Dagblaðið Vísir - DV - 09.02.2004, Blaðsíða 14

74 MÁNUDAGUR 9. FEBRÚAR 2004
Fréttir DV
Á sunnudagskvöldum klukkan átta í Hinu húsinu hittist hópur af ungu fólki sem á viö hreyfihömlun að
stríða. Hópurinn kallar sig Ný-ung og er tilgangurinn með félagsskapnum að berjast fyrir málefnum fatl-
aðra með pólitískum undirtóni. Ný-ung setti til dæmis borgarstjóra Reykjavíkur í hjólastól í einn dag og
öflug blaðaútgáfa er á vegum hópsins.
Ný-ung Fundir eru i Hínu húsinu á
sunnudagskvaldum frá átta til tlu.
DV-Mynd Vilhelm
m mjJá f
íw t'.'' t
Wij,
m
Fjöldahreyfing þeirra
sem geta ekki hreyft sig
„Við erum að reyna að breyta
þeirri ímynd sem öryrkjar hafa í
samfélaginu," segir Fannar Örn
Karlsson, nemi í Flensborg. Krakk-
arnir sitja í hring og svara spurning-
um blaðamanns milli þess sem þau
ræða málin opinskátt sín á milli.
„Þessi barátta fyrir bættum kjörum
hefur staðið svo lengi og auk þess
virðist lenskan vera að benda aðeins
á það sem miður fer,“ útskýrir Fann-
ar og líkir þess konar baráttuaðferð-
um, í gamni, við hróp og köll þing-
manna Vinstri Grænna. „Ef maður
er alltaf á móti þá nennir enginn að
hlusta á mann.“
Þurfum að standa saman
Fannar vill þess vegna fylgja
þeirri reglu að benda ekki á hið
slæma án þess að koma fram með
lausnir um leið. Hann segir þetta
vera kjarnann í Ný-ung og hvetur
ungt fólk að kíkja á fundi. „Samtök
eins og Ný-ung eru bráðnauðsyn-
leg,“ segir Fannar. „Ungt fólk þarf að
sameinast; berjast í þessum málum
og nota tækifærið um leið til að láta
gottafsér leiða.“
Friðrik Þór Ólason, nemi í Borg-
arholtsskóla, tekur orðið af Fannari.
„Það er allt ofmikil
neikvæðni sem ein-
kennir baráttu þeirra
sem minna mega sín í
samfélaginu
„Það sem skapar fötlun fólks er
þjóðfélagið," bendir Fannar á. „Ef
þjóðfélagið tæki okkur sem ófötluð-
um þá þyrftum við ekki að standa í
þessari baráttu." Friðrik segir að eft-
ir að Ný-ung flutti starfsemi sína í
Hitt Húsið hafi starflð tekið að
blómstra. „Hérna höfum við frábær-
an starfsmann og góða aðstöðu,"
segir Friðrik og tekur undir með
Fannari sem sagði að ungt fólk þyrfti
að sameinast. „Við þurfum að
standa saman til þess að fólk hlusti á
okkur.“
Viljinn fyrir hendi
Eva Þórdís Ebenezersdóttir er 22
ára og stundar nám í bókmennta-
fræði í Háskóla íslands. Þó hún sé
ekki bundin f hjólastól veit hún vel
hvernig samfélagið setur upp þrösk-
ulda sem hreyfihamlaðir eiga erfitt
með að yfirstíga. „Það er stundum
eins og viljinn til að bæta aðstöðu
fatlaðra sé fyrir hendi en eitthvað
vanti upp á framkvæmdina,“ segir
Eva Þórdís sem ætlar á næstunni að
fara til útlanda og hitta ungt fólk í
svipaðri stöðu.
„Þó maður fari ekki út nema eina
helgi þá fær maður alltaf nýjar hug-
myndir um hvernig bæta megi
ástandið hér heima,“ segir Eva sem
vinnur við að kenna fötluðum
krökkum að synda. „Það er nauð-
synlegt að víkka sjóndeildarhringinn
og sjá með eigin augum hvernig að-
staða fatlaðra er í öðrum löndum."
Með jákvæðnina að vopni
Leifur Leifsson, nemi í Borgar-
holtsskóla, hefur ákveðnar skoðanir
á því hvernig hreyfihamlaðir eigi að
há sína baráttu. „Það sem við þurf-
um er einfaldlega að minnka drama-
tíkina," segir Leifur sem byrjaði í Ný-
ung í fyrra. „Það er allt of mikil nei-
kvæðni sem einkennir baráttu
þeirra sem minna mega sín í samfé-
laginu." Leifur bendir einnig á að
öllu illu fylgi eitthvað gott. „Við
fáum til dæmis frítt í bíó og ég fæ
ókeypis kaffi í skólanum mínum,"
segir Leifur og tekur fram að þó
þetta séu kannski litlir hlutir þá sé
allt í lagi að minnast á það sem gott
er. „Svo fáum við félagarnir alltaf
VIP aðgang inn á Hverfisbarinn."
Leifur fæddist í fatlaður og tekur
fram að því þekki hann lítið annað.
Hann segir þó að ef rétta hugarfarið
sé til staðar geti hreyfihamlaðir gert
nánast hvað sem er. „Ég þekki til
dæmis mann sem fór í jöklaferðir
þrátt fyrir að vera bundinn í hjóla-
stól, segir Leifur. „Maður getur gert
nánast hvað semer með jákvæðnina
að vopni."
Dópistar gera uppistand
En það eru ekki allir sem hafa já-
kvæðnina að vopni. Skyndilega birt-
ast tveir sjúskaðir menn. Annar var
grannvaxinn með húfu og í snjó-
brettaúlpu en hinn var hávaxinn
með krullað hár. Á háttalagi þeirra
var augljóst að þeir voru á síðustu
dropunum eftir nokkurra daga
neyslu. Þeir voru ógnandi og allir
víraðir í andlitinu. Tungan á öðrum
þeirra kipptist til og augun voru glær
og tóm.
Andri Ólafsson umsjónarmaður
Ný-ungar bað mennina vinsamleg-
ast um að fara og á meðan Andri
reyndi að tala þá til skimuðu þeir í
kringum sig; að þvi er virtist í leit að
þýfi. Mennirnir höfðu í hótunum og
sögðust hafa gaman af að mæta og
rugla í fólki. Meðan á þessu stóð
voru krakkarnir óttaslegnir enda lít-
ið sem þau gátu gert. Eftir um tutt-
ugu mínútur fóru mennirnir og allir
gátu andað léttar.
Eru að gera ótrúlega hluti
Þegar hér er komið við sögu kem-
ur pizzasendill með kvöldmatinn.
Andri Ólafsson sem hefur hefur aug-
ljóslega gaman af því sem hann er
að gera segir að á hverjum fundi sé
hann að læra eitthvað nýtt. „Þetta
atvik áðan sýnir kannski að veruleik-
inn á alveg jafn mikið við þessa
krakka og aðra á þeirra aldri," segir
Andri og bætir við að eftir því sem
hann hitti krakkana oftar þá kemst
hann að því hvað þau eru að gera
ótrúlega hluti. „Þau eru ekki að
nöldra eða tauta heldur líta á lífið
með jákvæðum augum og það eru
örugglega margir sem eiga við enga
fötlun að stríða sem mættu tileinka
sér viðhorf þessara krakka."
simon@dv.is