimana. Við pössuðum okk-
ur alltaf á því að mæta með gal-
tóman maga því kræsingarnar
voru himneskar. Heimsins besta
súkkulaðikaka og pönnukökur
sem ómögulegt var að fá upp-
skriftina að, því amma gerði þær
eftir sínu höfði sérhvert sinn.
Við systkinin vorum alltaf
klædd eftir nýjustu tísku því að
amma sá um að sauma á okkur
hátíðardressin. Það voru einnig
margar ullarflíkurnar sem við af-
komendurnir nutum góðs af.
Það var alltaf gott að leita til
ömmu þegar próf voru framund-
an. Hún var mikill viskubrunnur
og uppfull af fróðleik og með ein-
staklega góða tungumálakunn-
áttu. Enda nutum við systkinin
góðs af því bæði í framhalds- og
háskólanámi.
Amma var stórglæsileg kona
og var hún alltaf einstaklega
snyrtileg og vel til fara. Við minn-
umst hennar með rúllurnar í
hárinu og í nýjustu fötunum sem
hún pantaði sér oft og iðulega úr
tískulistanum Quelle.
Ferðirnar með ömmu vestur á
land á uppeldisslóðir hennar og
afa í Litla-Langadal, að Hálsi,
Setbergi og að Emmubergi, voru
ógleymanlegar. Í þeim ferðum
tóku bræður hennar og fjölskyld-
ur vel á móti okkur og eru það
einstaklega dýrmætar minning-
ar.
Amma var kona með sterkar
skoðanir og ríka réttlætiskennd
og var oft gaman að ræða við
hana um stjórnmál og það sem
efst var á baugi hverju sinni.
Amma hafði einnig sterkar skoð-
anir á okkur systkinunum og
vakti það ávallt mikla kátínu hjá
bróður okkar þegar hún lét okkur
systurnar vita ef við höfðum bætt
eitthvað utan á okkur.
Okkur er það einstaklega
minnisstætt þegar við kíktum í
kaffi á Lindargötuna og skipt-
umst á að lesa upp ljóð eftir Dav-
íð Stefánsson. Út frá því stóð
amma upp og flutti fyrir okkur
ljóðið Gunnarshólma eftir Jónas
Hallgrímsson sem hún kunni ut-
anbókar og flutti án þess að hika.
Vorum við í senn orðlaus og full
aðdáunar.
Við kveðjum ömmu okkar með
söknuð í hjarta en yljum okkur
yfir minningunum um heimsins
bestu ömmu og erum við óend-
anlega þakklát fyrir að hafa
kynnst þeirri stórmerku konu
sem hún amma okkar var.
Hvíl í friði elsku amma.
Hjördís Björk, Þórarinn B.,
Hildur Björg og Þórunn.
Sigurfljóð Jónsdóttir frænka
okkar frá Litla-Langadal er látin.
Hún var systir Margrétar móður
okkar og besta vinkona, elst
systkinanna frá Litla-Langadal
og höfuð stórfjölskyldunnar ára-
tugum saman. Hún bjó í Reykja-
vík, lengi ein systkinanna og áttu
þau hjá henni athvarf ef þau áttu
erindi í borgina.
Fyrstu minningar um Fljóðu
frænku eru samofnar fyrstu ferð-
um til borgarinnar, ævintýri fyrir
okkur sveitabörnin. Elska og um-
hyggja Fljóðu og Ögmundar
manns hennar, notaleg íbúðin,
græni stóllinn í horninu og spor-
öskjulagað eldhúsborðið þar sem
Ögmundur spilaði Ólsen við okk-
ur systur. Kótelettur í raspi,
súkkulaðikakan dásamlega og
púðursykurtertan fræga bland-
ast saman við minningar um
óteljandi hús, bíla og verslanir,
fyrsta sjónvarpsáhorfið og töfra-
veröld blikkandi ljósaskilta sem
blöstu við úr gluggunum í Álf-
heimum. Minningabrotin eru
mörg. Sögur mömmu af þeim
systrum í æsku, ljóðalestur
Fljóðu, tifandi prjónar. Þau hjón í
heimsókn í Holti; eftirvæntingin
eins og von væri á konungbornu
fólki. Síðar, á menntaskólaárun-
um, dvaldi Kristín í húsi Fljóðu
frænku. Þar með urðum við báð-
ar heimagangar í Álfheimunum,
sóttum þangað ráð og móðurleg-
an félagsskap. Þá var oft spjallað
heilu kvöldin og skipti þá fjörutíu
ára aldursmunur engu. Faðmur
þeirra hjóna og dótakassinn góði
Sigurfljóð Jónsdóttir
✝ Anna Rósa-munda Jó-
hannsdóttir fædd-
ist að Jaðri, Dalvík,
4. apríl 1920. Hún
lést á Sjúkrahúsinu
á Akureyri 4. júní
2011.
Hún var dóttir
hjónanna Jóhanns
Sigurðar Guð-
mundssonar og
Sigurlínu Sigurð-
ardóttur, sem lengst af voru bú-
sett á Hauganesi við Eyjafjörð.
Systkin Rósu eru: Birna og Jón-
ína á lífi en María Dagný og
Sverrir látin. Fósturbróðir Rósu
er Sverrir Traustason.
Þann 10. apríl 1943 giftist
Rósa Þorsteini Magnússyni vél-
stjóra, f. 19. maí 1919. For-
eldrar hans voru hjónin Magnús
Þorsteinsson og Arnþrúður
Friðriksdóttir, bændur á Grund
og síðar á Syðsta-Kambhóli í
Arnarneshreppi. Rósa og Steini
eignuðust sex börn og ólu einn-
ig upp dótturson sinn, Björn son
Sigurlínu. Börn Rósu og Steina
eru: 1) Magnús, maki 1 Elísa
Jónsdóttir, látin. Börn þeirra: a)
Þorsteinn. b) Áslaug Ágústa,
maki Svavar Sigmundsson, þau
eiga þrjú börn. c) Jón Pálmi,
Rósa. f) Fjóla Gerður. 7) Björn
Axelsson, maki Birna Bessa-
dóttir. Sonur Björns er Guðni
Þór. Birna á þrjú börn.
Rósa fluttist kornung með
foreldrum sínum á Hauganes
þar sem hún ólst upp og gekk í
barnaskóla. Hún vann sem
vinnukona á yngri árum. Hún
var ákaflega samviskusöm og
dugleg en jafnframt skapgóð og
jafnlynd og var hún því eft-
irsóttur vinnukraftur. Einn vet-
ur var hún í Húsmæðraskól-
anum á Laugalandi. Rósa og
Steini hófu búskap fyrst á
Hauganesi en árið 1947 fluttu
þau til Akureyrar. Rósa var
lengst af heimavinnandi hús-
móðir, heimilið var stórt og þar
sem Steini var sjómaður kom
það í hennar hlut að halda utan
um barnahópinn. Þótt hópurinn
væri stór voru ættingjar og vin-
ir alltaf aufúsugestir, hvort sem
þeir komu til lengri eða
skemmri dvalar. Þorsteinn lést
þann 26.12. 1992 eftir erfið
veikindi. Rósa hélt góðri heilsu
og þó þrekið minnkaði fylgdist
hún alltaf vel og af einlægum
áhuga með öllum hópnum sín-
um, börnum, ömmu- og lang-
ömmubörnum og ekkert var
henni ofar í huga allt til síðustu
stundar. Afkomendur hennar
eru um 50. Síðustu tvö árin bjó
Rósa á Dvalarheimilinu Hlíð.
Útför Rósu fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 14. júní
2011, og hefst athöfnin kl.
13.30.
maki Gréta
Baldursdóttir, þau
eiga þrjár dætur.
d) Anna Rósa, maki
Bjarni Áskelsson,
þau eiga þrjá syni.
Maki 2 Roxanna
Björg Morales, hún
á þrjú börn. 2) Sig-
urlína, maki Gunn-
laugur H. Jónsson.
Synir þeirra eru: a)
Jón Hjaltalín, maki
Helga Guðjónsdóttir, þau eiga
fjórar dætur. b) Þór, maki Íris
Ólafsdóttir, þau eiga tvö börn.
3) Jóhanna Sigrún, maki Björn
Jósef Arnviðarson. Börn þeirra
eru: a) Sigr. Lovísa, maki Þ.
Pálmi Bragason, þau eiga fjög-
ur börn. b) Anna Lilja, maki
Haukur Sigurðsson, þau eiga
þrjú börn. c) Arnviður Ævarr,
maki Elísa Kristín Arnarsdóttir,
þau eiga eina dóttur. 4) Viðar,
maki Kolbrún Ólafsdóttir. Börn
Viðars eru: a) Sveinn. b) Lilja. c)
Haraldur Guðni. Kolbrún á fjög-
ur börn. 5) Björgvin, maki Jóna
Dóra Kristinsdóttir. Dóttir
Björgvins er Steina Rósa, hún á
fjögur börn. Jóna Dóra á einn
son. 6) Gunnar, dætur hans eru:
a)Rún, hún á einn son. b) Erla.
c) Hulda. d) Arna. e) Málfríður
Það sem einkenndi Rósu
tengdamóður mína var jafn-
lyndi, umhyggja fyrir öðrum,
gott minni og góður frásagn-
arhæfileiki.
Henni var annt um allt sitt
fólk, elskaði börn sín og aðra af-
komendur ótakmarkað og fylgd-
ist mjög vel með öllum sínum.
Ljóð voru Rósu hugleikin,
hún fór létt með að flytja heilu
ljóðabálkana og þulur eftir
helstu skáldin okkar og er ekki
langt síðan að hún fór með
Gunnarshólma fyrir mig og
Björgvin og rak aldrei í vörð-
urnar.
Hún hafði gott geð og góða
frásagnagáfu sem var blönduð
kímni og gæsku. Hún var ein-
staklega minnug á atvik allt frá
barnæsku til nútíðar. Unun var
að hlusta á skemmtilegar sögur
hennar af samferðamönnum sín-
um, börnum hennar á yngri ár-
um og svo barnabörnum og
barnabarnabörnum.
Fyrir rúmlega tveimur árum
síðan fluttist hún úr íbúð sinni í
Hlíðarlundi á Dvalarheimilið
Hlíð á Akureyri. Hún var af-
skaplega þakklát fyrir þá
umönnun sem hún fékk þar og
sagði gjarnan að hún gæti ekki
kvartað yfir neinu því þar væru
allir svo góðir.
Með þökk og virðingu kveð
ég góða konu.
Jóna Dóra.
Mig langar að minnast ömmu
minnar í nokkrum orðum.
Amma Rósa var alveg eins og
allar ömmur eiga að vera. Alltaf
þegar maður kom í heimsókn
var bakkelsi á borðum og smurt
brauð með banönum og hangi-
kjöti og það er svo einkennilegt
að brauðið hennar ömmu var
alltaf betra en brauðið heima.
Amma var mikil handverkskona
og fengu barnabörnin og lang-
ömmubörnin hennar að njóta
þess. Hún prjónaði ógrynni af
vettlingum og ullarleistum
handa þeim. Þegar langömmu-
börnunum fór að fjölga fór hún
að prjóna ungbarnateppi og gaf
þeim í fæðingargjafir. Þessi
teppi eru fjársjóður sem börnin
mín og þá sérstaklega Sigrún
Lilja og Kamilla kunna að meta,
en á kvöldin þegar þeim er kalt
kúra þær fyrir framan sjónvarp-
ið vafðar inn í ömmuteppið. Það
var alltaf gaman að koma í
Byggðaveginn til ömmu og afa.
Mér þykir siginn fiskur afskap-
lega góður, en mamma eldaði
hann aldrei heima. Amma
hringdi því alltaf í mig þegar
hún var með siginn fisk í matinn
og bauð mér í mat. Ég hafði
hana nú stundum grunaða um
að hafa hann oftar fyrir vikið,
en þannig var hún amma, setti
alltaf alla aðra í forgang en
sjálfa sig. Þegar Sigrún Lilja fór
í skóla fór hún þrjá daga í viku
heim til langömmu sinnar og
var hjá henni í tvo tíma. Hún
vildi alltaf að amma eldaði
handa henni mjólkurgraut helst
alla daga og borðaði hún hann
alltaf með bestu lyst. Amma
kenndi henni líka að prjóna og
sauma út og dunduðu þær sér
við handavinnu þangað til ég
var búin í vinnunni. Þetta eru
ómetanlegar stundir fyrir Sig-
rúnu Lilju og forréttindi að fá
að vera svona mikið með lang-
ömmu sinni. Ég er óendanlega
þakklát fyrir að hafa átt ömmu
Rósu að og fyrir allan þann tíma
sem við fengum saman. Minn-
ingu um ótrúlega og yndislega
konu geymi ég í hjarta mínu.
Elsku amma takk fyrir allt.
Þín
Lovísa.
Samkvæmt gamalli þjóðtrú
dansar sólin um himininn á
páskadagsmorgni ár hvert og
fagnar þannig komu páska. Á
páskadagsmorgun árið 1920,
þann 4. apríl, hafði sólin ennþá
meiri ástæðu til að fagna en
venjulega og dansaði nokkur
aukaspor því þann morgun
fæddist amma Rósa.
Elsku amma, skyndilegt og
óvænt andlát þitt þann 4. júní
var mér mikið áfall. Þó þú hafir
náð háum aldri hafðir þú verið
frísk og þegar ég fór frá þér að
kvöldi 3. júní og þú baðst mig að
skila kveðjum til fjölskyldunnar
gat engan grunað að tæpum
hálfum sólarhring síðar værir
þú ekki lengur hjá okkur. En
kallið kom og þú svaraðir eins
og allir þurfa á endanum að
gera. Þegar við feðgar heimsótt-
um þig í byrjun júní tókst þú
eins og alltaf vel á móti okkur,
knúsaðir og kysstir Guðna Þór
sem fyrr um daginn hafði lokið
síðasta prófi til stúdents frá
MA. Þótt þú samgleddist Guðna
innilega með áfangann fullviss-
aðirðu okkur um að þú yrðir
ekki viðstödd fyrirhugaða út-
skriftarveislu, kannski var þig
farið að gruna eða þú vissir að
stutt væri í að kallið kæmi.
Amma hafði mikið yndi af
börnum og þau hændust að
henni enda voru þau fljót að sjá
að hjá henni áttu þau öruggt
skjól. Hún gerði aldrei kröfur
fyrir sjálfa sig, allir aðrir sátu í
fyrirrúmi, sérstaklega afkom-
endahópurinn sem var henni
efstur í huga allt til hinstu
stundar. Hún fylgdist af áhuga
með öllum hópnum sínum og
hvatti hann áfram í leik og
starfi, studdi ef eitthvað bjátaði
á en samgladdist yfir velgengni.
Amma var alltaf mjög skap-
góð og jafnlynd og tók öllu sem
að höndum bar með stóískri ró.
Hún var fyrirmyndarhúsmóðir
og aldrei stóð neinn svangur
upp frá eldhúsborði ömmu
Rósu. Hún hafði yndi af ljóðum
og söng, ljóðabækur hafði hún
alltaf innan seilingar og voru
Skólaljóðin í miklu uppáhaldi
hjá henni. Hún söng fyrir munni
sér við verkin eða fór með ljóð
en hún kunni mikið af ljóðum.
Eitt af uppáhaldsljóðunum
hennar var sálmurinn „Í bljúgri
bæn og þökk til þín“ sem hún
söng mjög gjarnan.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér,
því veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson)
Eftir að amma varð ein og
bjó í Hlíðarlundinum sat hún
gjarnan í stólnum sínum í stof-
unni, hlustaði á tónlist, söng
með og prjónaði eða heklaði,
hún var mikil hannyrðakona og
hafði prjónað óteljandi vettlinga,
húfur og leista á hópinn sinn áð-
ur en yfir lauk.
Anna Rósamunda
Jóhannsdóttir