Birtingur - 01.12.1963, Blaðsíða 11

Nú hugsa ég að hann sé að koma Doíla í koju
til að geta daðrað við Sissu því Sissa er þegar að
er gáð andskoti skerlegur kvenmaður ekki beint
lagleg en eitthvað við hana sem einhverntíma
hefði egnt uppí mér sultinn. Jæja það verður
úr að Dolli drattast í koju. Ég heyri að Sissa er
að kjassa hann þarna inni í svefnstofunni en
þegar 'hún kernur fram til ok'kar segir hún:
Hann þolir enga drykkju þessi elska svo við
getum djammað villt Beggi minn.
Þá finn ég að það er ekkert svoleiðis milli þeirra,
en Beggi brosir til hennar eins og þau eigi sér
samt leynd-armál. Svo sezt hún aftur hjá okkur,
þylur nokkrar vísur tjaldarans, er farin að reykja
stíft með koníakinu einhvernveginn svo ein sér
og tregabundin þrátt fyrir návist okkar og rödd-
in eins og úr myrku hofi. En allt í einu skellir
hún upp úr, kastar aftur höfðinu hristir hárið
og fórnar höndum: Þorsti, þorsti, segir hún og
röddin orðin hvell, bvað er svalandi ha? Og lít-
ur nú á oikkur samanbitnum vörum. Bergur hlær
að henni eins og hann sé í leikhúsi — og þó. Ég
hef gaman af 'henni og segi skál.
Já þú hlærð naggur ... það er líka satt, hvað er
annað að gera en hlæja ha? Skál gamli minn skál.
Segðu mér nú leyndardóminn ha?
Hvaða leyndardóm?
Hversvegna erum við hér, hversvegna erum við
lifandi á jörðinni ha?
Ætli guð hafi ekki gert þetta allt að gamni
sínu.
Gvuð, sagði hún, hvaða gvuð?
Nú, þessi sami gamli gvuð.
Þessi sami gamli ... heyrirðu hvað hann segir
Beggi? Bergur hlær að ‘henni, ég hef gaman að
öllu saman og hugsa hvað kemur næst hver er
hún þessi stelputáta sem lætur svona og horfi
á hana sturta úr glasinu og kingja og rang-
hvolfa í sér augunum kímin.
Það er nú meiri svaka húmoristinn ha sem sér
eitthvað smellið við líf mitt og minna ha sem
fæðast hér í skúmaskoti heimsins til að fálma
sig áfram eftir æti og maka nokkra stund og
síðan afvelta á moldarbing, ég sé bara ekkert
fyndið við þetta sveimér þá, en þú?
Mér finnst gaman að lifa, segi ég.
Já og eldast er það ekki öllum þykir svo gaman
að eldast heyri ég sagt ...
Æ, Jrarna komstu við hjartað í mér, ég hata að
eldast, þessvegna er ég hérna með vkkur, nú er
ég ungur hjá ykkur ok koníakinu.
Og þetta pakk, segir hún með viðbjóði. Ég
gubba sko. Hugsið ykkur nú þennan karl hann
Eyvind gamla hváð hafði hann upp úr krafsinu
ha, við viissum einusinni ekki að hann var til
Jregar liann dó. Var lrann ekki búinn að spila sig
einhvern voða greifa í fleiri áratugi já áður en
ég fæddist útgerð og verzlun og allt Jjetta vesen
og Jjóttist vera allt í öllu hérna í plássinu er mér
sagt og hvað svo ellin kemur, ellin kemur, ellin
kemur með sín gráu hár og hann gat ekki drepizt
eins og maður neinei heldur að toga í líftóruna
útaf Jjessum eignum náttúrlega þangað til Jretta
heyrir hvorki né sér í tvo áratugi ha og hvar er
BIRTINGUR
9