Nýjar kvöldvökur - 01.03.1920, Blaðsíða 33

MISREIKNINGUR.
63
er veikur, mjög veikur, og jeg hefi ákveðið,
að þú fengir aðgöngumiðann hans. í stúku
hans verður ung stúlka, ungfrú Skovstrúp er
hún nefnd; henni verður þú að kynnast og
segja henni hvað heilsulaus og afsjer genginn
bróðir minn er. Segðu henni, að hann helli
í sig sterku whisky-púnsi á hverju kvöldi, iáti
aldrei út úr sjer tóbakspípuna, enda sje kom-
in af honum megnasta tóbakssósu lykt; að
hann sje úrillur, jögunarsamur, og síbölvandi
og nöldrandi — úf! sje útlifaður karlfauskur.«
»Ætli hún hafi eigi hugmynd um þetta
hörmulega ástand? — En látum svo vera! Sje
ungfrú Skovstrúp ung og elskuleg, þá skal jeg
reka þetta erindi vel og samviskusamlega, en
sje hún ljót og leiðinleg, bið jeg mig afsakað-
an. Og eitt er víst, að allan kostnað verð jeg
að fá greiddan fyrirfram. Fyrst og fremst 10
krónur fyrir kvöldverð á eftir leiknum, 3 krón-
ur fyrir nýtt hálsbindi og 2 krónur fyrir vagn,
til að fylgja ungfrúnni heim í. Rað eru 15 kr.
fyrirfram út í hönd, og svo verð jeg að fá te
með bollu í rúmið í fyrramálið. — Þetta get-
ur ekki orðið ódýrara.*
Friðrika systir varð að gera sjer að góðu
að leggja út þennan kostnað, til þess að ófrægja
bróður sinn, og Axel lagði af stað á ákveðn-
um tíma, eftir að hún hafði endurtekið við
hann, hvað hann ætti að spjalla við ungfrú
Skovstrúp.
Klukkan var orðin nokkuð margt, þegár
Axel ljet sjá sig daginn eftir. Hann hafði
sofnað eftir að hann fjekk morgunteið.
»Hamingjan hjálpi mjer, jeg þarf að hlýða
á háskólafyrirlestur klukkan ellefu. Rú fær því
ekki nema stutta skýrslu, systir, meðan jeg fæ
mjer ofurlítinn bita.« Hann settist við borðið
og sagði svo, tyggjandi: »Hún er hrífandi
fögur — já, sú yndislegasta ung stúlka, sem
jeg hefi sjeð — þvílíkur svipur, augu og yfir-
bragð. — u, systir, komdu með kaffið! Rökk
fyrir! — Eins og þú veitst, ætlar pabbi og
mamma að koma á þriðjudaginn. Viltu eigi
vera svo væn, að skrifa þeim fáeinar línur,
þau taka svo ákaflega mikið tillit til alls, sem
þú segir. Og segðu þeim hreint og beint, að
jeg sje trúlofaður, svo þau viti það áður en
þau leggja af stað. Þú veitst, hvernig pabbi er.
Hann mundi gera alt til að spilla því, ef hann
gæti. En þegar hann veit, að þetta er full-
ráðið, er hann kemur, og að það er gert með
þínu ráði, vona jeg að hann átti sig og fari
pigi að reyna að rifta því eða hefja nein ill-
indi út af því, eða heldurðu það ekki.kæra systir?«
»En góði Axel — um hvað ertu að tala —
hvað á jeg að skrifa ?«
»Um trúlofun mína auðvitað. Pabbi er hátt-
standandi tollembættismaður, og ákaflega æru-
kær. Hann heldur því fram, að jeg megi ekki
trúlofast fyr en jeg hafi tekið embættispróf, en
það er nú ekki svo gott að koma því heim og
saman, en það þekkir þú nú auðvitað ekki. —
Pökk fyrir matinn.*
»En hvað er þetta drengur! Erlu nú þegar
trúlofaður?«
»Já, svona nokkurn veginn — og skrifaðu
nú eins innilega og vel og þú getur gert, ef
þú vilt, og mæltu sem best með þessari fyrir-
ætlun minni.«
»Já, en — jeg þekki alls ekki unnustu þína
og get því ekki lýst henni —.«
»lh, lýstu henni eins og þú getur hugsað
þjer fullkomnustu og indælustu unga stúlku.
O, kæra systir skrifaðu nú strax og komdu
brjefinu með lestinni klukkan 2. Pað er ávalt
best að hamra járnið á meðan það er heitt.
Vertu sæl! jeg set alt mitt traust til þín.«
»Ih, drottinn minn, en sá flýtir á drengnum.
Hann virðist vera milli vita af ástarvímu,« taut-
aði hin aldurhnigna kona við sjálfa sig, um Ieið
og Axel hentist út úr húsinu. Á þessu hafði
hún ekki átt von. Pað var eins og hún hefði
kveikt í púðurtunnu, og það hafði þó aldrei
verið áform hennar. En svona voru karlmenn-
irnir ávalt. Petta voru þeirra ær og kýr. Pegar
þeir hafa ákveðið að koma einhverju í fram-
kvæmd, er áfergja þeirra eins mikil og hjá
börnum. Samt fór hún að skrifa, en var þó
ekki laus við samviskubit, því hún þekti bók-
staflega ekki neitt þessa ungu stúlku, sem hún
átti nú að hæla og mæla með sem konuefni
Axels. Enginn tími var heldur til að heimsækja
hana, því brjefið átti að fara með póstinum um
miðjan daginn. Hún hjet því þá að heimsækja
ungfrú Skovstrúp næsta dag, svo hún hefði þó
eitthvað kynst henni, þegar systir hennar og
mágur kæmu.
Pegar skipstjórinn kom inn litlu síðar, tll að
borða morgunverð, gat hún ekki stilt sig um
að fara að spyrja hann eftir Skovstrúps-fjöl-
skyldunni, og komu þær spurningar mjög flatt
upp á Lúðvík. Hann svaraði henni glaður í
bragði:
»Petta er ágætisfólk, skal jeg segja þjer, Frið-
rika. — Hann er eldri en jeg, en getur þó alls
ekki talist gamall. Konan er myndarleg og vel
látin og Pálína afbragðs stúlka, jeg á við ung-
frú Skovstrúp. — Fjölskyldan á ágætt hús og