Líf og list - 01.12.1951, Blaðsíða 7

Ástarbrall milli þeirra Söru Miles og Maurice
Bendrix byrjaði ósköp venjulega. Hann var kald-
lundaður, þriðja-flokks skáldsagnahöfundur ensk-
ur, hún kvenmaður með gott og heitt hjarta, eig-
inkona leiðinlegs, önnum kafins embættismanns
ríkisins. Vegna þess hve eiginmaðurinn Henry
er störfum hlaðinn, eru líkamlegar samfarir hjón-
anna staðnaðar. Og þegar Sara hittir Bendrix í
fyrsta skipti í kokkteilboði í London, finnst henni
hann vera örvandi og frískur samanborið við
manninn sinn. í þriðja skipti, sem þau hittust,
sambeðjuðu þau á ódýru hóteli. Það atvikaðist
svo, að Bendrix var um þetta leyti að vinna að
skáldsögu, þar sem ein persónan er embættis-
maður ríkisins, og ætlaði hann sér eingöngu að
notfæra sér Söru, til þess að spyrja hana spjör-
unum úr, hvernig eiginmaður hennar lifði lífinu.
En áður en hann vissi af, var hann orðinn ást-
fanginn af henni — að svo miklu leyti sem hann
igat orðið hrifinn af einum kvenmanni. Ástalíf
þeirra varð honum kynferðislegt hernám, svölun
á kynferðisfýsn, blandin afbrýðisemi. En Sara,
sem var óbrotinn og trúlaus kvenmaður, skoðaði
samband þeirra heiðvirða ást, hrjáð af afbrýði-
flogum Bendrixar. Bæði reyndu þau að skoða
Henry Miles sem aðeins þreytandi, óhagstætt fyr-
irbæri, sem stundum kom í veg fyrir stefnumót
þeirra.
Ár 1944 og loftárás á London. Þá var það sem
Sara Miles bað til guðs í fyrsta sinn. Sprengja
hæfði húsið, sem þau Bendrix notuðu til ástar-
funda, og eftir sprenginguna fann Sara líkama
Bendrixar grafinn undir hurð, sem kastazt hafði
inn. Hún var viss um, að hann væri dauður (og
ef til vill var hann það). Hún gekk aftur til her-
bergis síns, féll á kné og bað til guðs, að hann
mætti lifa. Hún lofaði að hætta við hann að fullu
og öllu, ef hún yrði bænheyrð af guði. Áður en
hún reis á fætur, gekk Bendrix inn í herbergið,
aðeins lítils háttar skrámaður. Þegar Sara sá
hann urðu henni ljósir hinir hörðu kostir, sem guð
hafði sett henni: „Ég hugsaði þá, að nú myndi
ég byrja að kveljast af því að vera án hans, og
óskaði mér, að hann væri aftur örugglega dauð-
ur undir hurðinni.“
Sara hélt loforðið, af því að hún yar í hjarta
sínu heiðarleg sál. Og hún gaf engum skýringar
á þeirri ráðabreytni sinni. Bendrix gat ekki
annað en haldið, að hún væri orðin þreytt á hon-
um, og hefði fengið sér nýjan elskhuga. Hann
byrjaði að hata hana og kvelja sig með ýmsum
afbrýðiórum. Þegar maður hennar fór að verða
tortrygginn, vegna þess hve hún hagaði sér ein-
kennilega, og af einhverri kaldhæðni sneri sér til
Bendrixar, til að leita hjálpar hans, keypti Ben-
drix leynilögreglumann til þess að hafa gát á
henni. — En Sara lét ekki leynilögreglumenn
vaða ofan 1 sig. — Allt frá því að hún hafði
gert hinn móðursjúka nauðungarsamning við
guð, hafði hún með einverukennd þjáninga sinna
og með því að vera innilega sannfærð um, að
hún væri „hóra og falsari“, haldið áfram að upp-
götva, að hún ekki aðeins tryði á guð, en elskaði
hann — jafnvel enn meira en hún elskaði friðil
sinn. „Ég trúi, að guð sé til — menn mega skipta
Grabam Greene (til bœgri) og Carol Reed, enskur kvik-
myndastjóri (til vinstri), sitja hér í skytningi.
Heilagri þrenningu í tólf hluta, og ég myndi trúa
samt. Menn mega grafa upp frásögur, sem sönn-
uðu, að Pílatus hefði fundið upp Krist, til þess
að upphef ja sjálfan sig, og þó myndi ég trúa. Ég
hefi öðlazt trú á sama hátt og ég hefði smitazt
af sjúkdómi. Ég er gagntekin af trú á sama hátt
og ég yerð gagntekin af ást“.
Þegar hún veiktist af hitasótt og dó, varð Ben-
drix ljóst af dagbók hennar (sem hann stal), að
hann hefði verið ofurliði borinn af keppinaut
nokkrum. En Bendrix vildi aðeins viðurkenna,
að hann hefði að síðustu komizt að raun um, hver
keppinautur hans var — og 1 stað þess að hata
óþekktan mann, fór hann að hata óþekktan guð.
Þar skilur sköpuður hans, Graham Greene, við
hann. Hann gefur í skyn, að lyktir þessa máls
geti aðeins orðið upphaf á öðru máli. Og mál
LÍF og LIST
7