Skátapósturinn - 01.04.1938, Blaðsíða 2

við það starf væri nauðsynlegt að skipa
fjórðungsforingja, einkum fyrir norð-
ur og vesturland. Fjórðungsforingj-
arnir myndu fylgjast vel með störfum,
hver í sínum landsfjórðungi, og gætu
gefið stjórn B.Í.S. bendingar um,
hvar væri þörf á starfi erindrekans.
Blaðaútgáfa skátanna þarf að auk-
ast. Skátablaðið þyrfti að minnsta
kosti að koma út fjórum sinnum á ári.
Foringjablaðið „Skátinn“ ætti að
koma út mánaðarlega, svo allir for-
ingjar verði í stöðugu sambandi við
stjórn B.I.S. Skátabókin þarf að koma
út í endurbættri útgáfu. Roverbók
vantar nú algjörlega, fleiri bækur um
ylfingastarfsemi þyrfti o. fl. Gott væri
að fá bók, er skýrði vel flokkakerfið.
Einnig ætti B. í. S. að gefa út bækur,
er skátaflokkar og sveitir gætu not-
að sem dagbækur.
Sjóskátar hljóta að eiga framtíð
fyrir sér hér á landi, en það sem
helzt hefir staðið í vegi fyrir, að sú
starfsemi ekki þegar er hafin, er
kostnaðurinn. Bátarnir fyrir væntan-
lega sjóskáta þurfa að vera nokkuð
stórir og traustir, en þegar stundir
líða og skátahreyfingin eflist, mun
þetta verkefni áreiðanlega verða leyst,
eins og vera ber.
Einnig ætti að vinna að því, að á
hverju ári komi hingað úrvals erlend-
ir skátaflokkar, því það hefir sýnt
sig, að af því er hið mesta gagn. Má
meðal annars benda á komu norsku
skátanna. Þeir gáfu okkur margar
góðar hugmyndir, sem síðan hafa
komizt í framkvæmd. Að fá erlenda
skáta hingað er betra heldur en að
senda okkar skáta út, því með því
móti geta fleiri af okkur skátunum
notið viðkynningarinnar við hina er-
lendu skátabræður. Þó auðvitað sé
hitt ágætt að sem flestir íslenzkir
skátar fái tækifæri til þess að taka
þátt í erlendum skátamótum.
Ég hefi nú stuttlega drepið á það
helzta, er við skátarnir eigum óleyst
af .þeim verkefnum, er við verðum að
vinna að til frekari eflingar á félags-
skap okkar. Allt bendir nú til, að
skátahreyfingin eflist hröðum fetum,
en til þess að það geti orðið, verða
allir skátar að gjöra skyldu sína og
vera viðbúnir, þegar kallað er til
verka.
L. G.
»Kæri Kiichener lávarður!«
Á tímum heimsstyrjaldarinnar var
lítil stúlka 1 Englandi, sem fannst, að
pabbi sinn kæmi of sjaldan í heim-
sókn úr stríðinu. Hún sagði þá við
móður sína, að hún ætlaði að skrifa
Kitchener lávarði og biðja hann að
leyfa pabba hennar að fara heim.
Móðirin sagði, að þetta mætti hún
ekki, en litla stúlkan sat við sinn keip
og skrifaði hinum fræga manni eftir-
farandi bréf:
„Kæri Kitchener lávarður!
Viljið þér ekki vera svo góður að
lofa pabba að heimsækja mömmu og
mig“.
Nokkrum dögum seinna tilkynti liðs-
foringi föður hennar, að hann hefði
hálfsmánaðar heimfararleyfi. Og liðs-
foringinn bætti við: — Ég vissi ekki,
að þér ættuð dóttur, sem skrifast á við
Kitchener lávarð!
2
Skátapósturinn