Fréttir - Eyjafréttir - 01.07.1999, Blaðsíða 20

20
Fréttir
Fimmtudagur 1. júlí 1999
Operusöngkonur eru ekki allar tveir metrar og tvöhundruð kíló
segir Eyjakonan Rósalind Gísladóttir, mezzosopran, sem lauk
áttunda stigi í söngnámi frá Söngskóla Reykjavíkur í vor
Rósalind Gísladóttir
mezzosopran var að
Ijúka áttunda stiginu
í söngnámi frá
Söngskóla
Reykjavíkur nú í vor.
Hún er yngst sjö
systkina. Foreldar
hennar eru Gísli
Steingrímsson og
Erla Jóhannsdóttir.
Þau fluttu til Sidney í
Ástralíu 1 968 og
bjuggu þar í fjögur
og hálft ár. Rósalind
er því fædd í
Ástralíu, en þegar
hún er tveggja ára
flytur fjölskyldan til
| Vestmannaeyja.
Rósalind hélt til
náms til Reykjavíkur
17 ára gömul eins
og svo margur, en
þá stóð hugurinn
ekki til söngnáms,
heldur var það
hárgreiðsla sem hún
vildi leggja fyrir sig.
Hún útskrifaðist sem
hárgreiðslumeistari
vorið 1994 og
byrjaði í söng-
náminu haustið
sama ár. Rósalind
j var í Eyjum á dög-
unum en til Eyja
segist hún reyna að
koma eins oft og
mögulegt er og þá til
þess að hvílast og
hlaða batteríin, því
hún hafi sterkar
taugar til Eyja. í
Söngskólanum
kynntist hún líka
kærastanum sínum
sem syngur bariton
rödd og heldur með
Rósalind til frekara
söngnáms á Spáni í
haust.
Rokk og sálmasöngur
Rósalind segir að áhugi hennar á söng
eigi sér nokkuð langa sögu. „Um leið
og ég flutti til Reykjavíkur og hóf
hárgreiðslunámið byrjaði ég í hljóm-
sveit sem kallaði sig Sérsveitina. Eg
söng svo með henni í þrjú ár samhliða
hárgreiðslunáminu. Þetta varð nú ekki
mjög þekkt hljómsveit og við grín-
umst stundum með það að hljóm-
sveitin hafi náð toppnum þegar hún
komst í þáttinn A tali hjá Hemma
Gunn. Síðan lagði sú hljómsveit upp
laupana og ég fór að syngja í kirkjukór
Laugameskirkju, sem bróðir minn
söng reyndar í líka, en hann plataði
mig í kórinn og er þess vegna kannski
ábyrgur fyrir því að ég skyldi halda út
í söngnámið. Þegar ég var í þessum
kór fór ég í nokkra einkatíma hjá
stjómanda kórsins, Ronald Tumer, en
hann stofnaði einnig drengjakór
Laugameskirkju og bjöllusveitimar.
Ronald ýtti á mig að fara í söngnám
og rak mig eiginlega í Söngskólann.
Það hafði reyndar aldrei verið á
stefnuskrá minni að læra ópemsöng,
en eftir að ég byrjaði gat ég bara ekki
hætt. Einnig kynntist ég mjög
skemmtilegu fólki f skólanum."
En hvemig varað vera íSérsveitinni?
„Það var mjög skemmtilegt, en líka
heilmikil vinna. Á jressum tíma var ég
í hárgreiðslunni, vann í sjoppu og á
videóleigu. Við spiluðum á pöbbum,
útihátíðum og komum meðal annars
til Eyja. Maður hafði nú svo mikla
orku á þessum ámm að maður fann
ekki mikið fyrir þessu. Við spiluðum
einu sinni í Galtalæk og kepptum í
hljómsveitakeppni í Húnaveri og
lenmm í öðm sæti þar. Einnig tókum
við þátt í músíktilraunum og lentum í
þriðja sæti þar. Sérsveitin var metn-
aðarfull hljómsveit og tveir fyrmrn
meðlimir hennar, Heiðar og Davíð,
em nú í hljómsveitinni Buttercup, sem
Vestmannaeyingar ættu að kannast
við. Efnisskráin stóð svo saman af
lögum eftir aðra, en einnig áttum við
mikið af fmmsömdu efni. Við
fengum einnig nokkra spilun í útvarpi,
en við náðum engri frægð þannig. Eg
sá um sönginn í hljómsveitinni ásamt
þeim Heiðari og Davíð, en kom ekkert
nálægt því að semja. Ég hef því frekar
verið túlkandi á mínum tónlistarferli
að minnsta kosti enn sem komið er."
Spurning um að virkja
áhugamálin
Er ekki langur vegur frá hár-
greiðslunni, rokkhljómsveit og yfir í
óperusöngnám. ?
„Ég fór suður 1988 og kláraði
meistaranámið vorið 1994 og haustið