Þjóðlíf - 01.09.1987, Qupperneq 23

• Anker Jörgensen - hvort brosir hann til
vinstri eftir kosningum eða réttir
“orgaraflokkunum sáttahönd?
fó|>ír?ken Möller Hansen - sjómaðurinn sem
vinstrislns" reyn'r nÚ 30 hÖ,ða tM ”VÍMta
yfir miðjuna, eins og verið hefur óska-
draumur Anker Jörgensens. Sami kostur
verður eflaust uppi á teningnum ef pattstaða
myndast milli hægri og vinstri blokkanna í
danska þinginu. Allt bendir til þess, að auð-
veldast verði fyrir krata og íhaldsmenn að ná
samkomulagi, en Miðdemókratar og Radi-
kale Venstre taki þátt í því bandalagi. Hins
vegar er frjálshyggjuhaukana í hægri stjórn-
inni að finna í Fijálslynda flokknum (sem
kennir sig við vinstristefnu síðustu aldar),
þannig að þeir mundu síst allra núverandi
stjórnarflokka fara í stjórnarsamstarf við
krata, auk þess sem kosningaúrslitin verða
þeim tæpast hagstæð.
ÞRÍR KOSTIR blasa því við í dönskum
stjórnmálum: Verði hægri sveifla eða
óbreytt ástand, heldur stjóm Schluters velli
og færir enn stærri hluta þjóðarkökunnar frá
launþegum og atvinnuleysingjum til at-
vinnurekenda. Verði öflug vinstrisveifla,
neyðast kratar til að mynda stjóm með
Sósíalíska þjóðarflokknum. Þá er ekki að
vænta róttækrar stjórnarstefnu en samt ein-
hverra aðgerða til að auka atvinnu og bæta
kjör hinna verst settu. Verði væg vinstri-
sveifla, verður mynduð einhvers konar þjóð-
stjórn, sem sennilega mun skerða kjör al-
mennings, en hlífa hinum fátækustu. At-
vinnustefna slíkrar stjórnar yrði kúnstug
blanda ríkisaðgerða og aukinna markaðsá-
hrifa.
• Gestur Guömundsson
DularfuII
dauðsföll
Indverskar eiginkonur sæta
enn ofsóknum
SÉRHVERN DAG má lesa smáklausur í
fréttablöðum á Indlandi um dauðsföll ind-
verskra kvenna vegna bruna. Oft er sagt að
hér sé um slysfarir að ræða, stundum sjálfs-
morð en flestir vita þó að yfirleitt er orsökin
sú að heimanmundur kvennanna við giftingu
er ekki fullnægjandi fyrir eiginmann og fjöl-
skyldu hans. Nýgiftar konur sæta iðulega of-
sóknum og þá stoðar oftast lítið að yfirgefa
eiginmanninn og halda til föðurhúsanna því
þær eru jafnharðan reknar til baka. Sjálfs-
morð er oft eina úrræði þessara kvenna en
stundum eru þær hreinlega myrtar, brenndar
til dauða. Þessi ævafoma harðýðgi viðgengst
enn á Indlandi þrátt fyrir þjóðfélagsbreyt-
ingar, lýðræðisáform og nýsköpun í landinu.
Kvennasamtök sem starfa í Delhi skrá ár-
lega um 360 tilfelli þar sem ungar, nýgiftar
konur sæta ofsóknum af þessu tagi. Talið er
að aðeins brot fáist þó upplýst og lögreglan
er treg til að skipta sér af þessum málum.
Algeng árslaun á Indlandi eru um 15 þús-
und rúpíur (eða um 40 þúsund krónur) en til
að heimilisfaðir geti fýlgt dóttur sinni úr
hlaði í traust hjónaband þyrfti hann að hafa
a.m.k. 35 þúsund rúpíur í árstekjur. Glæp-
irnir eiga sér þrátt fyrir allt stað í öllum stétt-
um og meðal hindúa jafnt sem múslima.
Löggjöf og aðrar aðgerðir sem eiga að miða
að því að rétta stöðu kvenna á Indlandi hafa
til þessa ekki gert neitt sjáanlegt gagn.
Fréttaritari tímaritsins The Economist á Ind-
landi komst svo að orði: „Nýsköpun á Ind-
landi hefur nú þá þýðingu að hvert milli-
stéttarheimili geti eignast vídeótæki, fremur
en að hún beinist gegn ævafornu óréttlæti
sem viðgengst í landinu“.
• Dorrit Willumsen.
23