Birtingur - 01.01.1961, Blaðsíða 15

hann var enn við námið í menntaskólan-
um og sigldi um árnar Belaja og Kama á
fljótaskipum. Nokkru eftir að hann sett-
ist í háskólann var hann sendur til Norð-
ur-Rússlands til að rannsaka menningar-
sögulegar minjar. Hin gamla og fjölskrúð-
uga alþýðulist hafði djúp áhrif á hann
þegar í stað. Heima í Moskvu þreyttist
hann aldrei á að skoða dulræna listfegurð
borgarinnar. 1 snertingunni við hana og
íkonana fornu sérstaklega er að leita upp-
runa listar Kandinskys. Hann var að
minnsta kosti vanur að taka svo til orða
á efri árum. En Kandinsky komst líka í
kynni við list Vesturlanda. Rembrandt
varð á vegi hans í Pétursborg, voldugur,
hreinn og hlýr. Og á ferðalögum til Par-
ísar lukust upp nýir heimar. Það var á
sýningu Impressjónistanna 1895, að Kan-
dinsky spurði sjálfan sig þeirrar spurning-
ar, hvort málarinn gæti ekki stigið feti
framar og þurrkað út hluti og náttúrulík-
ingu.
Kandinsky lauk prófi við Moskvuháskóla
1892. Fjórum árum síðar var honum boð-
in kennarastaða í lögfræði við háskólann
í Dorpat í Estlandi. Sú staðreynd bendir
ákveðið til þess, að á þrítugasta aldursári
hafi hann notið álits sem góður lögfræð-
ingur og snjall vísindamaður í Rússaveldi.
En nú urðu þáttaskil í lífi hans. í stað
þess að fagna hinu glæsta boði og ganga
óhikað út á brautina, sem hann hafði
helgað sér, sneri hann baki við lögfræð-
inni að fullu og öllu og hélt til Múnchen
til að nema málaralist. Þar með var ten-
ingnum kastað. Engar leiðir lágu aftur til
borgaralegs lífernis. I Múnchen settist lög-
fræðingurinn á skólabekk. Fyrst í stað
Kandinsky á ferðalagi (1931)
Vinnustofa Kandinskys
í Neuilly-Sur-Seine
Birtingur 13