Birtingur - 01.12.1963, Blaðsíða 68

slítur í þér stoðirnar! Læri í dag, síóu á morgun,
hausinn næst! Tætir úr þér fordæðið og grillurn-
ar, gereyðir djöfuls emjandi dólginn! . . .
Uss, er það kjaftur á glásmanninum. Kokkur!
Hvað eru kokkar? Píur. Tros. Þeir nota þvögur,
strjúka, strjúkal
Emjandi dólgurinn!
Svona, ekkert þras, sagði Kolur, vægur og
linur af veikindum. Þú hefur ekki séð húfuna
mína?
Hún var á gángi hérna áðan.
Svei þér Kiddi, láttu ekki svona. Hvar eru tenn-
urnar mínar?
Hvar nema á borðinu. Er ekki venjan að ég slæði
þær upp eftir þig? Svo skolaði ég af þeim eins
og vant er og setti þær á borðið eins og vant er.
Það var þá gott þær fóru ekki niður. Vona þú
hafir skrubbað af þeim og fixað þær upp í mig?
Tannlaus maður get ég ekki verið maður.
Held sé sama hvernig þú ert, sagði Kristján. Hver
heldurðu að liugsaði frekar um þig þótt þú værir
eitthvað skárri?
Skárra er það nú maliðl
Hættu þessu djöfuls mali!
Það þarf mikið til að gera mann eins og þig nokk-
urn veginn normal. Það er sjórinn maðurt Það
er hann!
Það er eins og sé verið að skerpa sög þegar þú
byrjar . . .
En það er þó satt Kolli. Þú veist það er þó
satt . . .
Haltu kjafti maður! Hvar eru þær?
Ég skolaði af þeim eins og vant er og setti þær
á borðið. Er það ekki venjan?
Hann stillti sig með guðs hjálp þegar hann sá
tennurnar. hann varð allt annar maður þegar
þær voru komnar upp í hann, allt annar maður.
Svei mér þá ef það er hægt að vera tannlaus.
Fáðu þér í mál elska.
Það er annað mál. Minn heimur er á hvolfi hvort
sem er.
Hvaða vitleysa Kolli . . . Þótt hrafn hafi komið,
þótt hrafn hafi grenjað oná þig elska. Það er
nú einu sinni svona að hekseríið verður að fylgja
þessu. Þótt ekki sé nema svo sem viku túr.
Hættu þessu maður! Til hvers er að tala? Maður
á ekki að hugsa.
Og svo ertu nú líka skrítinn. Það veistu sjálfur.
Það er kynslóðin.
Það hefur nú aldrei verið jafn geistlegt forað.
Hrafn!
Hrafn og ekki hrafn. Hvað er hrafn og hvað er
ekki hrafn? Er ekki sama hvort það er hrafn eða
ekki hrafn? Erum við ekki á sjó hvort sem er?
Og verðum á sjó alla okkar tíð, og förum í hund-
ana á sjó. Hvar nema á sjó?
Maður á að hætta þessu vonleysi. Hvers vegna
'hættir maður ekki? Hvað verður maður á sjó?
Hver veit það? Ekki veit ég það og ekki veist
þú það. En það er nú samt svona, sú furða sem
það nú er, að þú hættir ekki Kolli — þótt væli
hrafn og aftur hrafn. Nema þá einhver annar sjór,
Ég held það sé sama hver galeiðan er. Bara það
sé sjór.
66
BIRTINGUR