Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.12.1929, Qupperneq 15

Stefnir]
Frá öðrum löndum.
205
að sitja á. En nú var heimtað, að
. skilrúm þetta væri tekið í burt, af
því að það væri »nýjung«, sem ekki
mætti leyfa. Gyðingar þverskþjl-
uðust við að taka skilrúmið, en þá
ruddist hópur lögreglumanna, með-
an á bænasamkomu stóð, inn á
svæðið, og tók skilrúmið burt með
valdi.
Arabar reyndu líka aðgeraGyð-
ingum allskonar ónæði. Þeir höfð-
ust við upp á Grátmúrnum, vörp-
uðu niður grjóti og létu öllum ill-
um látum. Þeir létu hefja steinsmíði
meðan á samkomum stóð og gerðu
allt til þess að trufla Gyðinga.
Óeirðirnar.
Um miðjan ágústmánuð síðastl.
hófust svo rósturnar fyrir alvöru.
Þann dag fengu nokkrir Zionistar
leyfi til þess að halda samkomu
við Grátmúrinn, með því skilyrði,
að allt færi fram með stilling. En
þegar þeir komu að múrnum, undu
þeir upp fána; kyrjuðu hvatninga-
ljóð og héldu æsingaræður. Daginn
eftir kröfðust Arabar þess, að þeim
væri leyft að halda mótmælafund,
og var þeim leyft það, til þess að
gera ekki upp á milli. Ekki sló í
róstur, en magnað óveður var í
lofti.
17. ág. sló í handalögmál milli
Araba og Gyðinga og var einn
maður drepinn af Gyðingum. Við
jarðarförina létu Gyðingar svo
dólgslega, að lögreglan varð að
skerast í leikinn, og réðu Arabar
af því, að lögreglan myndi vera sér
hliðholl, og hófust allir á loft. Fóru
nú Arabar að streyma inn í borg-
ina í stór-hópum og örkuðu um
göturnar með alvæpni. Svo var
það allt í einu, að þeir ruddust inn
i hús Gyðinga og brytjuðu niður
fólkið. Snerust Gyðingar á móti en
voru allstaðar ofurliði bornir. Eng-
lendingar voru mjög fámennir og
allt komst á tjá og tundnr. Blóð-
baðið hófst nú víðar en í Jerúsal-
em. Er einkum til þess tekið í Heb-
ron, þar sem grafir Abahams og
annar »forfeðra« eru. Þar fóru Arab-
ar fram með svo ógurlegri grimmd,
að engin orð fá lýst.
Yfirvöldin skoruðu nú á Englend-
inga, sem staddir voru í Jerúsalem,
að gefa sig fram til aðstoðar lög-
reglunni. Gáfu sig þá fram um 100
menn, og voru þar á meðal nokk-
rir stúdentar, sem voru í sumarfríi.
Þessir menn gengu íram með dæma-
fárri hugprýði, en þeir voru of fáir
til þess að geta komið á hvern
vettvang. Lið var kallað frá Egipta-
landi og var það fyrsta sent í flug-
vélum og herskip skutu á land sjó-
liði. Tók fyrir óeirðirnar allstaðar
þar sem Englendingar komu að, en