Birtingur - 01.06.1959, Síða 15

Thor Vilhjálmsson:
JEROME ROBBINS
I.
Hinn mikli ameríski dansmeistari Jerome Robbins kom með flokk sinn
eins og sumar eftir að hinar makalausu rigningar þessa hausts höfðu
skolað öllum tilþrifum burt úr hinu fjöruga sálarlífi oklcar Reykvíkinga,
taugar okkar höfðu legið eins og sundurskormar þvottasnúrur danglandi
endunum niður í polla strætanna, dregist um dúandi gult og rautt land
hins sofnaða gróðurs og alltaf hélt himinninn áfram að eiga til enn meira
vatn til að steypa úr stömpum yfir okkur eins og ekki væri öll von úti
að þrátt fyrir allt væri hægt að skrubba burt eitthvað af okkar naglfasta
syndafargani. Vorum við kannski ekki orðin dálítið aum að ganga undir
þessu endalausa regni, þessum dökka himni sem dró blautan kviðinn eftir
landinu og við að kremjast á milli.
Andskotinn að það hætti nokkurn tíma:
Ha?
Rigningin maður. Ætli það verði ekki svona það sem eftir er.
Nei. Allt í einu eru komnir kyrrir frostheiðir hvítir dagar með bláu, blá
kvöld með hvítu, ögn af brúnu. Vetur. Og einmitt þá skýtur sálinni upp
úr djúpinu. Var hún þá ekki dauð greyið? Ekki ber á því: þarna er hún
aftur komin og sogar í sig rnynd hins endui'fædda heims.
Var það ekki einmitt þá sem þessi yndislegi ameríski ballettflokkur sótti
okkur heim. Eða voru það Kínverjarnir? Þegar ég hugsa aftur um þennan
stutta tíma síðan Robbins var hér með flokk sinn rétt á undan Kínverj-
unum finnst mér það óhugsandi að það hafi verið á þessum langa reynzlu-
tíma meðan haustregnið dundi. List þeirra var svo rík og fögur og full
af lifandi lífi.
II.
Jerome Robbins er fremur lágvaxinn maður og nettur og í augum hans
er mikil mannúð og þau brosa þessi augu af virðingu fyrir því sem lifir,
góðleika, — skyndilega geta þessi sömu lífsjátandi augu orðið hörð og
skörp eins og þessir nýuppfundnu geislar sem skurðlæknar eru famir að
nota til þess að fletta burt vefjurn og nísta burt meinsemdir sem liggja
djúpt, eða bara til að skoða. Hann sameinar hið lýriska skyn skáldsins
og strangan ósveigjanleika harðstjórans sem leiðir flokk sinn með mein-
Birtingur 11