Freyr - 01.09.2002, Blaðsíða 17

að fara í áleggsgerð og enn aðrir
í úrbeiningu og VSOP kjöt
o.s.frv.
Við notum þannig kjötmatið
mjög vel til að stýra notkuninni.
Maður heyrir oft þann misskiln-
ing að kjötmatið skili sér ekki til
neytandans, en þetta er ekki rétt.
Varan er seld undir vörumerki.
Ef við seljum t.d. SS eðallamb
þá eru í því flokkar sem uppfylla
ákveðinn staðal. Sama gildir urn
VSOP kjöt. Við fengjum aldrei
pláss í kjötborði verslana til að
bjóða þar fram SS-R2 læri og
annað sem væri SS-02 læri.
Venjulegur neytandi veit heldur
ekki hvað R2 og R3 eða aðrir
flokkar merkja. Eg tel að núver-
andi kjötmat gegni fyrst og
fremst því hlutverki að kjötiðn-
aðurinn geti flokkað kjötið rétt
við frekari vinnslu inn á
markaðinn.
Hvaða breytingar hafa verið að
gerast á síðustu árum í markaðs-
leiðum kindakjöts?
Eg held að hefðbundnu gömlu
vörumar, svo sem saltkjöt og
hangikjöt, standi í stað eða hopi
örlítið. Á hinn bóginn vex hlutur
ferska kjötsins og ýmiss konar
meðferðar á því, svo sem marín-
eringar, frágangs í álbakka, til að
grilla eða í helgarsteikur. Ég held
að þróunin verði til þæginda fyrir
neytandann án þess að kjötið fari
út í þunga vinnslu. Mottóið er að
gera neytandanum matreiðsluna
auðveldari.
Vandi lambakjötsins er að við
hliðina á þvi í kjötborðinu er
ferskt svína-, nauta- og kjúklinga-
kjöt, þar sem kindakjötið er upp-
þítt og lítur þá ekki eins vel út
fyrir augað, svo sem með meira
blóðvatn í pakkningunum.
Geymsluþol á uppþíddu kjöti er
einnig að jafnaði styttra en á fersk-
u kjöti sem er neikvætt við sölu.
Utflutningur kindakjöts?
Já, þar má fyrst nefna Noreg.
Það er góður markaður og við er-
um þar með 600 tonna kvóta sem
er byggður á tollasamningi á
milli landanna. Norðmenn eru
hins vegar núna að gera okkur
mjög erfítt fyrir, þeir em í vand-
ræðum sjálfir með alltof mikið af
kjöti og reyna því að minnka inn-
flutning frá okkur. Við höfúm
því aðeins sent þangað um 300-
350 tonn á ári sl. tvö ár. Ég efa
að okkur takist að auka það magn
á næstunni og það er hæpinn
grundvöllur fyrir því að fara í
hart við þá út af þessu.
Það má segja að það er aðeins
á þremur mörkuðum þar sem ver-
ið er að selja íslenskt dilkakjöt
sem íslenskt og það er að skila
hærra verði út á það. Þessir
markaðir em í fyrsta lagi Færeyj-
ar en þangað fara nokkur hundr-
uð tonn á ári á góðu verði og ís-
lenskt kjöt er þar á hærra verði
en t.d. nýsjálenskt kjöt.
Síðan hefur SS verið að vinna
í Danmörku og þar seljum við á
hærra verði út á uppmnann, en
magnið er ekki rnikið, þetta 150 -
- 200 tonn á ári. Neysla á kinda-
kjöti í Danmörku er ekki nema 1-
2 kg á mann á ári.
Síðan em það Bandaríkin. Það
er góður markaður en þangað fer
aðeins ferskt kjöt og sölutíminn
er því stuttur. Af 1500-1600
tonna útflutningsþörf okkar fer í
haust innan við 10% á þann
markað. Þar búa yfirvöld reynd-
ar yfir ýmsum ráðum til að
bregða fæti fyrir þennan innflutn-
ing ef þau ætla sér það.
Einnig mætti nefna Japan en
þangað em að fara um 200 tn af
feitu lamba- og ærkjöti.
Ef útflutningsþörf okkar fer
vemlega yfir 1000 tonn þá sé ég
ekki annað en að töluvert af kjöti
fari á heimsmarkað sem skilar
mjög lágu verði.
Aðalskilaboðin til bœnda eru
þá minni fita og meira af fersku
kjöti?
Já, það þarf að vera nægt fram-
boð af fersku kjöti frá miðjum
júlí til áramóta og góður skammt-
ur fyrir páskasöluna. Það væri
einnig vemlegur ávinningur til
lækkunar kostnaðar ef hægt væri
að auka meðal fallþyngd dilka í
16 kg án þess að fita ykist. Þetta
myndi lækka slátur- og vinnslu-
kostnað á kg.
M.E.
Altalað á kaffistofunni
Vlð heföum getaö verlð fljótarl
igurjón Rist var lengi
vatnamælingamaður hjá
Orkustofnun og kunnur fyrir
hreysti og harðfengi í störfum.
Vatnsrennsli þurfti að mæla á
öllum tímum árs og eitt sinn
fékk hann niann frá Rauða-
læk í Rangárvallasýslu til að
fara með sig á snjósleða upp á
hálendið að vetrarlagi til að
lesa af vatnamælum.
Ferðin tókst í alla staði mjög
vel og þeir vom komnir til
byggða að loknu verki fyrr en
Sigurjón hafði gert ráð fyrir.
Þeir fengu sér kaffi á Rauðalæk
og litu yfir dagsverkið og Sigur-
jón hældi fylgdarmanninum fyr-
ir frammistöðuna. Sá gerði ekki
rnikið úr hlut sínum en bætti þó
við:
Við hefðum orðið enn fljótari
ef við hefðum ekki þurft að lesa
af þessum mælum.
Freyr 8/2002 -17 |