Birtingur - 01.01.1961, Side 27

Thor Vilhjálmsson
Hver er Ionesco sem gerði í vetur skyndi-
áhlaup á sálirnar í Reykjavík? Um engan
samtímahöfund er nú meira rætt meðal
leikhúsvina erlendis. Fyrir um það bil ára-
tug myndi hafa staðið í flestum að svara
spurningunni: hver er Ionesco? Fyrsta
verk hans var frumsýnt í París árið 1950
og nefndist Sköllótta söngkonan.
Þeir fáu sem höfðu þá fyrir því að sjá
það urðu ekki varir við neina söngkonu,
hvað þá sköllótta. í stað þess eru áhorf-
endur teymdir inn í stofuna til enskra
hjóna herra og frú Smith þar sem allt er
svo óskaplega enskt, enskt miðstéttalíf og
klukkan slær 17 ensk högg. Ionesco var
einmitt að læra ensku þegar hann skrifaði
þetta leikrit. Hjónin tala og tala og brátt
komust þeir áhorfendur sem ekki voru
gæddir kímniskyni að þeirri niðurstöðu að
höfundurinn væri að skopast að þeim, að
þetta væri hringavitleysa spunnin til þess
eins að spila með heiðarlegt fólk sem hafði
komið í einlægni og hrekkleysi í leikhúsið
til að göfga andann eða kannski bara til
þess að gera sér dagamun á siðferðis-
þroskaðan hátt. Þeir fáu gagnrýnendur
sem höfðu nennt að líta við þessari sýn-
ingu á leikriti eftir óþekktan höfund með
útlendu nafni í litlu leikhúsi í latneska
hverfinu, þeir voru ekki sérlega upprifnir
í dómum sínum. Þetta var svo nýtt og
framandi, svo óvænt. Flestir höfðu sett
sig í stellingar sem hæfir þegar horft er
á þau verk í raunsæjum anda sem eiga að
sýna okkur atvik úr lífinu sjálfu með
þeim hætti að okkur verði komið til þess
að hugsa og jafnvel segja: en hvað þetta
er raunverulegt, er þetta ekki einsog í
lífinu sjálfu. En þá er kannski verið að
Eugene
lonesco
Birtincur 25