Þjóðlíf - 01.01.1988, Blaðsíða 40

MENNING
DULHEIMAR:
Miðlar eru nú í felum
Viötal viö Leif Leópoldsson garyrkjumann, sem býryfir
skyggnigáfu
- Frá því ég man eftir mér hefégfundið
fyrir að ég skynjaði hluti, sem aðrir sáu
ekki, segir Leifur Leópoldsson 22 ára
gamall garðyrkjumaður, sem sagður er
búa yfir skyggnigáfu og er á kafi í dul-
hyggju og heildrænum frœðum. Hann er
miðill , þó ekki transmiðill segja
kunnuáttumenn í faginu. Pjóðlíf náði
„hérvistarsambandi“ við þennan unga
miðil og spurði um upphafið:
-Böm em opnari og sjá og skynja meira en
þeir sem eldri em. Til að byrja með var þetta
vandamál hjá mér því hvorki ég né aðrir
gerðu sér grein fyrir þessu. Ég er alinn upp í
Borgarfirði og ættingjar mínir em afskaplega
jarðbundnir og þannig séð ekkert í umhverf-
inu sem ýtti undir skyggni mína eða dulrænar
gáfur.
- í bemsku var ég myrkfælinn og sérstak-
lega kvíðið bam. Ég átti í miklum vand-
kvæðum með svefn og leita þurfti að lokum
læknisráða til að ég gæti sofnað á kvöldin.
Reyndar veit ég núna að þessi næmleiki hélt
fyrir mér vöku í byrjun en hann gekk í bylgj-
um sem betur fer. Foreldrar mínir fóru með
mig um síðir til bamasálfræðings, sem ekkert
gat fundið út úr málinu sem von var.
Pað tók mig mörg ár að horfast í augu við
þá staðreynd að ég gæti séð og fundið meira
en annað fólk. Seinna á unglingsámnum tók
ég smám saman eftir því að ég gæti að ein-
hverju leiti skynjað hugsanir fólks. Þegar ég
var í vinnu vissi ég t.d. oft hvað einn verk-
stjórinn minn ætlaði að segja mér rétt áður
en hann opnaði munninn. Hitt ber að athuga
„að mjög margir hafa einhveija hæfileika á
þessu sviði“. Það er að vísu mjög erfitt að
rækta þetta. Ég get nefnt dæmi, eitt sinn er ég
ákvað að reyna að sannfæra eitt skyldmenni
mitt um hugsanaflutning þar sem mér fannst
ég vera í góðu stuði til þess. Bað ég mann-
eskjuna um að teikna einhvert einfalt tákn á
blað og nefndi X sem dæmi og hugsaði stíft
um það. Þegar ég kom inn í húsið sem við
vorum í var ofarlega í huga mér mynd af
gyðingastjömu og var svo einnig er ég út-
skýrði tilraunina. Nú bregður svo við að ég á
í mestu erfiðleikum að losna við þessa mynd
úr huganum í tilrauninni. Þetta endaði með
því að ég nefndi bara X. Það var náttúrulega
vitlaust og spyr ég þá hvert táknið hafi verið.
Svarið var gyðingastjama. Tilviljun? Dæmi
hver eins og hann vill.
- Það var stundum óþægilegt hve næmur
ég er á fólk og líðan þess. Ef ég hitti sorgbitna
mannsekju varð ég sjálfur miður mín og ég
man til þess að hafa komið inn í herbergi, þar
sem margir vom saman komnir að það setti
að mér óstöðvandi hlátur. í ljós kom að fólk-
ið hafði verið að segja brandara áður en ég
kom inn.
-Draumfarir mínar og vökudraumar vom
og em með ólíkindum. Mig dreymdi ferða-
lög; til að byija með að ég væri staddur á
einhverjum stöðum heima eða erlendis og
talandi við fólk. Þetta em draumar með
nokkuð fullkomnum söguþræði og í lit.
Gjörólíkir draumum þar sem maður er að
veltast í atburðum og tilfinningum. í draum-
unum er ég sjálfur oft þátttakandi og stjóma
atburðarás að nokkm leyti. Ég verð stundum
yfir mig þreyttur daginn eftir sh'kar draum-
farir. Man ég eftir einu skondnu dæmi þegar
40