Unga Ísland - 01.12.1948, Side 79

77
Nú kom Hvirfilvindurinn aftur. „Þetta er ekki hægt!
Festirnar eiga að vera í glugganum! Þetta er vitlaust!
Svona höfum við aldrgi haft leikinn áður!“
„Það þarf ekki alltaf að vera eins“, sagði Súsanna og
litaðist um eftir þessum óánægða bróður sínum. En hver
stóð þarna, sem Súsanna hafði ekki heyrt koma? Hver
hafði ætlað að koma til hennar, sem hún hafði alltaf haft
í huga?
í dyrunum stóð María Haberl; Heinz hafði tekið hana
með sér upp, og nú heilsaði hún þögul, bara með augunum.
Kinnar Súsönnu urðu rauðari en vínlaufið, augnaráð
Súsönnu varð myrkara en kastanjurnar í kórónunni hennar.
María lét augu hvarfla hægt um herbergið, síðan sagði
hún lágt „En hvað þetta er fallegt!“
„Það er vitlaust! Alls ekki fallegt!" sagði Heinz. „Hún
hefur hermt eftir brunaliðinu í Portschach á afmæli keis-
arans í sumar. Þetta á að vera sigurbogi. Hver á að ganga
undir sigurbogann, Súsí?“
Ef nokkur minnsti vottur af upphefð hefði verið í and-
liti Maríu, hefði Súsanna fengið ævilangt hatur á henni.
Súsanna vissi hvað í húfi yar. Hún þorði varla að líta upp.
í opnum dyrunum stóðu tveir illa hreinsaðir skór, svo
komu sokkar, sem voru í fellingum, þar fyrir ofan pils.
Blekugum höndunum var þrýst fast saman, blúsan var
gamaldags og allt of víð — og svo varð Súsanna að herða
upp hugann og horfa í augu stúlkunnar í dyragættinni. Já,
það var elskulega, rólega andlitið með brosinu, sem kom
eins og úr innstu hugarfylgsnum og breiddist um varirnar.
Og í þessu andliti, sem var allt annað en fallegt og þó
miklu meira en fallegt, sáust tvö spyrjandi, þakklát augu,
sem urðu snögglega hýr við augnatillit Súsönnu og svo
ljómandi, að hamingjan í svipnum Varð næstum að viknun.
María vissi allt, María skildi allt, María þagði, María