Dagblaðið Vísir - DV - 17.01.2004, Blaðsíða 18

7 8 LAUOARDAGUR 17. JANÚAR 2004
~r
Fókus DV
sSL,
Ö
«»85
mZ,
í>
4
3
*l
■
Bankarán komust i tísku á nýliðnu ári og
þegar er búið að fremja eitt á því nýja. Áður
heyrðu bankarán til undantekninga og
venjulega liðu ár en ekki dagar á milli rána.
Fyrsta bankaránið á íslandi var framið árið
1984 en fram að því höfðu glæpamenn kom-
istyfir talsverða fjármuni með því t.d. að
ræna pósthús. Nú virðast bankarán hins veg-
ar vera sjálfsagður hlutur og varla líður mán-
uður án þess að banki á höfuðborgarsvæð-
inu sé rændur. Þessa auknu tíðni má að ein-
hverju leyti rekja til hörku í fíkniefniaheimin-
um þar sem neytendur eru hreinlega neyddir
til þess að ræna banka til að gera upp fíkni-
efnaskuldir sínar. Áður var hvatinn að slíkum
ránum græðgi og gróðafíkn en nú er það
eymd og neyð skuldugra fíkniefnaneytenda.
Aldrei hafa fleiri bankarán verið
framin á íslandi en í fyrra þegar
ræningjar komust í sjö lilvikum á
brott með ránsfeng sinn. Fram að
því hafði ekki verið gerð tilraun til
að ræna banka síðan 1998 þegar
nokkrir menn stálu hraðbanka.
Þegar saga bankarána á íslanch er
skoðuð sést greinilega að fyrstu
ránin eru öll framin af gróðafíkn en
hin síðari vegna skulda og neyðaf
fíkniefnaneytenda.
Tvö rán með stuttu millibili
Fyrsta bankaránið á íslandi átti
sér stað með þeim hætti að ungur
grímuklæddur maður bankaði á
dyr Iðnaðarbankans í Breiðholti,
rétt eftir lokun í febrúarmánuði
árið 1984, þar sem starfsmenn voru
að vinna að uppgjöri dagsins.
Starfsmenn bankans ályktuðu að
pilturinn væri vélhjólasendill sem
ætti eitthvert erindi í bankann og
hleyptu honum þess vegna inn.
Hann gekk hins vegar rakleiðis að
hirslum gjaldkera og tók að stinga á
sig peningabúntum áður en fólk
áttaði sig hvað væri á seyði. Að því
loknu gekk hann í átt að dyrunum
en maður sem þá reyndi að stöðva
hann var sleginn í andlitið og ræn-
inginn komst undan með rúmlega
350 þúsund krónur. Starfsmenn
bankans gátu gefið nokkuð góða
lýsingu á manninum en hann var
talinn vera á milli 18 og 20 ára,
sagður vera allur mjósleginn,
leggjalangur, hokinn í baki og með
útstæð herðablöð. Þessi annars
greinargóða lýsing kom samt að
litlum notum þar sem þjófurinn
gengur enn laus.
Fyrsta vopnaða ránið
Síðar í sama mánuði var svo
fyrsta vopnaða bankaránið
ftamið hér á landi. Að kvöldi
föstudagsins 17. febrúar 1984
réðst grímuklæddur maður,
vopnaður haglabyssu, að tveimur
starfsmönnum ATVR fýrir utan
Landsbankann á Laugavegi þar
sem þeif ætluðu að koma upp-
gjöri dagsins í næturhólf. Ræn-
inginn hleypti skoti af byssu sinni
og heimtaðj að mennirnir réttu
sér pokann. Þegar annar þeirra
gerði sig líklegan til að flýja af
vettvangi skaut hann aftur
þannig að mennirnir slepptu pok-
anum og hlupu á brott. Ræning-
inn hvarf þvf næst út í nátt-
myrkrið með hátt á aðra milljón
króna.
Ránið þótti nokkuð vel skipu-
hafði samband við lögreglu en sá
hafði nokkru áður kynnst um-
ræddum ræningja. Þá hafði hann
spurt hann í þaula um hvernig að
peningaflutningum væri staðið hjá
versluninni og hvemig hugsanlegt
væri að komast yfir féð. Þessum
fyrrverandi starfsmanni fannst því
líklegt að umræddur maður hefði
framið verkið og var sú raunin.
Fram að því hafði lögregla ekki haft
minnstu hugmynd um hver hefði
verið þarna að verki. ftariegbókvar
svo skrifuð um málið af öðrum af-
brotamanninum og nefnist hún
Hinn fullkomni glæpur.
lagt en sá sem að því stóð, 22 ára
karlmaður, hafði lengi fylgst með
ferðum starfsmanna ÁTVR. Með
honum í ráðum var 19 ára piltur
sem hafði það hlutverk að aka ræn-
ingjanum á brott með fenginn.
Fljótlega komst upp um piltana þar
sem fyrrverandi starfsmaður ÁTVR