Franskir dagar - 01.07.2015, Blaðsíða 31

Nýja matreiðslubókin. Páll bryti minnist pess að hann kunni
ekki svo mikið sem að sjóða egg pegar hann réðist til starfsins.
Móðir hans vorkenndi honum svo mikið að hún gaf honum
matreiðslubókina stna sem nýttist vel.
kvöldin og jafnvel oftar. Kennararnir voru líka
ólíkir og fengu börnin misjafnt adæti og skilning.
Um það bil tíu börn dvöldust í einu í Tunguholti,
kennsla á morgnana og fram yfir hádegi og síðan
er það upplifun margra að eftir það hafi þau að
mestu séð um sig sjálf fram að háttatíma.
A fimmtudagskvöldum voru kvikmyndasýningar
eða föndurkvöld og þá var leirað, skart gert úr
smelti eða annað. Einstaka kennarar gáfu sér
tíma til að fara með nemendum út í leiki seinni-
part dags og minnast flestir á Einar frá Sléttu
í þvi samhengi og muna hann í æsispennandi
fótboltaleik.
Nokkur herbergi voru í kjallaranum og voru
tveir til fjórir nemendur saman í herbergi. Þegar
komið var í Tunguholt þurfti að byrja á því að
finna sér rúmstæði og búa síðan um sig. Það
þætti sjálfsagt saga til næsta bæjar ef 7 ára börn
byggju um sig vikulega nú til dags. Keyptar höfðu
verið kojur en vegna fjölda nemenda þá þurfti
að minnsta kosti eitt árið að setja tvær saman og
börnin sváfu þversum í þeim því þannig gátu þrír
til fjórir deilt rúmi.
Yfirleitt var gott samlyndi hjá börnunum en því
miður muna sumir eftir hlutum sem í dag myndu
flokkast undir einelti. Það var líka stríðni á góð-
ládegan hátt eins og gengur og gerist.
Einhverjum var strítt á því að pabbi þeirra væri
sköllóttur og öðrum á því að hans væri tannlaus
Einar Baldursson var 17 ára pegar hann var ráðinn í Tunguholt
og er yngstur manna til að gegna skólastjórastöðu á Islandi. Með
honum er eiginkonan Anna Ingvarsdóttir ogfrumburðurpeirra.
Pr&rvskip ckgeu° ® [esjovirs [rar^ais
og svo líka einhverjum að þeirra pabbi væri
feitur. Þeim börnum þótti það nú í lagi því
sá pabbi var í keppni við annan feitan fyrir
austan. Nú þurfa lesendur að giska á um
hverja er verið að ræða.
Þegar nemendur rifja upp tímann íTungu-
holti þá er ljóst að tískuorð nútímaskóla var
stundum í fyrirrúmi í kennsluháttum. Ein-
staklingsmiðuð kennsla þar sem nemendur
í þremur árgöngum sátu saman í kennslu-
stofunni og hver og einn vann í námsefni sem
hæfði aldri. Samvinna var þó ekki viðhöfð
nema að htlu leyti. Kennslan var að mestu
bókleg en einnig var kennd bæði smíði og
handavinna. Um tíma var kennt að hnýta í
handavinnu og eiga sumir nemendur ennþá
hin fínustu blómahengi sem þeir hnýttu.
Söngur var kenndur á skólatíma og þá kom
til dæmis Guðrún á Lækjarmóti, spilaði á
orgel og stjórnaði söng.
Prófin voru hefðbundin og bæði í lestri og
stærðfræði var notast við „ríkispróf' þar sem
sama prófið var lagt fyrir nemendur frá 7 ára
til 12 ára aldurs og einkunn hvers var þá eftir
því. Það var í raun ekki möguleiki að fá 10
fyrr en nemandi var 12 ára gamall og voru
einkunniryngri nemenda í þessum fögum oft
lágar og stundum grátið þegar eingöngu var
hægt að leysa tvö dæmi. Kennari lagði prófin
fyrir en að auki var prófdómari viðstaddur.
Eins og fram hefur komið voru kennararnir
jafn misjafnir og þeir voru margir. Sumra
er minnst af væntumþykju og ástúð, jafn-
vel talað um „að fá hlýtt í hjartað“ þegar
hugsað er til þeirra, en annarra er minnst
með minni væntumþykju og jafnvel reiði,
en nokkur dæmi voru rifjuð upp. Fram kom að
þarna hefðu stundum verið kennarar sem var
treyst fyrir börnunum en reyndust ekki starfi sínu
vaxnir, og það var auðvitað erfitt fyrir nemendur
sem ekki gátu farið heim að loknum skóladegi.
Til að byrja með var leikfimi kennd íTunguholti
en seinna var nemendum keyrt út að Búðum í
leikfimi og sund. Þannig var íþróttahúsið sam-
nýtt með Búðaskóla, sem og íþróttakennarinn.
Stundum sló í brýnu á milli sveitabarnanna og
þorpsbarnanna og muna margir eftir orðunum
„sveitalubbar" sem var þá svarað með „þorparar“.
Svo til undantekningalaust var einhverjum strítt
í búningsklefanum og sveitabörnin fengu að
heyra að ullarbofir ættu ekki upp á pallborðið hjá
þorpskrökkunum og að það væri vond sveitalykt
Aðalbjörg Hjartardóttir með HeiðarMá og Birgir Stefánsson.
í aftari röð: Sólveig Eiríksdóttir, Þóra Jóna Jónsdóttir, Ingibjörg
Jóhannsdóttir og Björg Friðmarsdóttir. Fremri röð: Sigurbjöm
Friðmarsson, Gunnar Páll Friðmarsson og Vilborg Eiriksdóttir.
Jóhanna Bjömsdóttir, Dagbjört Oddsdóttir, Guðný Elísdóttir, Steinvör
V. Þorleifsdóttir, Vilborg Bjömsdóttir, Ármann Eltsson, Einar
Sigmundsson, Steinn Eiríksson, Þórhildur Helga Þorleifsdóttir og
Karen Þórólfsdóttir.
af Tunguholtskrökkunum. Á þessum tíma var
engin gæsla í búningsklefum íþróttahússins og
margir eiga bitrar minningar úr klefunum.
Nemendur sinntu heimanámi eftir kennslu á
daginn og til dæmis var skylda að lesa hvern texta
tvisvar þegar lært var. Stúlku einni fannst það
frekar leiðinlegt og langdregið svo hún fann betri
og fljótvirkari aðferð. I stað þess að lesa: „Litla
gula hænan sagði ekki ég, litla gula hænan sagði
ekki ég,“ las hún á mun meiri hraða: „Litla hda,
gula gula, hænan hænan, sagði sagði, ekki ekki,
ég ég!“ og þar með var hún búin að leysa þetta.
11 ára nemandi samdi eftirfarandi vísu um einn
kennara sinn:
Birgir töltir töflu við,
til hann segir okkur.
Hann hefur löngum haftpann sið
að suða eins og rokkur.
I frítímanum var ýmislegt brallað eins og von er
þar sem mörg börn koma saman. Margir útileikir
hafa verið rifjaðir upp svo sem Hollý hú, Fallin
spýta, Rebbi - hver er liturinn?, Gulur - rauður
- grænn og blár, Flokkafelingaleikur, Hlaupið í
skarðið og fleiri. Einnig er nokkuð ljóst að ef farið
verður að grafa í kringum Tunguholt þá finn-
ast væntanlega fjársjóðir því nokkrir nemendur
minnast þess að hafa verið með leynifélög þar
sem fjársjóðum var komið haglega fyrir í jörðu,
þetta var klink sem átti að breytast í gull og silfur
31