Birtingur - 02.01.1954, Qupperneq 13

©
HULIÐSH JÁLMUR :
Gamalt spánskt lag
Þytur í laufi — þögn, sem andar ómum,
draumur, er vekur liiSinn dag til lífs.
Ástarjátning stjörnuletri stöjuS und húmbrám nœtur.
Þytur vœngjahafs, sem ómjjaSra ýfir
örfáar bylgjur á yjirborSi djúps, er dylur ósk og von —
perlur luktar faSmlagi sœlu og sorgar*—
brimfáSri skel, er óséS tendrar ölduseiS viS sokkna
strönd.
Þey — er þetta œjintýriS „Einu sinni var“
ómgreipt œSaslögum liorjinnar kynslóSar
í brjóst líSandi stundar?
HlustaSu, ]>ey — hvort kennirSu ei í hjartaslögum
þínum
dulúSgan hyl þess hljóms, er andar þögn
í angan bleikrar rósar
af vörum dags, sem vaknaSi fyrst — í draumi.
HlustaSu þey —
þaS leikur þytur um löngu hljóSnaSa strengi.
ÆjintýriS ýjir sitt ómjjaSra vœngjahaf,
og mánatœrar bylgjur jalda fleygum trega
viS týnda strönd.
var kominn með ekka og stóð þarna eins og
negldur niður. Til hvers var hann eiginlega
hér? Til hvers var að lifa? Einskis — héðan af.
Hann átti nú bara eitt eftir, að deyja — fljótt.
Hann vafði bindinu utan um hendurnar og
togaði í. — Já, því ekki það---snökti hann.
Æll hang mæself in ann amríkann tæ.
Hann togaði í af öllum kröftum eins og hann
ætlaði að lyfta sér á bindinu.
Æ ha-a-ang m-æ-æ-æ-æ--------það korraði í
honum og hann fann hvernig andlitið blánaði
— hann gerði snöggan rykk og fann lamandi
sársauka aftan í hálsinum. Hált gervisilkið rann
úr greipum hans og hann slengdist aftur yfir
sig ofan í forarefju portsins.
Sársaukinn gekk í bylgjum um höfuðið á
honum.
Hann rak upp óp og barði höfðinu niður í
mölina — gat hann þá ekki einu sinni dáið?
Tveir lögreglumenn stóðu yfir honum og
rykktu honum til. Hann brauzt um af öllum
kröftum og slengdi höfðinu í grjótið svo að
hársvörðurinn flettist af, og reyndi að losa sig.
Mátti hann þá ekki einu sinni deyja?
— Láttu ekki svona strákskratti! sagði ann-
ar lögregluþjónninn. Þú ert enginn Súpermann,
greyið litla!
— Sá þarf að komast í kjallarann, sagði
hinn. Þeir sneru upp á handleggina á honum
og drógu hann yfir portið niður á götuna.
Hann hljóðaði og veinaði eins og vitstola
til að sannfæra sjálfan sig um botnlausa niður-
lægingu sína og endalausa kvöl — grét svo hátt
og sárt að það skóf innan sljó eyru vegfarenda,
— þeir stönzuðu og litu við og sumir hristu
höfuðin.
— Já, þvílíkur lifnaður á unglingunum, því-
líkt svínarí!
Svo stundu þeir þungan og héldu leiðar sinn-
ar.
Smásagnakeppní BIR TIN G S
Birtingur hefur ákveðið að verðlauna beztu
smásögu, sem ritinu berst fyrír 15. marz n. k.
Sagan má ekki vera lengri en sex síður í Birt-
ingi. Handritið verður að bera eitthvert auð-
kenni, og skal nafn höfundar og heimilisfang
fylgja í sérstöku lokuðu umslagi auðkenndu á
sama hátt og handritið.
Verðlaunin, sem veitt verða, eru íslendinga-
sögur í 12 bindum.
Dómnefnd skipa Halldór Stefánsson, rithöf-,
Jón Óskar, rithöf., og ritstjóri Birtings.
BIRTINGUR
13