Morgunblaðið - 06.04.2013, Blaðsíða 41

miklu. Hann vissi að hinumegin
væri önnur veröld og að þar
biði amma eftir honum. Sam-
band þeirra einkenndist af virð-
ingu, samvinnu og hlýju. Það
sást þegar amma veiktist og afi
annaðist hana. Það eru án efa
fagnaðarfundir þar efra.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku afi, minning þín lifir með
okkur.
Jórunn Edda, Kristján
Helgi og Ívar Freyr.
Það er margs að minnast
þegar ég fer í huganum yfir
þær samverustundir sem mér
hlotnaðist að eiga með afa mín-
um, Stefáni Guðmundssyni í
Túni, frá því ég var lítill strákur
og fékk að dvelja hjá afa og
ömmu í sveitinni og fram á hans
síðustu daga. Flestar þær minn-
ingar sem koma upp í hugann
eiga það sameiginlegt að hann
afi var mikill húmoristi og átti
mjög gott með að koma auga á
spaugilega hluti og koma þeim
skemmtilega frá sér, enda var
oft hlegið dátt við eldhúsborðið
í Túni. Það var svo dásamlegt
hvað afi var klár í kollinum og
með allt á hreinu þó að skrokk-
urinn væri farinn að gefa eftir á
lokasprettinum á hans löngu
ævi.
„Sæll væni minn“ eru orð
sem koma upp í hugann, því það
voru iðulega hans orð þegar
hann heilsaði mér og finnst mér
þau einkar lýsandi fyrir þann
kærleika sem afi bar með sér.
Þétt handtak, með stórum
höndum, fylgdi ávallt kveðjunni.
Afi var hávaxinn, myndarlegur
og hraustlegur dugnaðarforkur
sem lét fátt, ef eitthvað, stoppa
sig og framtakssemi var ein-
kennandi í fari hans. Þegar ald-
urinn færðist yfir hélt hann
áfram, eins og heilsan leyfði, að
gera það sem honum þótti
skemmtilegt og fór til dæmis á
hestbak kominn á tíræðisaldur-
inn, geri aðrir betur.
Afi var heillandi maður og
greindur mjög og hafði frá
mörgu skemmtilegu og gagn-
legu að segja. Hann var mikil
félagsvera og mjög virkur í fé-
lagsstarfi, þar má nefna sveita-
pólitíkina þar sem hann sat í
sveitarstjórn í nokkra áratugi
og lengst af sem oddviti, Bún-
aðarfélagið og Ræktó. Þessu
sinnti hann öllu meðfram bú-
störfum og ég er ekki frá því að
sólarhringurinn hjá honum afa
hafi verið lengri en hjá flestum
öðrum. Þau eru mörg verkin
sem eftir hann liggja og sá sem
nær að afreka helminginn af því
sem afi afrekaði á sinni ævi má
vera stoltur af sínu ævistarfi.
Það eru sjálfsagt fagnaðar-
fundir á himnaríki núna, þar
sem afi hittir fyrir Jórunni
ömmu og annað samferðafólk,
og þar fagna eflaust allir að
gleðigjafinn hann afi hafi gengið
í lið með þeim. Guð blessi þig,
elsku afi minn, þín verður sárt
saknað en minningarnar lifa
með okkur alla ævi.
Stefán Jóhannsson.
Elsku afi. Þó að það sé sárt
að kveðja getum við verið viss
um að það verður tekið vel á
móti þér þarna hinum megin.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að alast upp með þig á
heimilinu og fengið að kynnast
þér svona vel. Þú áttir mikinn
þátt í lífi okkar systkina og er-
um við þakklát fyrir það. Þú
varst alltaf svo góður og já-
kvæður. Ekki var leiðinlegt að
fá að skríða upp í til þín þegar
við vorum lítil og kúra þar þeg-
ar mamma og pabbi voru úti.
Eða þá að sitja hjá þér, yfirleitt
tvö, hvort á sínum arminum, og
horfa á kvöldfréttirnar með þér.
Alltaf var líka gott að tala við
þig. Þú varst alltaf tilbúinn til
að hlusta og hafðir alltaf áhuga
á öllu sem maður hafði að segja,
sama hversu ómerkilegur hlut-
urinn var. Þegar eitthvað bját-
aði á náðir þú að koma manni í
gott skap með jákvæðni þinni
og kímnigáfu. Oft á tíðum raul-
aðir þú líka vísur og sagðir okk-
ur sögur frá því í gamla daga.
Þolinmæðin sem þú hafðir
var ómetanleg. Þú hafðir mikið
dálæti á hestum og hesta-
mennsku og kenndir okkur
krökkunum að sitja hest og um-
gangast þá. Þú fórst með okkur
í útreiðartúra, hjálpaðir okkur
og leiðbeindir. Þú leyfðir manni
að keyra traktor eða bíl í fyrsta
skipti. Þú varst alltaf tilbúinn til
að hjálpa manni ef þú gast. Allt-
af varstu til í að sendast fram
og til baka með okkur, hvert
sem tilefnið var. Þú eldaðir líka
oft mat, gerðir kleinur með
mömmu og bjóst alltaf til gul-
rótarmarmelaði úr gulrótunum
sem þú ræktaðir úti í garði.
Við viljum þakka þér fyrir
allar þær stundir sem við feng-
um að njóta með þér. Guð
geymi þig.
Þín barnabörn,
Birgitta Kristín
Bjarnadóttir,
Guðmundur Bjarnason,
Stefán Narfi Bjarnason,
Jórunn Fríða Bjarnadóttir.
Elsku Stefán, þá er komið að
kveðjustund, síðan þú yfirgafst
þessa jarðvist hefur margt kom-
ið upp í huga mér því okkar
kynni ná yfir 35 ára tímabil.
Ungur var ég að árum þegar ég
hóf að venja komur mínar í Tún
til þín og Jórunnar móðursystur
minnar, ætli ég hafi ekki verið
átta ára gutti þegar ég fór að
koma til ykkar, nánast um
hverja helgi. Um leið og skólinn
var búinn á föstudögum sagði
ég við mömmu mína: Hvenær
skutlar þú mér í Tún, því ég vil
komast í fjósið og fjárhúsið með
Stebba? Þessar helgarferðir eru
mér ógleymanlegar og er ég
hugsa til baka nú í dag sé ég að
í raun mótaðist mín framtíð af
þeim heiðurshjónum Stefáni og
Jórunni. Árin urðu mörg í Túni
því eftir að ég missti föður minn
ungur að árum fór að halla und-
an fæti hjá mér í skóla þannig
að um 10 ára aldur fór ég í
skóla í Þingborg og þar var ég í
3-4 ár og á þessum tíma átti ég
fast heimili í Túni. Á þessum
tíma lærði ég æði margt og það
að fara í útiverkin með Stefáni
kenndi mér margt gott og að
hafa hann sem leiðbeinanda var
sönn Guðs gjöf. Stefán kenndi
mér margt um lífið, að bera
virðingu fyrir verðmætum, um-
hverfinu, náttúrunni og gestum
og gangandi. Ekki mátti gleyma
að sýna dýrunum virðingu því
alltaf var lykilatriði að þeim liði
vel enda var Stefán góður bóndi
og öllum skepnum leið vel í
hans návist. Þegar ég varð eldri
var ég mörg sumur sem vinnu-
maður hjá Stefáni og þegar ég
var 17 ára eignaðist ég minn
fyrsta hest. Útreiðartúrar okk-
ar voru ófáir, ýmist um heima-
lönd til ánægju eða smölunar,
eins varð Uppsala-hringurinn
oft fyrir valinu. Svo voru lengri
ferðir farnar, t.d. á Murneyrar
og í Reykjaréttir sem eru
nefndar Skeiðaréttir í okkar
daglega tali. Alltaf var Stefán
vel ríðandi og átti hann einn
hest sem hann hélt mikið upp á,
hann hét Fákur og var undan
Sörla frá Sauðárkrók.
Svo viljugur var hann að oft
kom það fyrir í þessum ferðum
okkar, sem voru oft góðar dag-
leiðir, að ég varð að teyma
aukahrossin hans. Stefán var
áhugasamur og fróðleiksfús
með eindæmum og þegar ég
fullorðnaðist og hóf starfsferil
spurði hann alltaf frétta af öllu
sem ég fékkst við hverju sinni.
Þjóðfélagsmál ræddum við líka
og þá sérstaklega fyrir kosn-
ingar. Alltaf var gott að hitta
Stefán og spjalla, nú eða rétta
hjálparhönd og svo er enn í dag
því hugur minn er alltaf kær að
Túni því þar mótaðist mín bar-
næska.
Þar sem mér er efst í huga
þegar ég kveð Stefán í hinsta
sinn er þakklæti fyrir það sem
hann kenndi mér í lífinu, þol-
inmæðina og tækifærin sem
hann gaf mér. Það eru forrétt-
indi að hafa fengið að kynnast
og fylgja Stefáni. Stefán, þín
ævi var löng og góð því hraust-
menni varstu, þín verður sárt
saknað en minning þín verður
geymd í hjarta mínu um
ókomna tíð. Kæri vinur, hvíldu í
friði og hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Þinn
Sigurbjörn Snævar
Kjartansson.
Ég gref allt hið liðna í gleðinnar
skaut,
ég gjöri mér veginn að rósabraut
og heiminn að himnaríki.
Í þessum ljóðlínum Einars
Benediktssonar liggur sú lífs-
speki sem Stefán í Túni tamdi
sér á langri ævi. Hann átti sér
bæði rósabraut og fallegt
himnaríki sem hann ræktaði
vel. Hann var höfðingi og mann-
vinur, fyrir nokkrum árum átti
ég viðræður við ungan mann
um Stefán hversu ungur hann
væri í anda. Þá sagði ungi mað-
urinn: „Já, hann Stefán er svo
flottur bæði að utan og innan.“
Á kveðjustund verður mér
hugsað til þessara orða. Hann
sýndi öllu fólki vinsemd, heils-
aði og spurði, var klæddur í
samræmi við tilefnið, á stóru
stundunum í sparifötunum sín-
um með hattinn sinn á höfðinu,
hærri en aðrir menn. Stefán var
mikill fjölskyldumaður og
bjuggu þau við mikla rausn í
Túni hann og Jórunn kona hans
og héldu vel utan um sitt fólk.
Væri þjóðhátíð í Einbúanum
eða þorrablót í Þingborg var
stórfjölskyldan mætt.
Stefán var í áratugi forystu-
maður sinnar sveitar, oddviti og
leiðandi maður á öllum sviðum.
Hann kom mörgum stórum
verkefnum áfram sem breyttu
lífi fólksins, svo sem skólabygg-
ingu og nýju félagsheimili í
Þingborg, kaldavatnsveitu og
hitaveitu. Framganga hans í fé-
lagsmálum bar vott um virð-
ingu fyrir skoðunum fólksins,
hann var ekki maður margra
eða stórra orða, góður hlust-
andi en vissi hvert hann vildi
fara. Stefán var kominn af
hinni rótgrónu ætt Árnesinga
Haukdælum, en um þá var sagt
að þeir væru friðsamir, stjórn-
liprir og rótgrónir í innlendri
höfðingjamenningu. Og hafði
Stefán alla þessa kosti til að
bera, seinþreyttur til vandræða
og ef menn vildu útkljá einhver
deilumál á góðri stundu sagði
Stefán kankvís og brosandi:
„Ja, ég skildi nú oddvitann eft-
ir heima.“ Túnshúmorinn er
þekktur austanfjalls, hárfínn
og fyndinn.
Fyrir félagsmálastörfin ber
að þakka en hitt stendur þó
uppúr, maðurinn sjálfur, hver
hann var og hvernig hann
ræktaði garðinn sinn. Hann var
maður margra alda, þekkti fólk
sem fætt var uppúr miðri
nítjándu öldinni nam af vörum
þess fróðleik og sögur. Stefán
var gleðimaður og stundaði út-
reiðar fram á síðustu ár og
þegar þeir öldungarnir hann og
Guðjón frændi hans í Uppsöl-
um voru á ferð með Flóaveg-
inum riðu hetjur um héruð. Og
væri nú nesti við bogann og
bikar með var hratt riðið í
hlaðið á fljúgandi gæðingum.
Höfuðbólið Tún stendur í
þjóðbraut, gamli grjótgarður-
inn kringum bæinn ber vitni
um fastheldni og virðingu,
stafninn á gamla íbúðarhúsinu
skrýddur jólaljósum á jólaföst-
unni og búskapurinn alltaf í
fremstu röð. Enda sama ættin í
beinan karllegg setið jörðina í
eitt hundrað og níutíu ár.
Stefán ræktaði sál og lík-
ama, hann tók þátt í starfi
Rotarymanna og leshringum og
ferðalögum eldri borgara og
naut þess að lifa. Ævikvöldið
var slegið þeim roða sem vest-
urhiminn ber fegurstan frá
Túni séð. „Einn straumur, sem
líður, ein stund, sem þver!
Streymandi mannhaf, sem
kemur og fer, ég hverf þér í
opna arma.“
Við Margrét sendum fólkinu
hans öllu samúðarkveðjur.
Guðni Ágústsson
MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. APRÍL 2013
Hinrik Davíð Jóhanna Óli Pétur
Sími 551 3485,
svarað allan
sólarhringinn.
Vefsíða www.udo.is
✝
Okkar ástkæra móðir og systir,
GUÐMUNDA V. GUÐMUNDSDÓTTIR,
Stella,
Sigtúni 33,
Reykjavík,
sem lést á föstudaginn langa, verður
jarðsungin frá Laugarneskirkju föstudaginn
12. apríl kl. 13.00.
Kristjana Ársælsdóttir,
Einar G. Ársælsson,
Jón Óskar Guðmundsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir og afi,
AUÐUNN VALDIMARSSON,
Kríuhólum 2,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Foss-
vogi fimmtudaginn 4. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Gréta Oddsdóttir,
Þuríður L. Auðunsdóttir, Þ. Skorri Steingrímsson,
Valdimar Auðunsson, Julia Doppler,
Sæunn Auðunsdóttir, Róbert Ó. Skúlason,
Steingrímur og Bjarkar Þormóðssynir.
✝
Elsku mamma, tengdamamma, amma og
langamma,
IÐUNN GÍSLADÓTTIR
frá Stóru-Reykjum
Í Hraungerðishreppi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
mánudaginn 1. apríl.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju þriðjudaginn 9. apríl kl. 13.30.
Sigfinnur Snorrason, Guðbjörg J. Sveinbjörnsdóttir,
Bryndís Snorradóttir, Magnús G. Guðmundsson,
Hannes Snorrason, Elísabet Hermundardóttir,
Björn Snorrason, Ingibjörg Harðardóttir,
ömmubörn og langömmubarn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
KATRÍN MARÍA ÁRMANN,
Espigerði 14,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 3. apríl.
Úförin fer fram frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 11. apríl kl. 15.00.
Þórhallur Arason,
Ágúst Ármann Þórhallsson,Hallbera Friðriksdóttir,
Helgi Þórhallsson, Bryndís Þorvaldsdóttir,
Valdimar Þórhallsson, Nína Nikolína,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
RÖGNVALDUR JÓNSSON
verkfræðingur,
Skjólbraut 16,
Kópavogi,
lést á heimili sínu laugardaginn 30. mars.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju miðvikudaginn 10. apríl
kl. 13.00.
Edda Magnúsdóttir,
Magnús Haukur Rögnvaldsson,
Kristín Elva Rögnvaldsdóttir, Joachim Beat Schmidt,
Björn Þór Rögnvaldsson, Alma Belem Serrato,
Hrafnhildur Edda Magnúsdóttir,
Heiðdís Elisabeth Joachimsdóttir,
Ásdís Elva Björnsdóttir.
✝
Okkar elskulega móðir, tengdamóðir og
amma,
HALLFRÍÐUR KOLBEINSDÓTTIR,
Skarðshlíð 3,
Akureyri,
lést á hjúkrunarheimilinu Lögmannshlíð
laugardaginn 23. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum samúð og vinarhug.
Kristinn Magnússon,
Kristjana Guðrún Halldórsdóttir,
Hallfríður Kristinsdóttir,
Halldór Kristinsson.
✝
Ástkær dóttir mín,
SIGRÍÐUR MARÍA SIGURGEIRSDÓTTIR,
Sigga Mæja,
sambýlinu Sólheimum 21b,
sem andaðist á Landspítalanum í Fossvogi
laugardaginn 30. mars, verður jarðsungin
frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 9. apríl
kl. 15.00.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Guðrún K. Þorsteinsdóttir.