Morgunblaðið - 20.12.2012, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER 2012
✝ GuðmundurSigurðsson
fæddist í Reykjavík
hinn 8. janúar 1944.
Hann lést á heila-
og taugaskurð-
lækningadeild
Landspítalans í
Fossvogi 14. des-
ember 2012.
Foreldrar hans
voru: Sigríður Guð-
mundsdóttir, f. 3.9.
1914 í Þórðarkoti í Selvogi í Ár-
nessýslu, d. 2.3. 2001, og Sig-
urður Hlíðdal Pétursson, f. 22.7.
1919 á Mel í Staðarhreppi, d.
11.6. 1952.
Guðmundur kvæntist Hafdísi
Hafsteinsdóttur sjúkraliða, f.
6.5. 1945 hinn 5.7. 1969. Dætur
þeirra eru: 1) Helga Sigurósk,
starfsmaður á Hjúkrunarheim-
ilinu Ási í Hveragerði, f. 27.12.
1971, maki hennar er Júlíus Jón
Þorsteinsson, f. 14.10. 1969,
börn þeirra eru: 1) Elva Karen
Júlíusdóttir, f. 27.12. 1997, 2)
Lilja Rós, f. 17.1. 2003, 3) Aron
var að byggingu Meitilsins.
Ungur að árum hóf hann störf
við fiskvinnslu hjá sama fyr-
irtæki og vann sig upp í stöðu
skrifstofustjóra þar sem hann
vann lungann af starfsævinni.
Meðfram vinnu sinni hjá Meitl-
inum var hann fréttaritari hjá
RÚV. Hann var mjög virkur í fé-
lagsmálum og uppbygging-
arstarfi í Sveitarfélaginu Ölfusi,
s.s. í stjórn meðferðarheimilis
SÁÁ að Sogni, einn af upphafs-
mönnum Ungmennafélagsins
Þórs í Þorlákshöfn ásamt Jónasi
Ingimundarsyni o.fl. og var í
stjórn FÍB um árabil. Hann vann
um árabil sem umboðsmaður
hjá Hagtryggingu, Sjóvá Al-
mennum og Tryggingamiðstöð-
inni. Guðmundur vann síðar hjá
Útgerðarfélaginu Árnesi í Þor-
lákshöfn áður en hann flutti til
Reykjavíkur veturinn 1997. Eft-
ir að Guðmundur flutti til
Reykjavíkur ásamt fjölskyldu
sinni vann hann við útkeyrslu
hjá Íslandspósti og síðar hjá Ör-
yggismiðstöðinni. Síðustu árin
vann hann sem liðveislufulltrúi
hjá Reykjavíkurborg.
Útför Guðmundar Sigurðs-
sonar fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, 20. desember 2012,
og hefst athöfnin klukkan 15.
Meira: mbl.is/minningar
Ísak, f. 2.11. 2006.
Börn Júlíusar frá
fyrra sambandi
eru: 1) Þorsteinn
Grétar, f. 14.2.
1991, 2) Matthías
Elí, f. 11.7. 1995. 2)
Halldóra Björk
kennaranemi, f.
23.4. 1981, eig-
inmaður hennar er
Sigurður Elvar Sig-
urðsson, f. 7.1.
1976, barn þeirra er 1) Stefán
Ingi Sigurðarson, f. 29.5. 2008,
barn Halldóru frá fyrra sam-
bandi er Þórey Katla Brynj-
arsdóttir, f. 17.7. 2000, og barn
Sigurðar frá fyrra sambandi er
Axel Bergmann, f. 8.10. 1996. 3)
Sigrún Elva, hjúkrunarfræð-
ingur, f. 9.4. 1983, maki hennar
er Sigurður Kristján Jensson, f.
29.8. 1982, barn þeirra er Jens
Sigurðsson, f. 27.5. 2011.
Starfsævi Guðmundar hófst
snemma í Þorlákshöfn en strax
sem lítill polli byrjaði hann að
handlanga spýtur þegar unnið
Elsku pabbi minn. Nú ertu
farinn frá okkur og við fjölskylda
þín sitjum eftir yfirbuguð af
sorg. Þú varst svo ánægður og
hress og búinn að jafna þig vel
eftir hjartaaðgerðina þína. Svo
lentir þú í hræðilegu slysi sem
tók þig frá okkur. Tímarnir á
spítalanum voru okkur mjög erf-
iðir og alltaf héldum við í vonina,
en sú von brást og þú kvaddir
þennan heim 14. desember.
Barnabörnin þín komu upp á
spítala og fengu að kveðja þig og
það var dýrmæt stund. Ég held
að þú hafir alltaf vitað af okkur
þarna, þótt þú hafir ekki svarað
okkur, en nú ertu laus úr þjáða
líkamanum þínum og kominn
heim til Drottins.
Það er svo margs að minnast
þessi ár sem við höfum fengið
saman. Þú varst mjög iðinn að
gera eitthvað með mér þegar ég
var barn og þér fannst nú ekkert
leiðinlegt að ég hafði gaman af
bílum og iðulega eftir hverja
bæjarferð komstu með einn lít-
inn bíl handa mér. Þú gafst þér
alltaf tíma fyrir mig. Þú varst
mikill fjölskyldumaður og helg-
aðir líf þitt mömmu og okkur
systrunum. Þú hafðir gaman af
því að ferðast og fórum við á
hverju sumri til Akureyrar. Það
var alltaf jafnmikill spenningur
að komast norður og þú varst
ekki síður spenntur. Þú varst nú
aðeins farinn að kitla pinnann
þegar komið var niður í Öxnadal-
inn. Hápunktur þessara ferða
var að fara í Fljótin til Línu og
Björgvins, og þér fannst ekkert
betra en að fara niður að sjó eða
Miklavatni og renna fyrir fisk.
Þú elskaðir að vera úti í nátt-
úrunni.
Þú barst mjög mikla um-
hyggju fyrir okkur systrunum
og varst ekki alveg tilbúinn að
hleypa okkur út í lífið og hafðir
alltaf smá áhyggjur af okkur. Ég
fór í framhaldsskóla til Reykja-
víkur 1987 og bjó hjá ömmu. Ég
kom svo heim um helgar, og ég
var ekki fyrr komin en þú byrj-
aðir að þvo og bóna fína rauða
Fíatinn minn, þetta gerðir þú
nánast hverja einustu helgi og ef
vont var veður keyrðir þú stund-
um fyrir mig í bæinn á sunnu-
dagskvöldum og tókst svo rút-
una heim. Svona varstu við
okkur systurnar, umhyggjusam-
ur og góður.
Þegar ég kynntist Júlla tókstu
honum strax vel og þið urðuð
góðir vinir. Í rauninni gekkstu
honum í föðurstað þar sem hann
var búinn að missa föður sinn og
fráfall þitt er honum afar erfitt.
Þið spjölluðuð oft mikið saman,
og þegar Júlli var á sjónum í
haust hringdi hann oft í þig og
það þótti þér afar vænt um.
Mér er minnisstæður göngu-
túrinn sem við fórum í saman í
sumar um Þorlákshöfn. Við fór-
um niður á höfn og skoðuðum
bátana, við kíktum á myndirnar á
Selvogsbrautinni og þar voru
myndir af þér í viðtali við sjón-
varpið, þar sem þú varst í for-
svari fyrir betrumbættum Þor-
lákshafnarvegi. Þú lést þig öll
góð málefni varða, pabbi minn,
og varst vinamargur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku pabbi minn, það er sárt
að kveðja þig, og það er erfitt að
trúa því að þú sért farinn frá
okkur. Takk fyrir allt, elsku
pabbi minn. Ég sakna þín mikið.
Þín dóttir,
Helga.
Elsku pabbi.
Það er erfitt að horfast í augu
við þá staðreynd að þú sért ekki
lengur til staðar, að ég muni
aldrei framar sjá þig né heyra
rödd þína aftur. En lífið heldur
áfram og ég hef minningarnar
um þig sem voru margar mjög
góðar. Alveg síðan ég var lítil átt-
irðu við andleg veikindi að stríða
sem skutu upp kollinum á vissum
tímum. Þú náðir þér alltaf upp úr
þeim veikindum og hélst áfram
að lifa þínu lífi. Þegar þú fórst í
stóra hjartaaðgerð í fyrra
stóðstu þig eins og hetja. Eftir
aðgerðina náðirðu góðri heilsu og
varst í góðu líkamlegu formi.
Læknarnir ráðlögðu þér að
hreyfa þig og eftir það fórstu í
göngutúra á hverjum morgni,
þ.e. ef veðrið var ekki mjög vont.
Þrátt fyrir snemmbúin starfslok
tókstu að þér að veita þeim sem
þurftu á að halda liðveislu og
fórst í gönguferðir bæði í hluta-
starfi, með vinum þínum og einn
í morgungönguna. Einnig varstu
duglegur að hjálpa mömmu.
Í sorg minni er ég heppin að
eiga hann Sigga minn og son
okkar, Jens. Þú varst mjög hrif-
inn af þeim báðum og kysstir
alltaf Sigga bless, en þannig
varstu bara, elsku pabbi. Þú
varst alltaf svo ánægður þegar
Jens kom í heimsókn og lék sér í
dótinu. Ég man að þér fannst svo
ótrúlegt hversu rólegur hann
væri og sniðugur þegar hann
gekk alltaf frá dótinu aftur í
kassann. Mér finnst erfið sú til-
hugsun að þú fáir ekki að sjá
Jens vaxa úr grasi en ég veit að
þú verður alltaf í kringum okkur.
Kvöldið fyrir slysið sá ég tvö
svöruð símtöl frá þér en ég
ákvað að hringja ekki til baka
því klukkan var orðin svo margt
og þú varst alltaf vanur að sofna
snemma á kvöldin. Þú hringdir
næstum daglega í mig, eða jafn-
vel oft á dag. Ég vildi að ég hefði
hringt oftar í þig en ég gerði, og
sérstaklega þetta kvöld. Þá hefði
ég sagt þér að nota endurskins-
merki og fara varlega í umferð-
inni. Dóra systir var oft búin að
biðja þig um að nota endurskins-
merki en þú varst bara stundum
svolítið þrjóskur. Við Dóra grín-
uðumst oft með það á spítalanum
að við ætluðum að vefja þig allan
í endurskinsmerki þegar þú fær-
ir aftur út að ganga, en því mið-
ur verður ekkert af því.
En fyrst og fremst hefði ég
sagt þér þetta kvöld hversu mik-
ið ég elska þig. Ég er því mjög
þakklát að þú varstu ekki tekinn
samstundis frá okkur þegar slys-
ið varð. Við gátum öll setið hjá
þér í þrjár vikur og haldið í
höndina á þér á meðan þú barð-
ist fyrir lífi þínu. Þú hefur verið
algjör hetja og einnig starfsfólk-
ið sem annaðist þig á Landspít-
alanum sem stóð sig vel og hjálp-
aði þér eins og það gat í þessari
baráttu sem reyndist þér of erf-
ið.
Nú líður þér vel og þú ert
kominn á góðan stað til ömmu
Siggu og Sigurðar afa. Ég er
nokkuð viss um að Dóri frændi
þinn sé þarna hjá þér.
Elsu pabbi minn. Ég mun
aldrei gleyma þér og þeim tíma
sem við áttum saman.
Hvíl í friði
Þín dóttir,
Sigrún Elva.
Afi, mig langaði að senda þér
kæra kveðju. Þessar bænir eru
frá mér og mömmu.
Fel ég mig í faðminn þinn
feginsamlega Drottinn minn.
Þá stund þú lætur mig lifa hér,
Láttu þinn engil gæta’ að mér.
Haltu mér í traustri trú,
til þín fagnandi flý ég nú.
(Höf. ókunnur.)
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Þín,
Þórey Katla.
Ég á mér draum um garð sem grær
það gildir einu hvar hann er,
en hann er mínu hjarta nær
en hæðin sem á milli ber.
Guðmundur
Sigurðsson
✝ SigurbergHelgi Elent-
ínusson fæddist í
Hvítanesi í Kjós 4.
september 1927.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 2. desember
2012.
Foreldrar hans
voru Elentínus Elí-
as Valdemar Guð-
brandsson, f. 1902,
d. 1934, ættaður frá Hækings-
dal í Kjós og Jódís Runólfs-
dóttir, f. 1901, d. 1994, frá
Sogni. Sigurberg Helgi var
næstelstur í hópi fimm systkina.
Elst var Kristín Ósk, f. 1925, d.
2000, Héðinn, f. 1929, Guðfinna,
f. 1930, d. 2010, og Runólfur, f.
1933.
Sigurberg kynntist eiginkonu
sinni Söru Jóhannsdóttur, f.
1930 í Lyngholti í Garðabæ,
1949, áttu þau 60 ára brúð-
kaupsafmæli á þessu ári. Börn
þeirra eru fimm 1) Guðbrandur
Sigurbergsson, f. 1951, eig-
inkona hans Þórdís Geirsdóttir,
f. 1965, eiga þau þrjá syni, Sig-
urberg, f. 1988, sambýliskona
Elín Anna og sonur þeirra Guð-
brandur Gísli, f. 2012, Geir, f.
1991, og Þráinn, f. 1994, 2) Jó-
hann, f. 1960, eiginkona hans
sinnar og systkina. Hann lauk
stúdentsprófi frá MR 1948,
fyrrihluta prófi í verkfræði frá
HÍ 1953 og hélt svo til náms í
byggingarverkfræði til Þýska-
lands og lauk prófi frá TH í
Aachen 1960. Hóf síðan störf
hjá Almenna byggingafélaginu,
einkum við útreikninga burð-
arþols í byggingum og öðrum
mannvirkjum m.a. orkuverum á
Vestfjörum og víðar ásamt
hafnarmannvirkjum við Sunda-
höfn í Reykjavík. Hann stofnaði
ásamt öðrum Almennu verk-
fræðistofuna 1971 sem hann
starfaði á til starfsloka. Sig-
urberg bjó lengst af á Álfa-
skeiði 74 í Hafnarfirði eða í 46
ár. Helsta áhugamál hans utan
vinnunnar var sumarhúsið á
Fossá sem tengdi hann sveitinni
hans Kjósinni. Áhugi hans á
sauðfé var mikill og fylgdist
hann vel með þegar ærnar frá
frændum hans komu yfir á
Fossá á vorin. Skógrækt stund-
aði hann af miklum áhuga í
landinu sínu og var búinn að
leggja á ráðin hvað ætti að setja
niður næsta vor. Hann hafði
mikinn áhuga á hugaríþróttum
eins og skák og bridge og
stundaði þær talsvert. Hann hóf
að leika golf á fullorðinsaldri og
lagði ríka stund á það ásamt
börnum sínum og barnabörnum
og hefur verið virkur félagi í
Golfklúbbnum Keili.
Útför Sigurbergs fer fram
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í
dag, 20. desember 2012, og
hefst athöfnin kl. 13.
Aldís Drífa Þórð-
ardóttir, f. 1960,
áttu þau þrjú börn
Söru, f. 1978, eig-
inmaður hennar
Einar Gunnarsson,
f. 1976, þeirra börn
Kristófer Tjörvi, f.
2001, Amelía Dís, f.
2004, og Aron
Gunnar, f. 2010,
Kristófer, f. 1982,
d. 1985 og Tinna, f.
1986, 3) Kristín, f. 1963, eig-
inmaður Bóas Jónsson, f. 1963,
eiga þau þrjú börn Axel, f.
1990, Jódísi, f. 1992, og Arnar
Frey, f. 1993, 4) Björgvin, f.
1969, eiginkona Heiðrún Jó-
hannsdóttir, f. 1971, eiga þau
tvö börn Guðrúnu Brá, f. 1994
og Helga Snæ, f. 1998, 5) Anna
Jódís, f. 1969, eiginmaður henn-
ar Bjarki Sigurðsson, f. 1965,
eiga þau tvö börn Gústaf Orra,
f. 1996, og Hörpu Líf, f. 1998,
fyrir á Bjarki Guðrún Evu, f.
1991, sambýlismaður Davíð
Örn, sonur þeirra er Viktor
Örn, f. 2012.
Sigurberg missti föður sinn 7
ára og ólst hann upp í Hækings-
dal og Fossá í Kjós í skjóli
ömmu sinnar og föðurbræðra
til 15 ára aldurs. Frá Fossá fór
hann til Reykjavíkur til móður
Pabbi var mikil íþróttamaður
og hafði gaman af hugarleikfimi,
tefldi, spilaði brids og réð kross-
gátur allt fram til síðasta dags.
Hann var að ráða sína síðustu
krossgátu í Morgunblaðinu á
líknardeildinni og var hann eitt-
hvað óhress með hana og beið
eftir að sunnudagsblaðið kæmi
til að geta séð hvort hann hefði
rétt fyrir sér, en hann lifði ekki
nógu lengi til þess. En þetta er
lýsandi fyrir pabba, hann var
ekkert að fara alveg strax en
sjúkdómurinn tók af honum
völdin. Pabbi var einstakur mað-
ur, hægur og yfirvegaður en allt-
af mikill keppnismaður og feng-
um við systkinin og börnin okkar
að njóta þess að spila og keppa
við hann í spilum eða í golfi.
Pabbi var alltaf tilbúinn að að-
stoða ef við þurftum aðstoð hvort
sem það var að passa fyrir okkur
börnin eða hjálpa okkur við að
byggja hús. Öll börn hændust að
honum hvar sem hann kom,
hann var alltaf tilbúinn að
bregða á leik með þeim, stundum
heldur mikinn leik. Við kveðjum
pabba í dag en hann mun samt
lifa með okkur áfram alla daga.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Guð geymi þig.
Þínar dætur,
Kristín, Anna Jódís
og fjölskyldur.
Lífið stöðvast ekki, það lætur
ekki bíða eftir sér. – Það er und-
arlegt til þess að hugsa þegar ég
labba yfir á Fossá að geta ekki
farið til Begga frænda til að fá
upplýsingar um örnefni eða ann-
að sem mig langar að vita. Ég
kom aldrei að tómum kofunum
þar.
Eða bara til að spjalla. Frá því
ég var lítil hefur hann verið mér
innan handar með svo margt og
mér fannst ég eiga alveg jafn
mikið í honum og Guðbrandur,
alla vega svona yfir sumarið. Það
var svo ómetanlegt að fá að vera
svona mikið með þessu frænd-
fólki. Hann átti djúpar rætur á
Fossá og var hann Björgvin
frænda mikil hjálparhella og
eyddi þar miklum tíma hvort
sem var að sumrinu, í réttum eða
um páska. Þá var oft tekið í spil
og kenndi hann mér það sem ég
kann í spilum.
Þegar Jóhann fæddist fannst
mér ég eiga mikið í honum, það
var því skemmtileg tilviljun að fá
svo að passa Söru hans þegar
hún var lítil. Kristín fæddist svo
um svipað leyti og Arna systir.
Beggi orti margar skemmtilegar
vísur og á ég nokkrar sem hann
orti um mig og kallaði mig þá
gjarnan nöfnu sína. Hann átti
líka til góðlátlega stríðni, sem
bara gerði lífið skemmtilegra.
Þegar ég varð fullorðin og fór að
búa var það í nágrenni við Söru
og Begga. Guðrún mín og Anna
Jódís og Björgvin voru fædd á
sama árinu. Það var svo gaman
að koma til þeirra og fylgjast
með þessum litlu tvíburum vaxa
upp sem áttu svo eftir að deila
mörgum stundum saman á
Fossá með mínum börnum.
Beggi var til staðar fyrir okkur
þegar við fórum að byggja á
Fossá.
Þegar hann fór að stunda golf-
ið gerði hann það af mikilli
ástríðu eins og og allt annað sem
hann tók sér fyrir hendur. Það
var gaman að heyra hann tala
um golfið sem við skildum lítið í.
Sara studdi Begga í þessu og
krakkarnir byrjuðu líka í golfinu
og nú er fjölskyldan hans orðin
ein af öflugustu golffjölskyldum
landsins. Beggi fylgdist náið með
börnum og barnabörnum ýmist
úti á velli eða hann var í beinu
símasambandi við þau og svo í
tölvunni þegar hann var hér í
sveitinni og gat látið okkur vita
hvernig staðan væri.
Ég fór til Begga nokkrum
dögum áður en hann dó og rifj-
uðum við upp gamlar minningar
úr sveitinni sem tengdust Gunna
sem þá var nýdáinn, það var
stutt á milli þeirra frænda. Hann
sagði mér fréttir af Tinnu, Axel
og hvað hann Sigurberg nafni
hans væri natinn faðir og væri
mikið með Guðbrand litla.
Það var svo yndislegt að
hlusta á hann tala lágum yfirveg-
uðum rómi um fólkið af svo mik-
illi umhyggjusemi. Er þeirra
missir mikill en mikið eiga þau af
góðum minningum. Ég þakka
honum frænda mínum allt það
góða sem hann var mér og mín-
um. Fjölskyldan sendir Söru,
börnum, tengdabörnum og
þeirra afkomendum innilegar
samúðarkveðjur.
Helga Einarsdóttir.
Góður vinur og samstarfs-
félagi í meira en fjóra áratugi,
Sigurberg Helgi Elentínusson,
lést á líknardeild Landspítalans
2. desember sl. eftir erfiða van-
heilsu síðustu vikurnar.
Við Sigurberg vorum vinnu-
félagar nánast alla okkar starfs-
ævi. Við stunduðum báðir verk-
fræðinám í Þýskalandi á seinni
hluta sjötta áratugarins. Sigur-
berg var í námi í Aachen þar sem
hann lauk meistaraprófi í bygg-
ingaverkfræði (Dipl. Ing.) árið
1960.
Báðir hófum við störf hjá Al-
menna byggingafélaginu (ABF) í
Reykjavík 1959/1960. Höfðum
reyndar áður starfað hjá ABF í
námsleyfum.
Árið 1970 stofnuðum við með
félögum okkar Almennu verk-
fræðistofuna hf. Við félagarnir
níu að tölu vorum allir starfs-
menn ABF og tókum yfir rekst-
ur Verkfræðistofu ABF og
breyttum nafni hennar í Al-
menna verkfræðistofan hf. Allir
vorum við starfsmenn hennar til
eðlilegra starfsloka eða þar til
yngri menn tóku alfarið við
rekstri stofunnar.
Sigurberg starfaði einkum við
virkjanaáætlanir, hönnun virkj-
ana og virkjanaframkvæmdir,
auk burðarþolshönnunar og ann-
arrar verkfræðihönnunar.
Hann var afar vandvirkur
hönnuður og útsjónarsamur og
hafði næmt auga fyrir hagkvæm-
um lausnum. Hann var einnig
frábær félagi, einstaklega fé-
lagslyndur, spilaði mikið brids
við samstarfsfélagana og var
einnig mjög liðtækur skákmað-
ur.
Mikla rækt lagði hann við
golfíþróttina sem hann stundaði í
fjöldamörg ár og alveg fram á
síðasta ár. Hann kenndi og börn-
um sínum þá göfugu íþrótt með
þeim árangri að sum þeirra
ásamt barnabörnum voru og eru
í allra fremstu röð íslenskra golf-
ara.
Við félagarnir, stofnendur Al-
mennu verkfræðistofunnar,
söknum einstaks félaga og vinar
og samvistanna við hann í ára-
tugi, sem aldrei bar hinn
minnsta skugga á.
Við Marta kveðjum í dag góð-
an vin og félaga og biðjum hon-
um guðs blessunar. Söru og af-
komendum öllum vottum við
okkar innilegustu samúð.
Svavar
Jónatansson.
Sigurberg Helgi
Elentínusson