Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Síða 100

um um tegundasamsetningu við önnur gróðurhverfi, en þó skyldast
valllendi, þar sent ilmreyr er ríkjandi, eða snjódældum með bugðu-
punti. Finnungur (N. stricta) er alls staðar drottnandi tegund, bæði í
svip og fleti. Ilmreyrsins (A. odoratum) gætir miklu minna, og á sum-
um blettum er lítið af honum. Aðrar algengustu tegundirnar eru:
Stinnastör (C. Bigelowii), þó ætíð strjálvaxin, bugðupuntur (Deschamp-
sia flexuosa), strjál að vísu, en þó sennilega meiri en fram kemur í
töflu, þar sem hann er nær ætíð ófrjór, en blöð hans ekki ólík finn-
ungsblöðum, engjafífill (Taraxacum croceum), kornsúra (Polygonum
viviparum), mýrfjóla (Viola palustris), og vallhæra (Luzula multiflora).
Stundum hittast hér ljónslappi (Alchemilla alpina) og grasvíðir (Salix
herbacea). Hverfið er tegundafátt, og þéttleiki tegunda lítill. E-teg-
undirnar eru yfirgnæfandi. H er drottnandi lífmynd með 84.4% að
meðaltali. G% er breytilegt, en þó víða allhátt. Ch gætir ekki svo að
teljandi sé.
Um einstaka bletti skal tekið frarn:
Blettur XIV. 1 er frá Ormavöllum við Kaldadalsveg í um 300 m
hæð. Finnungsdældin liggur milli beitilyngs og bláberjalyngs hverfa í
runnaheiði. Blettir XIV. 2—3 eru báðir frá Fornahvammi, eru þeir að
vísu í sömu brekku en mishátt. 2 er í um 170 m hæð en 3 í um 200 m
hæð. Brekkan er kinnungur í djúpu árgili, og hallar móti suðri eða
suðaustri. í 2 er raklendara, og þar er hálíngresi (A. tenuis) nærri eins
mikið og ilmreyr (A. odoratum). Annars er finnungur (N. stricta) svo
yfirgnæfandi, að nærri lætur, að hann þeki 80—90% af fleti. Brekkan
er með smáslökkum. í einum þeint dýpsta verður maríustakkur (Alche-
milla minor coll.) ríkjandi ásamt ilmreyr (A. odoratum), en finnung-
urinn hverfur að mestu.
Blettur XIV. 4 er frá Helguhvammi á Vatnsnesi, og er hann við
hliðina á aðalbláberja-finnungs hverfi, sem lýst er fyrr (Tab. XI. 11).
Svo virðist þarna, sem snjór liggi lengur í aðalbláberjahverfinu, en
leysingarvatn þaðan leikur um finnungs hverfið.
Blettur XIV. 5 er frá Berunesi við Berufjörð, í brekku móti suðri í
um 200 m hæð. í brekkunni eru smáslakkar og bungur á milli. Finn-
ungurinn er algerlega ríkjandi á bungunum, en í slökkunum ber meira
á fylgitegundunum.
Blettur XIV. 6 er á Kolbeinstanga í Vopnafirði í aðeins 20—30 m
hæð. Þar gætir týtulíngresis (Agrostis canina) mjög mikið. Bletturinn
veit mót snðri. Staðhættir og gróður benda þarna mjög í áttina til
norsku gróðurlendanna á Utsire.
í töflu XIV. 8—11 eru ekki venjulegar gróðurgreiningar, heklur
96 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði