Helgafell - 01.04.1954, Side 3

060
j\a.
HELGAFELL
1.—2. HEFTI
JANUAR—JUNI
1954
í SÍÐASTA hefti Helgafells var vikið að þeirri eðlilegu staðreynd, að
*■ Reykjavík er orðin nnðstöð menningar og lista í landinu. Þar eru
æðstu menntastofnanir þjóðarinnar, en auk þess höfuðleikhús hennar,
hljómsveitir og listasöfn. Alls þessa nýtur að sjálfsögðu þjóðin öll, en þó
í mjög ólíkum rnæli eftir því, hverja menningargrein er um að ræða.
Þjóðleikhúsið hefur að undanförnu gert virðingarverðar tilraunir í þá
átt að kynna fólki utan höfuðstaðarins hið bezta í list sinni og hefur þeirri
viðleitni verið tekið mjög þakksamlega. Þá starfa nú leikflokkar víða um
landið af miklum áhuga, og má ætla að sú starfsemi færist þó enn í auk-
ana um leið og aðstæður batna með nýjum og vistlegri félagsheimilum.
Tónlistar getur almenningur um allt land einnig notið að nokkru með
útvarpi af segulbandi og heimsóknum hljómlistarmanna, enda hefur
áhugi fólks fyrir góðri tónlist farið mjög í vöxt hin síðari ár og eiga tón-
hstarskólar þeir, sem nú eru allvíða starfræktir fyrir samtök áhugamanna,
mestan þátt að því. Um bókmenntirnar er það að segja, að þar ætti öll
þjóðin að geta staðið líkt að vígi. 1 velflestum byggðarlögum eru bóka-
söfn eða lestrarfélög, sem njóta eða hafa möguleika til að njóta ríkis-
styrks, og ætti þannig að vera fyrir því séð, að þau hefðu jafnan á tak-
teinum það helzta og athyglisverðasta, er út kemur af íslenzkum bók-
um. Því miður kvað þó víða vera nnkill misbrestur á slíku, en fræðslu-
málastjórninni ætti að vera innan handar að bæta úr þeim ágöllum með
nkara eftirhti. Hefur og heyrzt að hún muni bráðlega láta meira til sín
taka um starfsemi þessara stofnana en verið hefur hingað til. Verður
því hér eftir engu um kennt nema sinnuleysi almennings, ef hann eign-
ast ekki framvegis aðgang að sæmilegum bókakosti.
* * *
pvEGAR til myndhstanna kemur verður allt annað uppi á teningnum.
Þar er þorri manna utan Reykjavíkur gersamlega afskiptur. Höfuð-
borgin o? þeir, er þangað koma, sitja eimr að listasöfnum ríkisins og sýn-
mgarskálum. Úti um landið er hvergi til vísir að listasafni, og listsýn-
mgar, sem hægt er að nefna því nafni, mega teljast til einsdæma. Svo
LANDSOOKASAfN
J.4 194 999
í S * i\