Fylkir - 23.12.2001, Blaðsíða 11

FYLKIR jólin 2001
11
Fjölskyldan stillir sér itpp hjá fíl, sem rettdar er ekki lifandi en
voldiigur engu að síður.
Þessir vorit friðsamari en þeir litu út jyrir að vera.
Svo söng 1. bekkur fyrir okkur lag
á Afrikans, tungumáli innfæddra,
sem var alveg frábært.
Við keyrðum líka um fátækra-
hverfið sem var alveg hrikalegt að
sjá. Þetta hefði sennilega verið
talinn ruslahaugur hér á Islandi,
hland- og ruslafnykur lá í loftinu.
En samt var þama nóg af
símaklefum og einnig var bar eða
rakarastofa í öðmm hverjum kofa!
Draugabœr
Næst var ferðinni heitið í
draugabæinn Elisabeth Bay,
gamlan demantabæ. Við fómm til
Kolmannskop, sem er í um 10
mín. fjarlægð frá Liideritz, og þar
hittum við leiðsögumanninn okkar
í ferðinni, sem var fimmtug, grá-
hærð kona, á eldgömlu Volks-
wagen rúgbrauði sem ískraði svo
hryllilega í að við héldum að það
myndi hrynja! Þama voru rástir
húsa er vom byggð 1925, íbúðar-
hús, þvottahús, verksmiðjur, sam-
komuhús og fleira, sem voru ein-
göngu notuð í 15 ár eða svo. Þessi
bær var byggður upp út af
demantanámu sem var þama og
fjöldi manna vann í. I nágrenninu
er starfrækt önnur náma og mikið
unnið af demöntum.
I Elisabeth Bay mátti maður
auðvitað alls ekki týna neitt upp af
jörðinni þvf þetta var demanta-
svæði, en aldrei fyrr hefur okkur
kvenkyninu í ferðinni langað
jafnmikið til að taka alla steina sem
glytmðu og gætu hugsanlega
innihaldið demanta! Við komuna
til baka í Kolmannskop var þvflík
gæsla, allir þurftu að labba í
gegnum leitarhlið og svo voru
sumir valdir úr af handahófi til
ítarlegri leitar. Það vom mamma,
pabbi og Brynja sem litu greinilega
svona krimmalega út!
Þá hugsuðum við hin auðvitað
„djö... af hverju tókum við ekki
eitthvað til að smygla með
okkur!!“
Þegar við komum aftur til
Lúderitz sýndi Ingi okkur
„keiluhöllina" í bænum, sem var
því miður lokuð á þessum tíma.
Þar voru tvær brautir og einn
svertingi sem raðar upp keilunum!!
Það vom konukvöld á þriðju-
dögum og karlakvöld á fimmtu-
dögum. Um kvöldið var farið að
borða veitingastaðnum Badger's og
þar smökkuðum við ostrur og
snigla og það var nú ekkert spes,
en krókudfllinn var góður.
Suður Afríka
14. mars héldum við af stað til
Höfðaborgar, sem er um 1500
kflómetra akstur. Þegar ferðin var
hálfnuð stoppuðum við og gistum í
smábænum Springbok. Þar fómm
við út að borða og fengum fimm
12“ pizzur, vínarsnitzel, sjö bjóra
og þtjú kókglös og borguðum
1900 krónur fyrir! Þetta er dæmi-
gert fyrir verðlagið á þessum
slóðum.
Áfram hélt ferðin til Höfða-
borgar daginn eftir og keyrðum við
þá stanslaust í 5 klukkutíma eða
þangað til við urðum bensínlaus
u.þ.b. 50 kflómetra fyri utan
borgina! Við húkkuðum far og
pabbi fór með einhverjum manni
að kaupa bensín og við vonuðum
bara það besta, þ.e. að hann myndi
skila sér til baka. Jú, jú, hálftíma
seinna kom hann aftur með sama
manninum sem var hvítur S-
Afríkubúi, og hann kunni ekki við
annað en að skutla honum til baka
líka.
Að lokum komumst við til
Höfðaborgar og fórum beint á
hótelið okkar sem var í Camps
Bay, sem er hverfi ríka og fræga
fólksins, svona nokkurs konar
Hollywoodhæðir! Þar eru þvflík
glæsihús byggð upp í hlíðamar og
sportbflarogjepparallsstaðar. Við
sofnuðum snemma, pörin fengu
sín herbergi en ég og Ingi vomm
saman í svefnsófa í stofunni, eða
þangað til Ingi flutti sig á gólfið því
hann þoldi ekki sparkið í mér
lengur! Morguninn eftir var farið
uppá Table Mountain, öll nema
Svenni því hann er svo loft-
hræddur. Það var enn ein upplif-
unin, reyndar viðurkenni ég að það
var frekar óhugnalegt að fara upp í
1015 metra hæð og niður aftur í
kláf sem hékk í vír! En það var nú
alveg þess virði því útsýnið var
stórkostlegt. Eftir að komið var
niður á jörðina aftur fóru pabbi og
Ingi í siglingu útí Robben eyju þar
sem Nelson Mandela var í fangelsi
í rúm 20 ár. Það var víst mjög
áhugaverð ferð en okkur mæðg-
unum fannst áhugaverðara að
liggja aðeins í sólbaði út í garði.
Því næst fómm við í Waterfronlið
sem er verslunarmiðstöð niður við
höfnina, með fullt af matsölu-
stöðum með útsýni út á hafið.
Þama var alveg geggjað að vera.
Blómaleiðin
Næsta dag byrjuðum við á að
keyra Blómaleiðina, eða The
Garden Route, sem er víst alveg
rosalega falleg leið að keyra en þar
sem við vorum að keyra hana í
ROKI og RIGNINGU þá varð hún
sjálfkrafa ekkert voðalega falleg og
var mikið rætt um það að snúa bara
við aftur til Höfðaborgar. En þrátt
fyrir leiðindaveður var haldið
áfram til smábæjarins Riversdale
þar sem við áttum pantaða gistingu
aðfararnótt sunnudags. Það var
alveg ömurlegur bær, allt lokað um
helgar og ekkert að gera nema fara
á Sportbarinn og spila Pool, og það
tóku allir þátt, líka mamma! Þess
má geta að það hafði ekki rignt á
þessu svæði í marga mánuði svo
það var náttúrulega alveg týpískt
að það rigndi á meðan við vomm
þar. Við vomm fljót að koma
okkur í burtu daginn eftir og
keyrðum til Outshoorn þar sem er
mikil strútarækt.
Á leiðinni þangað stoppuðum
við á gamalli brú þar sem hægt var
að fara í teygjustökk. Við fylgd-
umst með nokkrum og töluðum
um að stökkva á leiðinni til baka til
Höfðaborgar. I Outshoorn fórum
við fyrst í dýragarð og svo næst á
strútabúgarð þar sem leiðsögu-
maður tók á móti okkur. Hann
labbaði með okkur um garðinn og
fengum við að gefa strút að borða,
standa á strútseggjum sem em
ótrúlega sterk, og að lokum fórum
við á bak á strút, sem var nú meiri
brandarinn! Settur var hauspoki á
strútinn, því hann heldur að ef
hann sér þig ekki þá sjáir þú hann
ekki. Því næst klifraði maður á
bak og hauspokinn var tekin af. Þá
varð strúturinn alveg óður og hljóp
um allt þangað til að maður datt af.
Eftir þessa svaðilför fórum við
að skoða Cangohellana með leið-
sögukonu sem sagði okkur sögu
þeirra, þar er ótrúleg fegurð. Eftir
hellaskoðunina fengum við okkur
að borða og varð strútur fyrir
valinu, sem smakkaðist mjög vel.
Við héldum svo áfram til bæjarins
George og þar var auðvitað farið
beint í það að finna sportbar til að
horfa á Arsenalleik og æðibunu-
gangurinn var svo mikill að það
sprakk dekk á bflnum. Viðnáðum
samt síðasta korterinu. Arsenal 0 -
Aston Villa 0!
Waterfront í Eyjum?
En ferðin hélt áfram og næsti
viðkomustaður var strandbærinn
fallegi Knysna. Þar var líka Water-
front svipað og í Höfðaborg en
töluvert minna. Fyrir svefninn var
svo mikið rætt um það hvernig
Waterfront í Eyjum myndi koma
út í gömlu Fiskiðjunni með göng
út á Skans, það yrði safn með
styttum af fólki vera að verka fisk,
líkt og Bushmenn, á lundapysju-
tímanum væri svo hægt að fá að
sleppa lundapysju fyrir 100 krónur
og svo yrði gisting í gömlu
verbúðunum. Það var ákveðið að
leggja þetta fyrir bæjarfulltrúann
Helga Bragason og Þróunarfél-
agsmanninn Egil Arngrímsson
þegar ég kærni heim. Nóttin var
erfið hjá okkur hjúunum, eins og
svo oft áður fengum við versta
svefnstaðinn sem var að þessu
sinni ömurlegur svefnsófi sem var
kannski fyrir 7 ára böm en ekki
fullvaxta manneskjur. Eg svaf því
uppí hjá Brynju og Svenna og Ingi
svaf horn í hom í sófanum!
Daginn eftir héldum við áleiðis
til Höfðaborgar og á leiðinni
gistum við eina nótt í smábænum
Swellendam. Áfrant hélt ferðin
næsta dag og þá var verið að spá í
að fara í teygjustökkið en við sáum
það, þegar við brunuðum framhjá á
100 km hraða, að það var lokað,
sem betur fer.
Góðravonahöfði
Þann 21. mars um hádegi
stóðum við á Góðrarvonarhöfða, í
algjöru Stórhöfðaroki. Það var
mjög gaman að koma þangað og
merkilegt að hafa Indlandshafið á
aðra hönd og Atlantshafið á hina.
Síðustu þrjá dagana í Afríku
notuðum við í ýmislegt, t.d. fómm
við í risaskemmtigarð, Ratanga
Junction, og stærstu kringlu í
Afríku, Century City. Þar sem hver
fór í sína áttina og hist var aftur 4
klukkutímum og mörgum pokum
seinna! Síðasta kvöldinu í Afríku
eyddum við á steikhúsi í Water-
frontinu. Snemma næsta morgun
var kveðjustund því okkar fimm
beið 11 tíma flug lil London en
Ingi átti eftir að keyra í 12 tíma
einn heim til Luderitz. Þar af
vorum við í 9 klukkutíma bara að
lljúga yfir Afríku frá suðri til
norðurs á 950 km hraða, og þá
áttaði maður sig á því hvað þetta er
rosalega stór heimsálfa.
Að lokum vil ég hvetja fólk til
að ferðast meira til fjarlægra landa
því þó að flugferðin sé dýr þá er
verðlagið ótrúlega lágt að í heild-
ina verða slík ferðalög ekkert dýr-
ari en 3ja vikna Spánarferð, og
auðvitað skilur hún miklu meira
eftir sig. Einnig er mjög auðvelt að
ferðast á þessum slóðum, allir
vegir mjög góðir og allt vel merkt.
Betsý Ágústsdóttir
Sendum Vestmannaeyingum bestu óskir um
gleðileg jól ogfarsœlt komandi ár.
Þökkum ánœgjuleg
viðskipti á liðnu ári.
Goðahrauni