Félagsbréf - 01.01.1957, Side 51

Félagsbréf - 01.01.1957, Side 51
félagsbréf 49 höndina til að bjarga honum frá óförum og dauSa. Þegar Chepilov rá'öherra kom heim frá París, þá gerðist hann svo djarf- ur að skrifa, aö tilgangur vestrænn- ar listar væri að eyðileggja sálina og þjálfa slátrara af hvers konar gerð. En það má láta hann vita, að listamenn okkar hafa a. m. k. aldrei slátrað neinum og eru svo dreng- lyndir að saka ekki kenningar sósíal- ísks realisma um þau morð, sem framin hafa verið eða hylmað yfir af Chepilov og lians nótum. Sannleikurinn er sá, að hjá okkur er rúm fyrir hvað sem er, jafnvel það illa, og jafnvel fyrir rithöfunda Chepilovs, en þó einnig fyrir and- legt frelsi. En á menningarsvæði Stalins er ekki rúm fyrir neitt nema fyrirlestra hinna útvöldu, tilbreyt- ingarlaust líf og áróðurspésa. En ef einhverjir kynnu að vera í vafa, þá hafa ungverskir rithöfundar nýlega lýst yfir þessu af húsþökunum, áð- ur en þeir tóku sína lokaákvörðun, þar eð þeir kjósa heldur að þegja en ljúga eftir fyrirskipunum. Það verður erfitt fyrir okkur að sýna, að við séum verðir hinnar Ungversku fórnar. En við verðum að reyna það, þegar Evrópa loks hefur sameinazt, með því að gleyma deil- um okkar, með því að glíma við ágalla okkar eins og gera ber, með því að auka sköpunarmátt okkar og efla einingu okkar. Og loks munum við svara þeim, sem hafa viljað níða okkur og fá okkur til að trúa því, að sagan geti réttlætt ógnarstjóm, svara þeim með okkar bjargföstu trú, trú, sem við nú vitum, að við eigum sameiginlega með ungversk- um og pólskum rithöfundum, já, og jafnvel rússneskum, sem einnig era keflaðir. Trú okkar er sú, að nú sé í upp- siglingu í heiminum, samhliða öflum ófrelsis og dauða, sem hvíla eins og skuggi á mannkyninu, öfl bjartsýni og lífs, sterk frelsishreyfing, sem kölluð er menning og er ávöxtur hugsanafrelsis og athafnafrelsis í sameiningu. Daglegt starf okkar og köllun um langa framtíð mun verða það, að auka við þessa menningu en svipta hana engu, ekki einu sinni um stund- arsakir. En stoltasta skylda okkar er að vernda sjálfir og unz yfir lýkur frelsi þessarar menningar, athafna- frelsi og sköpunarfrelsi, gegn öflum ófrelsis og dauða, hvaðan sem þau koma. Þessir ungversku menntamenn og verkamenn, sem við hyllum í dag, svo máttvana í sorg okkar, hafa skil- ið þetta og látið okkur skilja það betur en áður. Því er það, að þó að ófarir þeirra séu einnig okkar ófar- ir, þá eigum við einnig vonir sam- eiginlegar þeim. Þrátt fyrir eymd sína, útlegð og fjötra. hafa þeir látið okkur eftir stórfenglega arf- leifð, sem við verðum að verðskulda, frelsið, sem þeir hafa ekki kosið, en veittu okkur á einum degi.

x

Félagsbréf

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.