Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1946, Qupperneq 59

GUÐMtMDUR FRIÐJÓNSSON OG DETTIFOSS
37.
Hér er með öðrum orðum hugsun
■^atthíasar færð í nýjan búning:
vald kærleikans gegn regindómi nátt-
úruaflsins. En Guðmundur velur
ekki jafnhiklaust milli þessara
tve&gja eins og Matthías gerði:
Hugur minn á báða bóga / beitir
Ser”, segir Guðmundur, og hann
stendur í kvæðislokin skiftur í tog-
streitu þessara tveggja skauta. Senni-
^ega veldur þessu ólíkt eðlisfar skáld-
anna, en þó mætti líka láta sér ti!
hugar koma að skáldleg aðdáun fyrir
kinu vilta í náttúrunnar ríki hefði
verið lengra á veg komin á dögum
Guðmundar en Matthíasar. Síðasti
anginn af þessari aðdáun er hin til-
tólulega nýja tíska borgarbúa að
ganga á fjöll og firnindi og það ekki
aðeins að sumrinu til heldur líka í
hríðum vetrarins. Svo langt gat Guð-
mundur ekki fylgt tískunni.
Hitt er víst engin tilviljun, að þar
sem Matthías teflir barninu gegn
fossinum, þar hugsar Guðmundur
fyrst til ungamóðurinnar og síðan
til allra góðafla tilverunnar. Lotn-
ing Guðmundar fyrir móðurástinni á
sér langa rót í ást hans á sinni eigin
móður, er hann misti ungur og orti
síðan um þrjú merkileg kvæði. Og
hún á sér ekki síður rót í ást hans og
lotningu fyrir fórnareldinum í barmi
konu þeirrar, er varð móðir hinna
mörgu barna hans og lýsti honum
veginn til leiðarenda.
Dettifoss