Morgunblaðið - 12.11.2011, Qupperneq 41

Morgunblaðið - 12.11.2011, Qupperneq 41
MINNINGAR 41 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. NÓVEMBER 2011 ✝ Guðbjörg Sig-rún Valgeirs- dóttir fæddist að Mýrum í Dýrafirði 28. mars 1926. Hún lést á Fjórðungs- sjúkrahúsinu á Ísa- firði 27. október 2011. Foreldrar henn- ar voru Ingibjörg Margrét Guð- mundsdóttir, hún ólst upp að Mýrum í Dýrafirði, f. 15. september 1901, d. 8. mars 1993 og Valgeir Jónsson frá Höfðaströnd í Grunnavík- urhreppi, f. 3. apríl 1899, d. 5. júlí 1981. Þau hófu búskap að Gemlufalli í Dýrafirði. Guð- björg var elst 9 systkina. Hin eru: Jón Kristinn, f. 25. október 1927, d. 7. maí 1999, Ingibjörg björg og Guðmundur eignuðust 10 börn og eru átta þeirra á lífi. Þau eru: Kristján, f. 9. október 1947, maki Guðfinna Skúladótt- ir, Valgeir, f. 8. nóvember 1948, maki Hildur Bæringsdóttir, Ólafur, f. 24. febrúar 1951, maki Steinunn Margrét Arnórs- dóttir, Einar Kristbjörn, f. 2. janúar 1953, Sigurður Rúnar, f. 2. mars 1955, Ólöf Minný, f. 16. febrúar 1957, Ingibjörg Sigríð- ur, f. 22. október 1962, maki Guðmundur Salómon Ásgeirs- son og Birgir Már, f. 4. janúar 1966, maki Nina Elisabet Sand- berg. Barnabörnin og barna- barnabörnin eru 48 talsins. Guðbjörg og Guðmundur hófu búskap á Ísafirði. Guð- björg starfaði meðal annars á klæðskeraverkstæði en lengst af starfaði Guðbjörg við rækju- vinnslu hjá Niðursuðuverk- smiðjunni á Ísafirði og gegndi trúnaðarmannastarfi þar til fjölda ára. Útför Guðbjargar fer fram frá Ísafjarðarkirkju í dag, 12. nóvember 2011 og hefst at- höfnin kl. 14. Elín, f. 21. febrúar 1929, Anna Jónína, f. 4. apríl 1931, Arnór, f. 9. ágúst, 1932, Guðrún Sig- ríður, f. 11. ágúst 1934, Elísabet, f. 6. júlí 1936, Friðrik Halldór, f. 11. febr- úar 1940, d. 4. júlí 2006 og Guð- mundur, f. 6. ágúst 1942. Guðbjörg giftist Guðmundi Ólafssyni, f. 26. mars 1922, d. 27. júní 1998, þann 25. desem- ber 1949. Foreldrar hans voru Sigríður Jóney Óladóttir, f. 4. júlí 1893, d. 2. mars 1971, frá Drangsnesi í Steingrímsfirði og Ólafur Ólafsson, f. 18. ágúst 1888, d. 3. mars 1957, frá Berja- dalsá á Snæfjallaströnd. Guð- Elsku tengdamamma. Nú er langri sjúkrahúsvist þinni lokið og þú komin á þann stað þar sem við öll hittumst að loknu ævistarfi. Ég veit að það hefur verið tekið vel á móti þér og nú getur þú spjallað við alla þá sem eftir þér biðu. Þær minningar sem ég fæ upp í hugann þegar ég hugsa til þín eru ljúfar og hlýjar eins og þú varst sjálf. Ég kynntist þér fyrir rúm- um 40 árum þegar ég kom á Hús- mæðraskólann á Ísafirði og kynntist Óla. Þú tókst alltaf svo vel á móti þeim sem til þín komu og alltaf varst þú til staðar fyrir alla, og oft var þröng á þingi þar sem margt var í heimili og mikill gestagangur. Þar sem við hjónin bjuggum í öðrum landshluta vorum við ekki daglegir gestir á heimilinu en þegar við komum vestur stóðst þú oftar en ekki í eldhúsinu með steik í ofninum eða bakaðir pönnukökur og settir á brauð- tertu því enginn mátti vera svang- ur. Og ég veit að synir okkar minn- ast með hlýju heimsóknanna til afa og ömmu á Ísó, þar sem dekr- að var við þá í einu og öllu. Ég man fyrir mörgum árum þegar við hjónin vorum að fara að gifta okkur og þið tengdapabbi komuð norður á nýja bílnum. Við tvær fórum saman í búð því þú ætlaðir að kaupa þér kjól fyrir brúðkaup- ið. Það gekk á ýmsu við að máta og ég man að við fengum svo mik- ið hláturskast að þú ætlaðir aldrei að komast úr kjólnum aftur og þetta rifjuðum við upp nokkrum sinnum og hlógum alltaf jafn mik- ið. Elsku tengdamamma, síðustu ár dvaldir þú á Sjúkrahúsinu á Ísafirði og ég veit að þar var hugs- að eins vel um þig og hægt var og þú hefðir sjálf viljað geta þakkað fyrir þá góðu umönnum sem þú fékkst. Hlýjar minningar ylja okkur öllum í sorginni, en við vitum að nú líður þér vel. Hin langa þraut er liðin, nú loksins hlauztu friðinn, og allt er orðið rótt, nú sæll er sigur unninn og sólin björt upp runnin á bak við dimma dauðans nótt. (Vald. Briem) Hafðu þökk fyrir allt. Þín Steinunn Margrét. Sagt er að ömmur séu englar í dulargervi og það var hún amma mín svo sannarlega. Fyrir litla óþekka og háværa hnátu var heimili ömmu minnar og afa besti staður í heimi og sótti ég mikið þangað. Allar samverustundir okkar voru dásamlegar og tíminn sem hún gaf mér er ómetanlegur, alltaf hafði hún tíma til að svara öllum mínum óteljandi spurning- um um lífið og hvernig hlutirnir virkuðu. Margar góðar stundir áttum við amma, hvort sem það var þeg- ar ég kúrði mig hjá henni og við horfðum saman á Dallas, í kart- öflugarðinum ýmist að setja nið- ur eða taka upp, í ömmuholu að hlusta á útvarpsleikritið á fimmtudögum eða í eldhúsinu að baka og elda. Já, minningarnar eru margar og ég ylja mér við þær. En amma mín hefur fengið hvíldina og efast ég ekki um að nú haldi hún þétt um afa minn sem hefur tekið henni opnum örmum. Amma mín, ég kveð þig með þessu ljóði sem mér finnst segja allt sem býr í hjarta mér. Sumir hverfa fljótt úr heimi hér skrítið stundum hvernig lífið er, eftir sitja margar minningar þakklæti og trú. Þegar eitthvað virðist þjaka mig þarf ég bara að sitja og hugsa um þig, þá er eins og losni úr læðingi lausnir öllu við. Þó ég fái ekki að snerta þig veit ég samt að þú ert hér, og ég veit að þú munt elska mig og geyma mig og gæta hjá þér. Og þó ég fengi ekki að þekkja þig þú virðist alltaf geta huggað mig, það er eins og þú sért hér hjá mér og leiðir mig um veg. Og þegar tími minn á jörðu hér liðinn er þá er ég burtu fer, þá ég veit að þú munt lýsa veg og taka á móti mér. (Ingibjörg Gunnarsdóttir) Elsku amma mín, Guð geymi þig og varðveiti. Minning þín og ómurinn af dillandi hlátri þínum mun lifa í brjóstum okkar um alla tíð. Ég elska þig, elsku amma. Hinsta kveðja, þín Ásthildur. Ég vildi að við hefum haft meiri tíma, þú og ég. Við áttum svo mikið eftir að segja. Ó, hvað veröldin getur verið óútreiknanleg. Ég þarf nú að taka stóra skrefið, treysta á minn innri styrk, takast á við lífið svo framtíðin verði ei myrk. Ég veit að þú munt yfir mér vaka verða mér alltaf nær. Þú varst og ert alltaf mér best, elsku amma mín kær. Megir þú hvíla í friði, elsku yndislega amma mín. Ég elska þig og sakna þín. Þinn Alex. Elsku amma, nú þegar við kveðjum þig í hinsta sinn sækja á hugann margar góðar minningar. Þegar við bræður vorum litlir vorum við alltaf fullir tilhlökkun- ar þegar til stóð að bruna vestur á Ísó í heimsókn til afa og ömmu. Ekki var það þó ferðalagið sjálft sem kallaði fram þær góðu til- finningar því við kviðum ferðinni yfir holótta og kræklótta vest- firska vegi og vegleysu. Nei, þvert á móti þá var það vissan um hlýjar móttökur og ástríkt faðm- lag þegar þangað var komið svo ekki sé nú minnst á óhóflegt dek- ur ömmu við okkur strákana þeg- ar kom að mat og drykk. Hvar annars staðar voru bornar aðrar eins veitingar í matvanda krakka og unglinga þegar þeir fúlsuðu við soðnum fiski? Nei, kvöldmat- urinn á Hlíðarvegi gat verið stafli af pönnukökum, rjómaterta eða hvað annað sem hugur ungra sælkera girntist, allt var látið eft- ir okkur strákunum. Alltaf settir þú alla aðra en sjálfa þig í fyrsta sæti. Stjanaðir við gesti og ómögulegt var að fá þig til að setjast að matarborðinu því þú varst alltaf á öðru hundr- aðinu við að tryggja að allir aðrir hefðu fengið nægju sína og helst svolítið meira til. Við hlæjum oft að minningunni um þig í eldhús- inu, á fullu við að þjóna, baka og elda á meðan við sátum og átum með afa sem sagði svakalegar sögur en þú hristir hausinn ótt og títt og kallaðir annað slagið: Bölvuð lygin í karlinum. Við hlóg- um, þú brostir, þetta voru sann- kallaðar gæðastundir. Okkar samverustundir voru þó alltof fáar í gegnum árin og þá sértaklega þau síðustu, sem á sér sínar skýringar í landfræðilegri fjarlægð. Aldrei var þessi fjar- lægð þó meira en bara landfæði- leg, því alltaf tókst þú fullan þátt í okkar lífi, sigrum og sorgum og þrátt fyrir allan þennan fjölda barna, barnabarna og barna- barnabarna þá gleymdir þú aldr- ei afmælisdegi eða öðrum merk- iðsviðburði. Þakka þér, elsku amma, fyrir allt sem þú gafst okkur og okkar fjölskyldum. Lokið er vöku langri liðinn er þessi dagur. Morgunsins röðulroði rennur upp nýr og fagur. Miskunnarandinn mikli metur þitt veganesti. Breiðir út ferskan faðminn fagnandi nýjum gesti. (Hákon Aðalsteinsson) Elsku amma, við kveðjum þig með miklum söknuði og þakklæti fyrir þær stundir sem við áttum saman. Þín minning er ávallt geymd í hjarta okkar. Þín barnabörn, Guðmundur, Baldur og Arnór Ólafssynir. Það er komið að kveðjustund. Það er erfitt að kveðja einhvern sem hefur verið hluti af lífi manns alla ævi. En við trúum því að nú sé hún amma komin á góðan stað þar sem henni líður vel með afa. Á Hlíðarveginum hjá ömmu og afa áttum við bræður ófáar stundir. Afi kenndi okkur margt og sagði okkur ótal sögur. Ekki þótti okkur bræðrum leiðinlegt þegar hann sagði okkur frá uppá- tækjum sínum frá því að hann var strákur og báðum um að fá að heyra þær aftur og aftur. Amma hafði gaman af að fylgjast með aðdáunarsvip okkar bræðra, þeg- ar við drukkum í okkur frásagn- irnar, en varaði okkur jafnframt við því, sposk á svip, að hafa sumt eftir af því sem afi hafði tekið sér fyrir hendur. Amma sá alltaf til þess að eng- inn færi svangur frá hennar borðum. Á Hlíðarveginum hjá ömmu voru alltaf heimabakaðar kræsingar með kaffinu. Alltaf. Heimsins besta súkkulaðikaka hvarf eins og dögg fyrir sólu þeg- ar barnabörnin litu inn og pönnu- kökurnar, sem amma kallaði reyndar oftar en ekki vandræða- brauð, runnu ljúflega niður. Amma og afi fylgdust vel með því sem við tókum okkur fyrir hend- ur og voru óspör á hvatningu og hrós. Það var gott að koma til ömmu og afa. Þegar afi dó bjó amma áfram á Hlíðarveginum á meðan heilsa hennar leyfði. Hún kenndi okkur að spila og ófáar stundirnar sát- um við í eldhúsinu og spiluðum rakka við ömmu. Amma var kona sem gaf og hugsaði um aðra. Af henni lærðum við ótal margt sem við berum vonandi gæfu til að nýta okkur á lífsleiðinni. Eitt af því var náungakærleikur og að vera nærgætinn við þá sem minna mega sín. Það hafði amma að leiðarljósi. Elsku amma. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem) Nú hefur hún kvatt okkur og eftir sitjum við þakklátir og stolt- ir yfir því að hafa átt svo góða ömmu og ótal margar góðar minningar sem við komum til með að ylja okkur við um ókomin ár. Ásgeir, Arnar og Aron. Ég sendi þér kæra kveðju nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Með söknuði, en jafnframt miklu þakklæti, kveð ég nú elsku- lega systur mína, Guðbjörgu Val- geirsdóttur, sem var elst okkar níu systkinanna. Ég minnist áranna okkar og uppvaxtar heima að Gemlufalli í Dýrafirði. Þá var Gugga mín fyr- irmynd, fallega systirin með síða dökka hárið sem liðaðist svo fal- lega niður á bakið. Gugga var 10 árum eldri en ég og hef ég því verið rétt 6 ára þegar hún fyrst fór að heiman til vinnu á Ísafirði. Hún kom þó heim næstu sumur til að sinna bústörfum, eins og venja var í þá daga. Svo kom að því að hún fann ástina sína, hann Guðmund og hófu þau búskap á Ísafirði. Þrátt fyrir að hafa ekki mikið handa á milli á fyrstu bú- skaparárum sínum, þá sendi Gugga okkur systkinunum pakka fyrir hver jól, sem við biðum í of- væni eftir að fá að opna. Þannig var Gugga, gleymdi ekki sínum. Gugga systir var góð, hæglát og elskuleg kona sem ekki lét mikið á sér bera í hringiðu lífsins. Við, sem þekktum hana best, vissum þó hvaða dýrmætu perlu hún hafði að geyma. Hún bar hag fjölskyldunnar ávallt fyrir brjósti og setti sjálfa sig aldrei í fyrsta sæti. Þrátt fyrir þröng húsa- kynni, þá var alltaf nóg pláss hjá Guggu systur og Mumma og þar leið öllum vel og fann maður sig velkominn. Það sannaði sig best þegar hún bauð mér tæplega tví- tugri verðandi móður að búa hjá sér nokkrar vikur, eða þar til ég fann mig tilbúna að fara, eftir að ég hafði eignast Ingu dóttur mína. Gugga og Mummi tóku ekki annað í mál, en að herbergi yrði rýmt fyrir mig þennan tíma, þrátt fyrir miklar mótbárur frá mér. Á þessum tíma bjuggu Gugga og Mummi með fimm syni sína í lítilli íbúð á Hlíðarveginum, það má því nærri geta að oft var þröng á þingi. Eftir að ég fór frá þeim, stóð ekki á því að Gugga byði fram aðstoð sína ef á þurfti að halda. Þeim verð ég ævinlega þakklát. Það er sárt að kveðja kæra systur, en huggun að vita, að nú sé hún laus úr viðjum veikind- anna. Ég þakka fyrir stundina sem ég átti með henni á Sjúkra- húsinu á Ísafirði í fyrra, þakka fyrir að hafa geta strokið henni um hárið, kysst hana á vangann og haldið utan um hana, líkt og hún hélt utan um mig forðum daga. Ég er þess fullviss að hún þekkti mig, þó hún gæti ekki tjáð sig, þessi stund verður mér dýr- mæt. Elskulegri systur þakka ég samfylgdina í gegnum öll árin og fyrir að reynast mér og mínum alltaf svo vel. Börnum hennar, barnabörnum og fjölskyldum þeirra votta ég mína dýpstu samúð og bið góðan guð að styðja þau í sorginni. Elísabet systir. Mig langar að minnast frænku minnar Guðbjargar Valgeirsdótt- ur eða Guggu frænku eins og ég kallaði hana alltaf. Gugga frænka var móðursyst- ir mín, elsta systir mömmu og bjó á Ísafirði með sínum elskulega manni, Guðmundi Ólafssyni sem látinn er fyrir um 13 árum. Gugga var yndisleg frænka, hjartahlý, trygg og góð. Á Hlíðarveginum, þar sem hjartarýmið var mun stærra en húsakynnin, ólu þau upp börnin sín átta, auk barnabarns sem flutti til þeirra síðar. Það má því nærri geta að oft hefur verið líf og fjör í litlu íbúðinni þeirra á Hlíðarveginum. Það var öllum ljóst að í lífi hennar skiptu börnin hennar og fjölskyldur þeirra meginmáli. Hún vakti yfir velferð þeirra og var alltaf til staðar fyrir þau. Þarna var líka mitt fyrsta heimili, þó aðeins í örfáar vikur. Ekki var við annað komandi en að móðir mín væri hjá þeim þar til hún yrði léttari og tæki þann tíma sem hún þyrfti, áður en hún héldi með hvítvoðunginn í sveit- ina til afa og ömmu. Ekkert þótti þeim sjálfsagðara og fannst mér þau alltaf eiga pínulítið í mér og ég í þeim. Guðmundur, maður Guggu, lést árið 1998, það var mikið áfall fyrir Guggu og fjölskylduna alla. Fyrir nokkrum árum fékk hún svo heilablóðfall, missti þá málið og lamaðist að hluta til í andliti. Þetta hafði þær afleiðingar að hún gat ekki tjáð sig. Hún dvaldi heima fyrst um sinn, en síðan á Sjúkrahúsi Ísafjarðar þar sem hún lést. Þar var vel um hana hugsað og allt gert til að henni liði sem best. Starfsfólk þar á bestu þakkir skildar fyrir alúð- lega umönnun. Nú blundar fold í blíðri ró, á brott er dagsins stríð, og líður yfir land og sjó hin ljúfa næturtíð. Allt er svo kyrrt, svo undurrótt, um alheims víðan hring. Ver og í brjósti, hjarta, hljótt, og himni kvöldljóð syng. (Jón Helgason.) Ég kveð elsku frænkuna mína, sem tók mér opnum örmum frá fyrstu tíð, og þakka af alhug allt sem hún gerði fyrir mig. Ingibjörg Sólrún Magnúsdóttir. Guðbjörg Sigrún Valgeirsdóttir HJARTAVERND Minningarkort 535 1825 www.hjarta.is 5351800 ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, MARGRÉT LILJA ÁRNADÓTTIR, Þórsgötu 20, áður Þórhól Neskaupstað, lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund fimmtudaginn 3. nóvember. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Þökkum sýnda samúð og hlýhug. Sérstakar þakkir til starfsfólks A2 á Grund fyrir góða og hlýja umönnun. Salgerður Ólafsdóttir, Lára Ólafsdóttir, Hafsteinn Ólafsson, Eygló Garðarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, SVANHILDUR SNÆBJARNARDÓTTIR, áður til heimilis á Hellu, Hellissandi, lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn 10. nóvember. Útför hennar fer fram frá Ingjaldshólskirkju laugardaginn 19. nóvember kl. 14.00. Gunnar Már Kristófersson, Auður Jónsdóttir, Steinunn J. Kristófersdóttir, Lúðvík Lúðvíksson, Sigurjón Kristófersson, Sigurlaug Hauksdóttir, Snæbjörn Kristófersson, Kristín S. Karlsdóttir, Svanur K. Kristófersson, Anna Bára Gunnarsdóttir, Þröstur Kristófersson, Sigurbjörg E. Þráinsdóttir, Kristinn Valur Kristófersson, Guðríður A. Ingólfsdóttir, ömmubörn, langömmubörn og langalangömmubörn.

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.