Eyjablaðið - 01.12.1977, Qupperneq 4

EYJABLAÐIÐ
Slsmar „fréttir"
Sigurður Jónsson hefur nú
rítað tvær greinar enn um
„háknið—burt”. Þessi skrif, svo
og brautargengi Alberts Guð-
mundssonar og Friðriks Sófus.
sonar í prófkjöri Sjálfstæðis-
flokksins í Reykjavík, reka það
öfugt ofan í mig, að slagorðið
sé innantómur hávaði. Par sem
ekki þarf lengur vitnanna við
uni' innihaldið né framgang
stefnunnar innan Sjálfstæðis-
flokksins er rétt að fara nokkr
um orðum um ha.ia og skrif
Sigurðar.
Að ráða þörfum manna.
Sigurður Segir, að „Eyja-
blaðskommarnir” vilji að hið
opinbera hafi rétt til að ráða
þörfum einstaklinganna. í
grundvallaratriöum eru þarfir
manna meðfæddar. Pað fer eft-
ir samfélagsgerðinni hvernig
þeim er fullnægt. Alþýðubanda-
lagið á það sammerkt með Sjálf
stæðisflokknum að vera stofn-
að til þess að hafa áhrif á lýð-
ræðislega teknar ákvarðanir
um gerð og skipan íslensks sam
félags og þar með á það, hvern-
ig þörfum einstaklinga þess er
fullnægt.
Pað er eitt af stefnumiðum
Alþýðubandalagsins að grund-
vallarþörfum allra einstaklinga
verði full'.iægt, svo þeir fái hald.
ið reisn sinni sem menn.
Tryggður aðbúnaður barna,
aldraðra, sjúkra og vanburða
svo og jafnrétti unglinga af öll-
um stéttum til náms eru ó-
rjúfanlegur hluti af þessu.
En það er hér, sem Sjálf-
stæðisme'.m stefna í þveröfuga
átt, ef marka má þær hugmynd
ir, sem komið hefur verið á
framfæri í „Fréttum” að und-
anförnu. Skal nú litið nánar á
nokkrar þeirra.
Auknar greiðsfur neytenda
fyrir sjúkrahjálp, skóla-
göngu og dagvistum.
Um hið fyrstnefnda er það
eitt að segja, að það myndi
draga úr almennu heilbrigði í
landi.ru og fækka ellilífeyrisþeg-
um stórlega. Margir þeirra
ættu um það tvennt að velja að
verða hungurmorða eða sjúk-
dómum að bráð. Pað kann að
vera að slíkur samdráttur á
útgjöldum almannatrygginga sé
það sem fyrir ungum sjálfstæð-
ismönnum vakir. Þá má vænta
þess að þeir muni telja fleiri
þjóðfélagshópa réttdræpa áður
en langt um líður.
Sú stefna, að ætla að láta
unglinga, sem stunda nám 9
mánuði ársins greiða bein skóla
gjöld, svo og að láta foreldra
g.reiða námsgögn barna sinna á
grunnskóla ber vott vítaverðu
þekkingarleysi á eðli og til.
gangi skólakerfisins. Sé þekk-
ingin hins vegar fyrir hendi er
stefnt að því með leynd að
nota skólakrfið í þágu ákveð-
inna þjóðfélagshópa, svo þeir
geti í krafti peninga og starfs-
kunnáttu undirokað fjöldann.
Sér er nú hver ástin á
einstaklingunum.
Um dagvistunarmál gilda
svipuð rök og nefnd eru hér að
ofan, nema hvað þau varða
einnig rétt konunnar til að
sta'.ida jafnfætis karlmanninum
í samfélagslífinu.
Ríkisrekin fyrirtæki.
Það þarf vissulega að endur.
skoða rekstur ríkisfyrirtækja
á hverjum tíma, rétt eins og
rekstur annarra fyrirtækja. f
þeim efnum þarf þó vandaðri
vinnubrögð en slagorðaskrum-
Báknið burtu, ríkisforsjá eða
einkaframtak. Já, það er nú
það. Það er margt skrítið í kýr.
hausnum, en skrítnast finnst
mér, að jafn men'.itaður maður
kennari og að ég hygg frjáls-
lyndur í skoðunum eins og
Sigurður Jónsson, skuli ekki
vita það, að raunverulega er
dulbúinn ríkisrekstur á flestu
utan verkalýðsfélaganna. Sækja
ekki atvi'-muvegirnir rekstrarfé
sitt í ríkiskassann, hraðfrysti-
húsin, iðnaðurinn, sjávarútveg-
urinn, verslunin, landbúnaður-
inn. Eru þessi fyrirtæki kan'.i.
ski -ygerð upp eins og í gamla
daga þegar eitthvað bjátar á,
gerð fallitt, eins og sagt var
á dönsku. Nei, ríkið hleypur
undir bagga, svokallaðir eig-
endur flytja sig, þjóðfélagið, al-
menningur fær skuldir.iar í
formi skatta. Nú ætti ég, sem
er gamll sjómaður, ekki að
vera að kasta hnútum að sjáv-
arútveginum, en ég get ekki
stillt mig um að koma með
svolítið dæmi: Tökum til dæm-
is stóru bátana, sem sækja
austur á Vík, liggja úti í þrjá
sólarhringa og afla vel, þeir fá
ekki krónu úr hlutatrygginga.
sjóðnum, aftur á móti þeir sem
komnir eru í bólið til kvenna
sin.ia að kveldi, fá góðar fúlg-
ur.
Ef hugmynd Sigurðar Jóns-
sonar og ungra sjálfstæðis-
manna, sem vissulega eru ekki
svo slæmir út af fyrir sig, ættu
að rætast, yrðu þeir að reka
ið eitt. Af þeim fyrirtækjum,
sem Sigurður telur að leggja
beri niður ætla ég aðeins að
fjalla um tvö, sem mér eru
að nokkru ku'.m. Þau eru
Fræðslumyndasafn ríkisins og
Ríkisútgáfa námsbóka.
Pað kann að vera að leggja
beri Fræðslumyndasafnið nið-
ur. Þjónusta þess er næsta
máttvana. Uppdráttarsýki þess
er þó ekki því að ke’.rna, að
allur opinber rekstur sé í eðli
sínu dauðadæmdur. Fyrir nokkr
um árum var embætti forstöðu
manns Fræðslumyndasafnsins
auglýst laust til umsóknar.
Þegar að ráðningu kom stóð
valið milli tveggja manna, vel
me'.mtaðs og dugandi kvik.
myndagerðarmanns og pólitísks
framagosa, sem vantaði tekju-
tryggingu ofan á þingmanns-
launin. Sá síðari fékk vitanlega
starfið og starfskraftar hans
hafa vissulega nýst honum til
aukins stjórnmálaframa.
Atlaga sjálfstæðismanna að
skólunum og almennri fræðslu
á rót að rekja tú þeirrar stað-
reyndar að þekking og rök.
vísi almennings er þeirra mesti
ógnvaldur. Ríkisútgáfa ’.iáms-
bóka hefur nú í nokkur ár
sinnt útgáfustarfi sínu í náinni
samvinnu við Skólarannsók'.ia-
sín fyrirtæki á sinn eigin kostn
að, ekki fyrir sparifé fólksins.
Peir yrðu að taka áhættu ia.
Ætli kæmi þá ekki an.iað hljóð
í stokkinn. Draumar Sigurðar
Jónssonar W, félaga hans eru
úreltir og gamaldags. Það er
farið að slá í þá. Þeir geta ekki
orðið að verleika. Þeir eru hyll-
ingar metnaðarsjúkra manna,
sem hyggjast pota sér hærra í
metorðastigann, manna sem
ganga með þi igmenn eða ráð.
herra í maganum.
Srndkaka eða rúsínubrauð.
Sigurður Jónsson skrifar dá-
lítið um það, sem við skulum
í einu orði kalla Kerfi. Kerfið
er ógeðsleg margfætla, sem
alla hryllir við, en samt er það
hvergi hatrammara en innan
sjálfstæðisflokksins og ríkis-
stjórnariniar í heild.
Sigurður Jónsson talar um,
að Eyjablaðskommarnir vilji
ráða vali fólksins á bókmennt-
um, kvikmyndum, tónlist og
sennilega myndlist, allri list-
rænni tjáningu. Eg hef ekki orð
ið var við það, enda væri ég þá
ekki alþýþubandalagsmaöur
lengur. Eg les allt, sem ég næ
i, jafnvel reyfara ef þeir eru
vel skrifaðir. Eg á margar bæk-
ur frá Almenna bókafélaginu
sem mér þykja góðar, og marg
ir hægri sinnaðir rithöfundar
eru mér mjög svo hugstæðir,
vil ég þar aðeins nef.na einn,
Guðmund Daníelsson. En því
Framhalcl á 3. síðu.
deild Menntamálaráðuneytisins.
Árangur þessa samstarfs er nú
smám saman að sýna sig í skóla
starfinu. Vísiidaleg þekking á
námi og samfélagi hafa mótað
gerð þessa námsefnis. Eg full-
yrði, að enginn aðili hérlendis
annar en ríkið hefur bolmagn
til að virkja fræðilega þekkingu
til 'iámsefnisgerðar og útgáfu.
Nauðsyn þess er þó jafn mikil
og að beitt sé siglingafræði við
skipsstjórn, svo eitthvað sé
nefnt. Til að fyrirbyggja að ár-
angur þessa merkilega sam-
starfs komi nokkurntíma fylli-
lega í Ijós hefur Skólarann-
sóknadeild verið tilkynnt, að
starfsfé hennar næsta ár verði
skorið niður um 60% frá því
sem áætlað var. Víð getum ósk-
að Sigurði til hamingju, en
skólabörní'.i áttu betra skilið.
Stefna og stefnuleysi.
Hér að ofan hef ég rætt örlít-
ið um hvernig andstyggð á ör-
yggi og persónulegri reisn al-
mennings skín út úr þeirri
stefnu, sem boðuð var í „Frétt-
um” 17. nóvember s. 1. Tölu-
vert vatn hefur runnið til sjáv-
ar síðan og skrif Sigurðar síð-
an bera töluvert mannlegra yf-
irbragð en það sem hann sótti
í smiðju broddborgaradmgj-
anna í Reykjavík.
Þannig tekur Sigurður u'ndir
það réttlætismál Vestmannaey-
inga í Dagblaðsgrein að tryggja
beri rekstur Herjólfs með nið-
urgreiðslum á fargjöldum. Þó
það sé vissulga „neysluauk-
andi” að Vestmannaeyingar
njóti almennra mannréttinda í
samgöngumálum, megum við
vænta fylgis ungra sjálfstæðis-
manna hér í þeim efnum, hvað
sem Heimdellingamir í Rykja-
vík kunna að segja þar um.
(Það hressir reyndar ögn upp
á íhaldsásjó'nuna að segja það
síðan í Æréttum” að Borgnes-
ingar gætu vel verið án Borgar-
fjarðarbúarinnar um „óákveð-
inn tíma").
í .Ji’éttum” 24. nóv. eru enn-
fremur tekin upp nokkúr bar-
áttumál Alþýðuba'ndalagsmanna
eins og minnkun bankakerfisins
og það að opinberir starfsmenn
þurfi það há laun, að þeir geti
borgað sinn mat. Já ekki ma
gleyma því að fella niður for-
rétti'.idi og hlunnindi hálauna-
manna í ríkiskerfiu, en um þau
efni hafa þrír þingmenn Alþýðu
taandalagsins einmitt lagt frarn
þingsályktunartillögu nú '.lýver-
ið.
Því miður spillir Sigurður
þessum sjálfsögðu málum með
því að blanda þeim saman við
önnur óskyld, eins og t. d. land
sölumálið.
Að lokum vil ég undirstrika
það, að varasamt er að láta sér
boðskap „Frétta” í léttu rúmi
liggja. Hér er á ferðinni stór-
hættuleg stefna geg.i öryggi og
velferð stórra þjóðfélagshópa.
Menn verða að bregðast hart
við og hafna þessari stefnu í
orði og í verki.
GPÁ
Drdumor 09 hyllingar