Helgafell - 01.12.1954, Qupperneq 25

KAUPVERÐ GÆFUNNAR
23
mundi sökkva á kaf í leðjuna. Hvernig væri að þeir skryppu heim og sæktu
þá gömlu ferniseruðu með blýkjölinn, þetta var óskabyr og fyrirtaks leiði til
vesturbakkans.
— Nei, sagði drengurinn.
Þeir gengu hljóðir góða stund. Þá sagði lögregluþjónninn: — Hvar var
það, sem þú bjargaðir litla stráknum í rauðu fötunum?
— Hvaða strák?
— Litla stráknum, sem datt í vökina? sagði faðir hans. — Var það ekki
í vetur sem leið?
— Nú, honum, sagði drengurinn, það var löngu fyrir jól. Það var þarna
úti í miðri syðri tjörninni.
Lögregluþjónninn leit á son sinn. Hann hafði alltaf verið hreykinn af
þessu verki og miklað það fyrir sér, nú var líkt og móða félli á minninguna
um hetjudáðina, og kannske var hún uppspuni einn. Hvaða strák? hafði sonur
hans sagt. Hann mundi ekki eftir þessu afreki, sem hann hafði útskýrt fyrir
föður sínum með sterkum orðum þegar hann kom heim, blautur eins og hund-
ur dreginn af sundi, skjálfandi og kaldur og skautalaus, þeir höfðu orðið
eftir á tjörninni og fundust aldrei. Ef til vill var sagan bara uppspuni til að
fela eigin afglöp.
Hann stundi. Svo sagði hann: — Varstu einn, þegar þú bjargaðir litla
stráknum í rauðu fötunum?
Hann vildi hvorki kvelja sig né drenginn, en hann mátti til að halda áfram.
— Einn? spurði sonur hans, nei, það var fullt af fólki á tjörninni, það
er að segja á stóru tjörninni.
— En á syðri tjörninni, voru þið einir þar?
— Nei, það voru nokkrir litlir krakkar þar.
— Hvar var Siggi? Voru þið ekki saman?
— Jú. en hann var á stóru tjörninni.
—1 Og hvað varð svo um litla strákinn í rauðu fötunum?
— Hann fór heim til sín.
— Hvar átti hann heima?
— Það veit ég ekki.
— Fór hann einn?
— Nei, það var lítill strákur, sem var með honum, þeir fóru saman. Það
tók þá bíli og fór með þá.
— Og enginn af félögum þínum vissi um þetta?
— Nei,