Ægir - 01.05.2004, Blaðsíða 19

19
V I Ð TA L
björgun Baldvins í gegnum fjöl-
miðla. Í einu dagblaðanna, DV,
var ekki allt jákvætt skrifað um
Árna og hans menn á Baldvin.
Meðal annars var látið að því
liggja að þeir, ásamt öllum öðrum
sem voru á loðnuveiðum á þessu
svæði, hafi farið ógætilega við
veiðarnar, sem hefði haft sitt að
segja í því að nótin fór í skrúfuna.
Árni segist hafa leitt þessa
blaðaumfjöllun hjá sér, hins vegar
hafi margir skipstjórar loðnuskipa
og togara reiðst henni mjög. „Ég
lét þetta ekkert trufla mig, en ég
get sagt að ég hef mjög takmark-
að álit á þeim sem stjórna ferð á
DV; Illuga Jökulssyni, Mikael
Torfasyni og Reyni Traustasyni.
Þessum mönnum er vorkunn
þegar þeim er fyrirmunað að fara
með rétt mál. Þeir birtu meira að
segja speglaða mynd af skipinu,
sem af þeim sökum gaf ekki rétta
mynd af aðstæðum. Þessir menn
eru bara ekki meiri bógar en
þetta, ég vildi ekki hafa þá í
minni áhöfn. Það var mér og okk-
ur sem að þessari björgun stóðu
meira virði að finna þann stuðn-
ing sem þjóðin veitti okkur á
meðan á þessu stóð, en þeir félag-
ar á DV, sem mér sýnist að þrífist
öðru fremur á baknagi.“
Líkar ekki leigubraskið
Frá strandinu í Skálafjöru í allt
annað. Árni V. Þórðarson segist
að sumu leyti aldrei hafa verið
allskostar sáttur við fiskveiði-
stjórnunarkerfið. „Ég hef aldrei
getað skilið hvernig menn geti
selt eða leigt óveiddan fisk, það
finnst mér út úr öllu korti. Það
hefur farið í taugarnar á mér þeg-
ar menn hafa fengið úthlutað
kvóta, leigt Jóni Jónssyni síðan
réttinn til þess að veiða fiskinn og
tekið hundruð milljóna króna í
vasann. Hins vegar finnst mér
eðlilegasti hlutur þegar menn
skiptast á veiðiheimildum.
En sú gagnrýni sem margir út-
gerðarmenn verða oft fyrir, finnst
mér oft afar ósanngjörn. Útgerð-
armenn hafa verið að vinna eftir
þeim lögum sem hafa verið í
landinu á hverjum tíma. Þeir sem
stjórna ferðinni hjá Samherja hafa
til dæmis verið að vinna sam-
kvæmt þeim leikreglum sem
gilda. Þeir hafa gert það mjög vel
og af miklum dugnaði. Ég held
að öfund í garð þessara manna
hafi fyrst og fremst drifið þetta
ómálefnalega nag áfram.“
Kannast ekki við brottast
Árni segist aldrei hafa tekið þátt í
brottkasti á fiski og því kannist
hann ekki við þær tröllasögur
sem af því fari. „Af því sem ég
þekki er þessi brottkastumræða
fyrir neðan allar hellur. Ef menn
eru hins vegar að koma með
ákveðna fiskstærð að landi á sama
tíma og aðrir eru að fá breytilegar
stærðir af fiski á sama hafsvæði,
þá er eitthvað að.“
Árni segir að umræða um
slæma umgengni sjómanna um
auðlindina pirri sig. „Ég veit hins
vegar betur. Ég veit hvað ég hef
verið að gera í gegnum tíðina og
það nægir mér. Ég og mínir
menn höfum ekki efni á öðru en
að gera sem mest úr því sem við
fáum, við gerum það ekki með
því að henda fiskinum í sjóinn.
Hér áður fyrr var það helsta
keppikefli manna að fiska sem
mest, en nú horfa menn fyrst og
fremst á það hversu mikið verð-
mæti fæst út úr aflanum.“
Djúpkarfi/úthafskarfi
Árni segist í gegnum tíðina lítið
álit hafa haft á fiskifræðingum.
„Þeir eru aldrei þar sem hlutirnar
eru að ske. Að mínu mati eru
miklu fleiri og betri fiskifræðing-
ar til meðal starfandi sjómanna. Í
gegnum tíðina hef ég spurt fiski-
fræðinga margoft hvar djúpkarf-
inn haldi sig þegar hann er í upp-
vexti. Að mínu áliti og margra
annarra skipstjóra er ungur djúp-
karfi svokallaður úthafskarfi sem
erlend skip hafa verið að drepa
stjórnlaust fyrir utan landhelgis-
línuna suðvestur af landinu. Það
liggur að mínu áliti í augum
uppi að hér er um einn og sama
stofninn að ræða og það er mark-
visst verið að þurrka þennan
karfastofn upp. Þennan stofn eig-
um við að stærstum hluta ásamt
Grænlendingum, en stór floti er
að veiða úr honum eftirlitslaust.
Stofninn hefur verið að minnka ár
frá ári, því miður,“ segir Árni V.
Þórðarson.
Árni Þórðarson: Ég var aldrei gripinn hræðslu, ég vissi að skipið
var á hægri leið upp í sandinn og þar væru engir klettar sem
stæði ógn af. Skipið þekki ég vel og ég taldi mig vita hvernig það
myndi haga sér.