Sagnir - 01.10.1983, Blaðsíða 14

líkindum hætt að kenna sögu sem sérstaka
námsgrein með afmarkað námsefni og
ákveðna tíma á stundatöflu.
Sá leiði misskilningur hefur skotið upp
kollinum að með hinni nýju samfélagsfræði
sé boðað að nemendur á grunnskólastigi
hætti með öllu að fást við sögu. Því fer víðs
fjarri. Sjónarhorn og efniviður sögunnar
verða meðal hornsteina samfélagsfræðinnar.
Lítil áhersla verður þó lögð á að rekja at-
burðarás stjórnmálasögunnar - læra „sög-
una“ utanbókar - heldur munu nemendur
kanna lífshætti fólks á ýmsum tímum, lýsa
gerð þjóðfélaga, leita skýringa á þróun og
kanna orsakir og afleiðingar. Hvað aðferðir
snertir verður lögð áhersla á að nemendur
kynnist af eigin raun sögulegum heimildum
og þjálfist í að draga af þeim ályktanir.
Megintilgangur náms í samfélagsgreinum
er m.a. að efla skilning nemenda á samfélag-
inu í fortíð og nútíð. Færa má að því sterk rök
að þættir úr ýmsum fræðigreinum eigi brýnt
erindi við nemendur nú á tímum ekki síður er
saga og landafræði sem til skamms tíma hafa
verið þær námsgreinar sem öðrum freniur
hefur verið ætlað það hlutverk að fræða um
sögu og samfélag. Hvað um sálfræði, félags-
sálfræði, hagfræði, stjórnmálafræði, mann-
fræði, þjóðfræði og fjölmiðlafræði svo dæmi
séu tekin? A slík þekking ekki einnig erindi
við börn nú á tímum? Auðvelt cr t.d. að sýna
fram á að íslenskir unglingar þurfa að læra að
skilja margt um efnahags- og stjórnmál. En
nýjum námsgreinum veröur ekki bætt inn á
námskrár grunnskólans. Eina raunhæfa
lausnin virðist mér fólgin í því að fella saman
mikilvæga þætti úr hinum ýmsu fræðigreinum
eins og leitast er við að gera í hinu nýja sam-
félagsfræðinámsefni. Persónulega gæti ég
hugsað mér að stíga þar stærri spor og fella
saman í eina heild viðfangsefni úr samfélags-
greinum, kristnum fræðum og trúarbragða-
fræðum, bókmenntum, eðlis- og efnafræði
svo og líffræði.
12