Birtingur - 01.12.1963, Blaðsíða 55

lífeyri. Sú hugsun hefur ekki verið til hér a
landi síðan um aldamót að ríkið ætti að tryggja
góðum listamönnum meðalárslaun.
Um skdldskap og dónaskaþ
Alþjóð veit að Kristmann Guðmundsson lifir á
mjög háu siðferðisplani. Þess vegna þarf engan
að undra að hann verði fyrstur manna til að
krefjast afskipta réttvísinnar þegar menningar-
viðleitni keyrir svo úr hófi í Birtingi að grein-
arhöfundur nokkur leyfði sér að viðhafa svo
lítið siðferðisþroskað orð einsog að spræna í sam-
bandi við meðferð stjórnarvalda á tilteknu máli.
Þess má geta að umrædd grein birtist í 1. hefti
Birtings á þessu ári og mun ennþá vera fáanlegt
í bókabúðum hversu lengi sem það nú verður
svo kaupendum er ráðlagt að hafa hraðan á.
Hinum heimsfræga rithöfundi svíður að sjálf-
sögðu sárt smæð landa sinna og reynir að stækka
])jóð sína með því að krefjast þess að hinn ókurt-
eisi greinarhöfundur verði látinn greiða hinum
sannmenntaða fræðslumanni ríkisins um bók-
menntir í landsins skólum krónur tvö hundruð
þúsund fyrir grófa móðgun við fíngerð skynfæri.
Til þess að taka af tvímæli og firra misskilningi
skal þess getið að dóninn í þessu einvígi á sið-
ferðisplaninu er enginn annar en Thor Vil-
hjálmsson. En hinn sannmenntaði bókmennta-
fræðari og siðferðisvarðgæzlumaður og liið
heimsfræga og landsfræga skáld það er aftur
Kristmann Guðmundsson.
Finnst mörgum tími til kominn að hefta dreiss-
ugheitin í fyrrnefndum drjóla sem hefur vaðið
uppi í Birtingi i níu ár (og reyndar víðar og
lengur) og er vel til fallið að jafn gagnvandaður
maður kalli löggæzluna út til að grípa delann
flagrante delitto með blekþvöruna.
Skaðabæturnar munu væntanlega miðaðar við að
stórskáldið það er að segja Kristmann Guð-
mundsson geti tekið sér tveggja ára hvíld frá
lýjandi fræðslustarfi fyrir unglinga landsins en í
aftakahugnæmri sjálfsævisögu sinni hefur hið
Ifórnfúsa skáld og merkisberi sannleikans lýst af
óvanalegri snilld þeirri óskaplegu áreynslu sem
fylgir því nú á tímum að brjótast milli skóla
landsins í allskyns hörkum og komast inn í þá
til þess að tendra hina þakklátu gleði í óspilltu
barnshjarta. Þarf ekki orðum um það að fara
hvílíkt voðaverk þeir menn vinna sem ætla sér
að girða á milli hinna saklausu barna og ung-
linga og fræðarans, og verja þau fyrir seilingu
þessa einstæða og fjölhæfa ræktunarmanns feg-
urðarinnar og kærleikans.
Getur nokkrum sýnzt það ofrausn að maður sem
leggur á sig þvílíkt og annað eins og verður
síðan fyrir því að telja sig meiddan í víngarði
drottins með því að huganum sé beint frá
því háa og göfuga og vitundinni vakinn fnykur
af einhverju lágstreymandi honum sé veitt nokk-
ur umbun, — getur nokkur talið það eftir þó
jafn ókurteis maður einsog undirritaður verði
látinn gjalda hinu bjarta skáldi listamannakauj)
sitt frá hinu íslenzka ríki í næstu þrettán árin?
Og hrekkur þó ekki alveg til.
BIRTINGUR
53